2015 - 02 (2) VIETNAM: Sa Pa - Hanoi - Halong Bay - Ninh Binh - Hue

Vrijdag 6-2-2015: Sa Pa – Lao Cai – Hanoi

Het opstaan en ontbijten ging wat moeizamer en langzamer vandaag. Er waren nogal wat dingen schoon te maken. Onze schoenen zaten nog onder de prut. Onze jacks en mijn broek vertoonde een grote lichte bruine kleur van gedroogde modder.  Met wat behulp van een handdoek is het meeste verwijderd en zijn wij weer wat toonbaar.
Het weer was niet van slag en vertoonde nog steeds hetzelfde beeld, mistig en lichte regen. Zelfs in het dorp kon je de overkant van het plein niet zien. Wij hebben wat rondgelopen door het dorp en ik kwam hetzelfde meisje tegen die gisteren een stukje met mij mee was gelopen onder mijn mini paraplu. Zij had honger dus hebben wij wat brood voor haar gekocht. Dolgelukkig ging zij er vandoor. Wij vonden een knusse leek wel “Oostenrijkse” weinstube, waar Judith ook maar meteen aan de hete wijn ging. Het was er heerlijk warm binnen en gezellig druk. Wij hebben het dorp doorgelopen maar het was niet aantrekkelijk om langer rond te slenteren. Judith is terug gegaan naar ons hotel en ik heb wat warme handen opgezocht door mij te laten masseren. Nou dat viel tegen buiten dat zij koude handen had en niet kon masseren was het er ook nog gewoon koud op de massagetafel. Na een kwartier heb ik de moed maar opgegeven. Buitengekomen lonkte de een na de andere massage tent mij maar ik had mijn twijfels. Uiteindelijk toch maar weer naar binnen en gelukkig dit was perfect met twee warme lampen op mij gericht en warme handen en ook de vaardigheid was aanwezig. Wat wil je nog meer. Terug naar Judith om de bagage op te halen en wij gingen op weg naar de bus voor Lao Cai. Wat een verschil maakte dat wij reden bijna permanent naar beneden, Sa Pa ligt op 1200 tot 1800 meter hoogte. Het zicht werd steeds beter. De rijstvelden lagen netjes uitgestald tegen de berghelling. Ook hier was men druk bezig de weg opnieuw te asfalteren. Lao Cai blijkt een vrij grote stad te zijn en wij werden gedropt bij het trein station. Wij waren wat te vroeg en moesten ons eerst melden in een restaurant die drie straten verder op lag. Daar kregen wij een uur van te voren de echte tickets. De trein stond ons al op te wachten met de bedden uitgeklapt en de lakens en kussens netjes opgestapeld. De coupe was voor vier personen een Amerikaans stelletje waren onze gasten. Wij hebben gezellig wat zitten babbelen en het was al gauw tegen tienen. Tijd om te gaan slapen.

Zaterdag 7-2-2015: Hanoi – Halong Bay

Er werd op de deur geklopt wij zijn in Hanoi!! Wel geslapen maar het was wel wat hard. Het is in Hanoi nog nacht, half vijf is geen tijd om op te staan. Taxi’s te over en het onderhandelen kon beginnen. Gelukkig wisten wij wat de prijs moest zijn en al gauw zaten wij in een taxi op weg naar ons hotel van een paar dagen geleden. Alles was donker toen wij voor de deur stonden maar pas nadat wij op de deur hebben getik, kwam er leven. Hier hebben wij ons wat opgefrist en zitten nu te wachten op het ontbijt. De tijd vliegt om precies half negen worden wij opgepikt door de gids voor Ha Long Bay trip. Snel de spullen inpakken en hop in de bus. Wij worden van te voren verteld dat wij een “upgrade” hebben omdat er niet genoeg mensen voor onze trip zijn. In de bus blijken wij met 16 gasten te zijn een mooi kleine groep. Achteraf een heel leuke groep. 4 meisjes uit Zweden, 2  jongens uit Australië, 1 stel ook uit Australië, 1 stel uit Italië, man uit Australië met Vietnamese vriendin, moeder en dochter uit Vietnam. Enigszins moe vielen wij herhaalde in slaap in de bus op weg naar Ha Long Bay. Het is een rit van 4 uur. Wij rijden langs vele kleine dorpjes met de traditionele huizen, een verdieping met een  balkon die verschillend maar meestal pracht van vorm zijn. De balkondeuren zijn van hout met heel veel diversen gebeeldhouwde structuren. Tussen de dorpen zijn de velden veelal bewerkt met allerlei verschillende soorten groenten en rijst. Als wij tegen half een Ha Long Bay bereiken zien wij al vrij snel de vele begroeide rotsen die omhoog steken als kleine eilanden. Er blijken er volgens de gids 1994 stuks te zijn. Wij stappen over op een klein landingsvoertuig die ons naar onze boot Christina Cruise brengt. Daar gaan wij direct lunchen nadat eerst de kamersleutels worden uitgedeeld. De kamer is knus, redelijk groot en bestaat bijna uit alleen een bed van 2,5 x 2,5. Door de ramen hebben wij zicht op het water, rotsen en wat er zich allemaal buiten afspeelt. Er varen allerlei kleine roei  bootjes rond met hele gezinnen er op, die van alles verkopen. Over het eten hoeven wij het niet te hebben. Wat een weelde alles heel uitgebreid, kwalitatief en te veel om op te eten. Dat was zowel voor de beide lunchen als het ontbijt en het diner. Onze “Christina” vaarde de haven uit en vaarde tussen al de rotsen door, die allemaal verschillend van vorm en structuur waren. De een nog mooier dan de andere. Na de lunch vertrokken wij weer met onze landingsvoertuig die aan de zijkant van de boot was bevestigd. Wij vaarden naar een eiland waar een leisteen grot, National Heritage Site ons eerste bezoek werd. De grot is groots met een heel apart plafond. Het lijkt op een zand duin waar het zand gegolfd is door de wind. Er zijn drie zalen die in grote oplopen. Vervolgens gaan wij door naar een ander plek waar wij kunnen kajakken. Judith heeft wat last van haar schouder dus laat het aan mij over. Het is heel mooi en zo rustig om langs de oever van het eiland/rots te peddelen. Ik had begrepen dat wij rond het eiland konden varen, nou dat bleek wel wat te ver. Ik zag ook de andere niet komen was als derde boot vertrokken en vaarde alleen. Toen ik een grot zag ben ik daardoor heen gevaren en kwam in een binnenmeer terecht volledig omgeven door hoge begroeide rotswanden. Uiteindelijk maar terug gevaren. Leuk en redelijk droog vergeleken met de meeste andere kwam ik terug. Wederom verder met ons landingsvoertuig naar een eiland met een strand, het was wat te koud om te zwemmen maar hier kon je ook naar boven klimmen langs een slingert pad met treden. Van boven had je een mooi uitzicht over de hele baai, vol met andere cruise schepen. Wel wat veel maar het is ook de moeite meer dan waard om hier te sightseeing. Onze keuze voor deze `iets` duurde trip was het volledig waard. Bij terugkomst op onze “Christina” stond er een tafel gedekt met 16 borden waar wij een introductie kregen hoe loempia’s te maken. Was heel informatief, lekker en gezellig om deze gezamenlijk te maken en te eten. De sfeer zat er meteen in. Na het diner was er nog te mogelijkheid om voor op het plecht te vissen naar inktvissen. Een felle lamp op het water was voldoende om met een blanke haak met 4 weerhaken de vissen omhoog te halen. Een van de Zweedse dames gelukte het.

Zondag 8-2-2015: Halong Bay – Ninh Binh

Wat een heerlijk nacht in ons mammoet bed, heerlijk bij geslapen wat wij tekort zijn gekomen in de trein. Helaas ging de wekker al af om 5 uur i.p.v.  6 uur, wij hadden vergeten deze een uur aan te passen. Het voordeel was wel dat wij nog een uurtje langer konden blijven liggen. Vroeg op en toch de zonsopkomst gemist….. Na het ontbijt weer op pad naar een oesterfarm. Het was heel interessant om te horen hoe dit allemaal in zijn werk ging. Uiteraard kon je hier ook de nodige mooie sierraden kopen. Wij kiezen er toch maar voor om een maand langer te reizen dan een paar van die bolletjes om je nek te hangen. Nu zijn wij op weg terug naar de haven van Ha Long Bay en reizen maar een klein stukje mee terug omdat de bus uiteraard terug gaat naar Hanoi. Wij kiezen er voor om over te stappen op een lokale bus rechtstreeks naar Ning Binh. Onze gids zal ons laten zien waar dat kan. Na een klein kwartier rijden stopte wij bij een klein busstation en daar werden wij gedropt. Met een papiertje in onze handen ging het heel soepel, men spreekt ook helemaal geen Engels. Vijf minuten later zou er een bus vertrekken. Ga maar even zitten, nou binnen een mum van tijd kwam er iemand binnen die bleek van de bus te zijn. Bagage werd er in gegooid en wij zaten amper of hij reed al weg. De bus was helemaal leeg daar zou snel verandering in komen. Wij hebben van kwart voor een tot tegen zes uur met alleen maar twee sanitaire stops aan een stuk doorgereden voor 6 euro pp. Voor ons gevoel reden wij permanent ook richting Hanoi dat werd bevestigd doordat wij een bordje zagen van Hanoi 42 km!!!! Volgens een mevrouw die naast Judith in de bus zat klopte het wel allemaal. Het was een drukte van jewelste op de weg en dat nog wel op de Zondag. Het zijn ook niet de kilometers die de tijd bepalen maar meer de conditie van de wegen en het verkeer. Op een kruising ergens in de middle of nowhere werden wij er uitgezet. Dit is Ninh Bing werd gezegd. Onze bagage lag achter de bus half op de weg. Voordat wij realiseerden  waar wij waren keken wij al tegen de brandende achterlichten aan van de bus. Het was inmiddels donker geworden, gelukkig stond er wel een taxi een stukje verderop.  Oh dat hotel ja dat is geen probleem maar wel het tarief. Hij vroeg hetzelfde bedrag waar wij voor de hele middag hadden gereden vanaf Ha long Bay. Wij hebben gezegd oh nee en zijn ingestapt. Onderhandelen moet je op de plaats van bestemming doen. Dan weet je hoelang hij heeft gereden en bepaal je zelf de prijs. Meestal met wat tegen sputteren taai hij wel af. In het hotel was een kamer vrij en men was heel vriendelijk.  Nadat wij wat informatie hebben gekregen maar meteen besloten om morgen maar hier een excursie te gaan doen en niet meteen door te gaan.

Maandag 9-2-2015: Ninh Binh

Helaas wel weer een hard bed maar wel een mooie kamer. Je kan niet alles hebben. Vanmorgen een open busticket gekocht voor meerdere trajecten tot aan Hoi Chi Minh Stad. Om half negen stonden de scooterrijders al op ons te wachten. Was heel stoer om je moeder achter op de scooter te zien zitten. Menigmaal heeft zij in het begin haar ogen dicht gedaan. Later dook zij achter de rug van de rijder.  De straten zijn allemaal heel schoon gehouden dat moet gezegd worden, wel ruik je af en toe dat de riolering niet overal goed in orde is. Wij reden al vrij snel de stad uit het platteland op. Dat betekend verharde smalle wegen door meestal rijstvelden. Hebben wat rijst planters gefotografeerd.  Zij waren heel vriendelijk en probeerde met ons te converseren. Toen wij even stopte om wat foto’s te maken spraken wij met een vrouw die de was aan het doen was. Zij nodigde ons uit in haar huis. Oké waarom niet, zij was op de fiets dus wij reden achter haar aan. Haar huis zag er heel mooi uit. In haar tuin had zij verschillende bonsai staan, binnen een bankstel van massief gebeeldhouwd hardhout. De thee was al klaar in de pot dus wij zaten meteen aan de groene thee. Uiteraard probeerde zij ons haar borduurwerk, wat er perfect uit zag te verkopen. Het was moeilijk om van haar afscheid te nemen. Ons eerste doel was Tam Coc een tocht met een roeiboot over de binnenwateren tussen en onder de uitstekende rotsen door. Het landschap was fantastisch en als je in de tunnels vaarde dan kon je goed de weerspiegeling zien van het plafond op het rimpelloze water. Onze bootsman roeide met zijn handen maar later zagen wij er ook die met hun voeten roeiden. Wij hadden mazzel in het begin waren wij alleen en zagen geen andere boten/toeristen. Wij kwamen verschillende mensen tegen die met de hand een net over de bodem sleepte op zoek naar garnalen.  Het was een tocht van anderhalf uur en zeer de moeite waard. Terug weer achterop onze racemonsters, het was maar voor even omdat de pagode Bich Dong maar enkele km verderop lag. Wij moesten wat naar boven klimmen en achter de pagode langs omdat deze was gebouwd onder de rotshelling en in een grot. Gelukkig hebben wij een smartphone dus hebben wij een extra wond voorkomen…. Boven had je een mooi doorzicht naar de velden en de tegenoverliggende rotsen. Wij dachten dat wij onze ochtendgymnastiek wel hadden gedaan maar daar vergisten wij ons in. Het volgende doel was en trektocht van 483 treden hoog naar de top van een rots. De draak verwelkomde ons beneden en ook weer helemaal boven op. De treden waren ongelijk en ik was weer heel trots op jullie moeder, zij zelf ook. Deze locatie hete Mua Cave omdat beneden een grot was die in de Vietnam oorlog gebruikt werd als ziekenhuis voor de Noord Vietnamese gewonden. Boven was helaas het zicht was mistig voor fotografie maar wij hebben er wel van genoten. Voor een lunch moesten wij eerst weer wat verder op. Wij reden door kleine dorpjes en omdat je met een scooter gaat kan je makkelijker de binnenwegen berijden. Na de lunch was het al over drieën dus besloten wij een Bai Dinh pagode te skippen en alleen nog naar de Hoa Lu tempel te gaan. Om eerlijk te zijn viel die mij wat tegen. Wel waren de deuren en binnenafwerking van prachtig houtsnijwerk. De zon kwam nog heel even door maar het werd tijd om terug te gaan naar ons hotel. Het werd ook wat kouder. Wij hebben absoluut geen spijt van deze tocht te hebben geboekt. Terug in het hotel hebben wij bijna 3 uur om wat bij te komen. De nachtbus komt ons op halen hier voor de 454 km door naar Hue. Een rit van ruim 12 uur. (van 21.20 tot 10.05 uur)

Dinsdag 10-2-2015: Ninh Binh – Hue

De bus was iets later dan verwacht. Wij hadden een slaapstoel beneden aan het raam en in het midden gereserveerd maar die waren er natuurlijk niet meer. De bus was zo goed als vol aangekomen vanuit Hanoi. Judith kon achterin beneden en ik kon er boven. Dit waren de plekken naast de wc, die gelukkig niet stonk. Uiteindelijk ook weinig last gehad van de buspassagiers. Het is een hele belevenis dit, je moet er in kruipen zoals een raceautochauffeur in zijn wagen moet glijden. Zelfs voor mij met mijn  1,76 m. was deze plek al te klein. IK zei nog tegen Judith shit en wij hebben nog wel een hele rits van deze tickets geboekt…. Maar als je zo een tijdje opgesloten hebt gelegen dan wen je er aan en valt het reuze mee. Zelfs nog beter geslapen dan in de trein. Er zijn in totaal zo’n  40 slaapstoelen geplaatst, het is een beetje passen en meten tussen de metalen stangen door. Het lijkt alsof je tussen twee stellingen door moet lopen in de supermarkt maar dan met een gangpad van 40 cm. Het leeftijdsgehalte was tussen de 20 en 30, de opmerking van Judith nou daar pas ik mooi tussen met mijn 21+ !!!!!
Er wordt regelmatig gestopt en dan gaat het licht aan als er mensen in en uitstappen en dat allemaal midden in de nacht. Bij aankomst een taxi genomen naar ons hotel. Hebben per uitzondering vanwege Chinees Nieuwjaar gisteren al vanuit Ninh Binh telefonisch geboekt. Hier aangekomen werden wij zeer vriendelijk ontvangen, wij blijven hier drie nachten. Wij kregen gelijk een ontbijt aangeboden en op advies van de receptioniste hebben wij ook meteen de vier volgende over- nachtingen in Ho An vastgelegd. O ja Judith heeft een nieuwe naam “Tulp” ook wij vinden dit leuk dus houden wij die er maar even in….
Vandaag houden wij verder een rustdag. Wat door de straten van het oude centrum doorgeslenterd. Veel scooters ook hier weer. De regering bevordert het scootergebruik en belast de import van auto extra om dit de demotiveren. Op de rivier varen hier boten met een mooi uitgesneden plecht om toeristen te lokken een tochtje te maken. Je kan duidelijk zien dat dit een toeristische trekpleister is, die zijn er ook in grote getale. Judith zag een Indiaas restaurant dus daar konden wij niet omheen vanavond.

Woensdag 11-2-2015: Hue

Gaan wij vandaag wel of niet naar de DMZ “demilitariseerde zone”, dat is de zone die tijdens de burgeroorlog tussen Noord en Zuid Vietnam is ontstaan. Wij horen dat pas als wij ons om kwart voor negen hebben gemeld bij Stop &  Go. Niet dus, helaas zijn er geen andere mensen die zich hebben aangemeld. Met z’n tweeën vinden wij het wat te prijzig dus nog maar een dag wachten, hopelijk kan het morgen. Wij gaan op weg naar de Citadel aan de andere kant van de rivier. De wandeling daar naar toe is zeer interessant wij komen van alles tegen. Allereerst op de brug zelf, die is geheel gevuld met scooters, de een nog hoger opgestapeld dan de andere. Op de stoep komen wij ook verschillende mensen tegen die allerlei fruit transporteren op twee schalen, die gebalanceerd worden via een lat over de schouder. Dit moet heel zwaar zijn.
Er zijn veel heel aparte winkels te bewonderen, tenminste als het ons lukt om tussen de geparkeerde scooters door te komen. Wij zijn een tijdje wezen kijken wat er zoal voor kruiden samengevoegd worden om de medicijnen volledig te maken. Er gaan wel zo’n 15 tal verschillende soorten schors, vruchten en/of bladeren in de verpakking. De winkel ligt vol met deze verschillende losse gespecialiseerde zaken, verder zijn er ook allerlei kant en klare verpakkingen te koop die goed zijn voor o.a. nieren, darmen, hersenen, hart en knieën etc.  Een stukje verder op is er een viswinkel voor levende aquarium vissen. Heel veel verschillende soorten, maten en kleuren, echt wat voor Jeroen. Dan passeren wij het busstation het blijkt helemaal niet zo ver te zijn van ons hotel. De Citadel is de oude stad van de emperors, al de verschillende keizers vanaf het begin van het keizerrijk van begin 1800 tot 1954. Het ligt verspreid over een heel groot oppervlakte. Er is na de vele oorlogen maar een beperkt gedeelte wat nog overeind staat,  20 van de ruim 150 gebouwen. Met behulp van buitenlands giften worden er vele stuk voor stuk opgeknapt. Er heerste een heel gestructureerde levensstijl binnen het Citadel. Met heel veel rangen bv de “mandarins” ( de vertegenwoordigers in het land) werden geselecteerd en moesten een opleiding doen en dan examen afleggen. Dit was ook geen baan voor het leven, herhaaldelijk werden zij weer opnieuw getest. Wij besluiten er rustig de tijd voor te nemen, ruim drie uur later liepen wij pas weer door de stadpoort heen. Er ligt hier een rijke historie die helaas al vele malen herbouwd moest worden.
Toen ik vanavond na mijn massage, sauna en stoombad tegen elven terug liep door de bijna lege straten werd mij marihuana aangeboden. Onvoorstelbaar dat dit hier gebeurd met de hoge risico’s voor opgepakt te gaan worden ( voor het leven.)

Donderdag 12-2-2015: Hue

Nog een dag zonder te verkassen. Om acht uur werden wij opgehaald door “Stop & Go” voor de excursie naar de DMZ. Er is nog een dame die zich, via ons, heeft aangemeld. Het is een mooie grote degelijke minibus die voor ons hotel staat te wachten. Alvorens wij de stad verlaten gaan wij eerst de andere dame ophalen bij haar hotel en belangrijk onze “Veteran” guide. Het is een heel vriendelijke Vietnamees die gediend heeft  in het Zuid Vietnamese leger. Door zijn goede talenkennis heeft hij veel samen gewerkt met de Amerikanen als tolk en was vaak aanwezig bij gevangenen ruil/verhoren. Hij heeft een tijdje gewerkt voor Colin Powell. Hij wist ons veel verhalen te vertellen over ins en outs van de oorlog maar hij beantwoorde niet persoonlijke vragen wat hij vindt aangaande het afliep. Wij merkte wel dat hij niet het achterste van zijn tong liet horen. Hij is inmiddels heel socialist en zegt alles is goed en geregeld nu maar hij is uiterst voorzichtig en wil niet over politiek praten.
Onze eerste stop is zo’n 30 km ten noorden van Hue. Het is een monument langs de weg waar op 1 mei 1972 ruim 200 voornamelijk burgers zijn gesneuveld door geweervuur van de Vietcong die inmiddels ook zo’n 40 km over de grensrivier waren opgeschoven. Hier merkte wij wel aan hem zijn onderdrukte emotie. Hij zelf was over dit gebied teruggevlogen naar Hue samen met de hoge officier waar wij op dat moment voor werkte.
Een van de volgende stops was aan het Cua Tung strand net in het noordelijke deel . Dus ten noorden van de Ben Hai River die als grens fungeerde tussen Noord en Zuid.  Hier was een vesting van de Vietcong en het Noord Communistische Leger. De Amerikanen hebben de hele vesting volledig weg gebombardeerd.  Vervolgens reden wij door naar de Vinh Moc Tunnels, welke bekend staan als de tunnels voor het locale vissersdorp die ondergronds zijn gegaan voor de vele bombardementen. Zij leefden met ruim dertig gezinnen ondergronds van 1966 tot 1971. Wij zijn door de tunnels gelopen en hebben gezien hoe zij daar leefden. Maar het is duidelijk dat de Vietcong hier ook gebruik van maakten om de vijand te bestoken. Er waren vele uitgangen op strategische punten met zicht op de Oceaan. De Amerikanen wisten wel dat hier een tunnelcomplex was volgens onze gids en dat blijkt ook er zijn meerdere bomkraters. Echter deze zijn maar een meter of drie diep en de bovenste laag van de tunnels waren op 15 meter diep. Zij zijn opgebouwd in drie verdiepingen.
Vervolgens door naar de brug over de Ben Hai River. Hier speelde de propaganda hoogtij de luidspeakers speelden de hele dag vanaf vijf uur s’ morgens. Deze geluidsmasten met speakers waren evenals de oorspronkelijke ( enig ) brug over de rivier nog aanwezig. De brug was weliswaar wel herbouwd omdat deze gebombardeerd was. Verder verbazingwekkend was ook een UN kantoor nog volledig in tact van voor de Vietnam oorlog daterend van 1954 nadat de Fransen waren vertrokken.
Wij hebben nog op vele punten uitleg gehad en indrukken opgedaan maar ik laat het maar hierbij. Deze fantastische tocht die hoofdzakelijk gemaakt is door ons gids was een voltreffer om in de technologie te blijven van het onderwerp.