2014 - 09 (3) MADAGASKAR - Canal du Pangalanes “Special”

In Nederland heb ik al een touroperator ingeschakeld om de tocht van Mananjary naar Mahanoro over het Canal du Pangalanes te organiseren. Dit leek mij beter vanwege het krappe tijdschema van Bert . Echter in Manakara belde ik mijn contact persoon op en hij reageerde ben je er nu al het is toch voor 2015!!!!!  En daar bleef het dan bij. PAS DE PROBLEM, dan gaan wij wel op eigen gelegenheid.

Het eerste traject was makkelijk een vier uur durende rit met Taxi Brousse van Manakara naar Mananjary. Een rit door de hooglanden van Oostelijk Madagaskar. Het landschap was zeer afwisselend  de glooiende berghellingen waren meestal onbegroeid en dan weer zag je her en der wat struiken en bomen. Rond de dorpjes  waren ook wat rijstveldjes en  privé tuintjes met lokale gewassen. Als wij door een dorp heen reden dan werd er permanent getoeterd om een doorgang te vinden tussen de volle straten met mensen door. Er werd van alles verkocht langs de weg en de kleuren van vooral de kleding was een genot voor het oog.  Begin van de middag kwamen wij aan in Mananjary en voor een kleine tip bracht hij ons door naar een hotel die ik kende van internet “Le Jardin de la Mer”  En nu was het afwachten of de lokale gids die wij regelde via de eigenaar van het Hotel in Manakara kwam opdagen. Hij was niet gelijk met ons meegekomen. Hij komt morgen met Taxi Brousse en blijft hier in Manakara achter om eerst nog wat inkopen te doen, volgens hem hier beter en goedkoper. Met 100 euro voorschot was hij vertrokken.
Om even over enen belde hij dat hij was gearriveerd en ja hoor even later kwam Arthur onze gids de tuin van het hotel op lopen. Het begint er goed uit te zien. Na te hebben uitgecheckt vertrokken wij richting haven. Wij hadden 3 pousse pousse gehuurd, Bert zat met een grote glimlach als een koning met zijn beide rugzakken in de eerste pousse pousse , de andere had alleen mijn beide rugzakken en de derde had alleen een aantal flessen water en brood. Arthur en ik hebben gewandeld, verschil moet er zijn….. Zo waar lag er een boot op ons te wachten, Leopol de eigenaar begroette ons en stelde ons voor aan zijn zoon en drie andere bevriende (familie?) Madagassiërs, waarvan een dame. Tenslotte nog twee mannen voor de belangrijkste taak op de boot, de stuurman en zijn hulp. Er moest steeds met een emmer water worden geschept uit de rivier om de motor te koelen.
Er was kolossaal veel ruimte op de boot aan beide zijden stonden bus stoelen afgedekt met mooie doeken met bloemmotieven. Arthur had potten, pannen, eten , tenten? En drie levende kippen aan boord gebracht. Voorin de boot was een plek om te koken.
Het was half drie inmiddels en het duurde maar een paar minuten voordat wij vertrokken. Eerst varen wij de haven uit en al weldra zagen wij het dorp langzaam verdwijnen. De motor was een permanent ronkend geluid waardoor het praten wat moeilijker was, maar dat hadden wij er wel voor over,  omdat er ruim 350 km moet worden afgelegd is de motor wel erg belangrijk. Arthur begon gelijk aan de voorbereidingen voor het avondeten. Wortelen en speciebonen werden schoongemaakt. De enige dame aan boord werd de zak met rijst gegeven en zij kon beginnen om de steentjes en slechte korrels er uit te vissen.  Binnen een half uur stond er een grote pan rijst op het vuur. Toen wij ruim anderhalf uur onderweg waren begon de motor te sputteren. Leopol bleef als enige rustig maar de bemanning raakte toch even van slag. Wij vaarden naar de kant en hebben meteen een sanitaire stop er van gemaakt. Wat bleek een van de schroefbladen was afgebroken. PAS DE PROBLEM er werd een ander schroefblad met de hand en een half afgebroken hamer gemonteerd. Wij konden weer verder. Arthur was al de tijd bezig met het eten de een na de andere kruid werd toegevoegd aan de groente, Peper, curry, zout het rook fantastisch en later bleek het smaakte ook perfect. Ondertussen  werd er ook lokale rum gemaakt met o.a. kaneel, gember, lychees, honing en vanille. Een aantal malen schudden en daarna moest het bezinken. Ook werden er twee tonijnen schoongemaakt en geroosterd op het houtskool. Tegen half zeven werd het donker  en hebben wij gegeten met een lamp aangesloten aan een accu. Zoals eerder gezegd dit was een van de beste maaltijden die wij in Madagaskar hebben gehad en ook de tonijn smaakte, voor mij als geen visliefhebber, heerlijk. Intussen vaarden wij in het donker door. De man aan het roer werd bijgestaan door iemand die af en toe wat met een zaklantaarn scheen. Toen het kanaal wat smaller werd moesten alle lichten uit zodat hij het beter kon zien. Wij vaarden vlak langs een andere boot. Over negenen werd de boot stil gelegd aan de wal vlakbij een dorpje, hier bleven wij liggen vannacht. Besloten werd dat vanwege de veiligheid wij allemaal op de boot zouden slapen. De tafels gingen aan de kant en wat rieten matten werden uitgerold op de ongelijke houtdelen van de vloer. De half vergane rolgordijntjes aan zijkanten werden naar beneden gerold. Het was heel knus maar het lag toch wat ongelijk. Ondanks dat er weinig muggen waren werden wij toch herhaaldelijke gestoken. Ik heb betere nachten meegemaakt maar deze was wel heel bijzonder. Bert werd wakker met de opmerking: Ik weet wat Cor betekend, Cor Op Reis.

Een nieuwe dag. Om zes uur was Arthur al aan het rommelen met de potten en pannen. Nadat ik mijn slaapspullen had opgeruimd en de boot weer wat op orde had gemaakt ben ik wat gaan rondwandelen in het dorpje. Bij de waterkant was het al druk. Vrouwen waren al kleding aan het wassen terwijl andere de afwas deden en pannen schuurde en even verderop werd er geplast en stonden zij zich te wassen. Er tussendoor zwommen er ganzen en eenden. Het schuren van de pannen werd met zand gedaan en de voeten werden gebruikt als schuurspons. Later in het dorpje heb ik nog de stenen olifant gezien die hier begin 1700 op mysterieuze wijze terecht is gekomen. Volgens zeggen  vanuit India en wel zo goed als zeker door de Merina bevolking meegenomen. In het dorpje nog een tijdje zitten geinen met een stel kinderen en toen werd ik gewaarschuwd dat het ontbijt klaar stond. Geroosterd stokbrood met gebakken ei en “La Vache qui rit”. De koffie was omgevallen dus ook Bert  moest het met thee doen. Tegen half negen vertrokken wij weer.  Inmiddels hebben wij afscheid genomen van drie van onze medepassagiers. Wij stopte bij het dorpje Nosy Varika om brandhout te kopen voor ons kampvuur voor vanavond. Ondanks dat het heel mooi is om te zien waar wij langs varen, soms vrij smal en dan weer een grote plas water was er ook tijd om dit verslag te tikken. Het is inmiddels kwart over elf en ga nu voorlopig afsluiten. Wordt vervolgt.

Arthur is alweer aan het werk voor de lunch. Harriet 2 is een kopje kleiner gemaakt. Achteraf bleek het dorpje nog niet Nosy Varika te zijn omdat wij die een uurtje later bereikte. Hier stoppen wij een half uurtje en lopen weer wat rond door het dorpje. Arthur koopt een tonijn voor vanavond of morgen? Het gezin van Leopol woont hier ook. Wij lozen hier weer 2 bemanningsleden en blijven over met Arthur, Bert, ikzelf, Leopold,  zijn zoon en een bemanningslid. Bij vertrek komt de oudste dochter van Leopol ook nog mee. Wij varen naar de overkant voor onze lunch. Spaghetti met kleine garnalen aangevuld met een heerlijk geroosterde kip en gebakken friet  vervolgens bananen flambé toe.  Voldaan vertrekken wij, Leopol zit zelf achter het roer en wij genieten van de rijstvelden die meteen aan de rand van het kanaal zijn aangelegd.  Er wordt door meerdere mensen hierin gewerkt. Verder ook nog Cassave plantages gezien.  Het is inmiddels drie uur en wij liggen aan de kant. De motor is stuk er kwamen allemaal rookwolken uit  en het water spoot er met een dikke straal uit. PAS DE PROBLEM. Er wordt gebeld en als het goed is wordt er een andere motor gebracht uit Nosy Varika. Om de tijd te doden hebben wij gezwommen met zwemvliezen aan. Het water is lekker en je frist er goed van op. Nu zit ik weer te tikken in afwachting van wat er gebeuren gaat. Het is kwart over vier en de Rum Cola smaakt lekker en veraangenaamd het wachten. 
Arthur is weer begonnen met koken en de zon is ondergegaan. Precies om half zeven komt er een boot aan met een nieuwe motor. Het sleutelen kan beginnen!  Eerst moet de oude motor worden verwijderd. Gelukkig zijn er een paar mannen meegekomen met spierballen en kennis van motoren. Tegen half negen staat de nieuwe motor op zijn plaats. De motor wordt gestart en die doet het. De hulp troepen vertrekken en de laatste onderdelen worden gemonteerd. Dat duurt al met al nog wel ander half uur. Wij hebben nog steeds niet gegeten…… Het moment suprême is aangebroken hoopvol kijken wij toe. Helaas er gebeurd niets. Zelfs na een tiental pogingen geeft de motor geen sjoege. Teleurgesteld gaan wij eten tegen half elf. Morgen kijken zij wel verder, maar wat is volgens mij voor hun onduidelijk. Ik stel maar voor om te bellen om morgenvroeg een monteur te laten komen. Men ging in overleg maar het leek wel dat men het wat onzin vond. Met tegen zin werd er uiteindelijk  gebeld maar wel met onze telefoon.  En de bedden werden uitgerold en de nacht ging in. Bert en ik hadden wat busbanken aan elkaar gekoppeld. Het was geen overweldigend succes, maar wel beter dan gisteren nacht. Een klamboe maakte ons hemelbed volledig. Tegen vijf uur hoorden wij een boot aankomen onze bemanning was meteen klaar wakker maar op hun geschreeuw werd niet gereageerd. Als Bert zijn zaklantaarn heeft gevonden is de boot al ver voorbij. Het is meteen een vroege start van de dag. Er wordt ook nog even geprobeerd te starten maar er was niets veranderd de motor liet het nog steeds afweten.  Tegen zevenen stopte er een scooter en de duo passagier bleek een monteur te zijn. Hij had maar vijf minuten nodig om de motor te starten. Maar het was maar telkens voor een paar minuten. Zo zijn wij een paar kilometer gevorderd tot dat er besloten werd om bij een klein dorpje de boot aan te meren. Hij ging niet verder en wij moesten naar een alternatief op zoek. Arthur had die al snel voor elkaar, wij mochten mee op een boot vol met een groep fanatieke gelovigen die op weg terug waren naar Antananarivo. Het bleek al vrij snel niet zo’n bijster goede keus. De motor maakte weliswaar veel minder lawaai wat erg positief was maar wij vaarden  op een snelheid minder dan de helft dan daarvoor, toen de motor nog leefde. De dag ging zodoende langzaam voorbij. Later in de middag werd het duidelijk dat wij Mahanoro niet zouden bereiken. Er kwam dus toch nog een overnacht bij en konden wij de tent uitproberen. Helaas was het niet mogelijk om ons geplande kampvuur van gisterenavond te maken. Na ons diner op de boot gingen wij vroeg slapen omdat wij morgen alweer om kwart over vijf uur geacht werden om te ontbijten. De tent beviel uitstekend, zelfs Bert heeft genoten van een nachtje kamperen.
Het ontbijt bestond uit een kop lichte thee en wat oliebollen. Wij vertrokken om zes uur en wij moeten nog twee uur ?  Tegen elf uur konden wij de boot uit stappen, in Afrika kunnen 2 uur zomaar  5 uur worden!!!! Wij hebben een prachtige tocht gemaakt en bedanken Arthur die weldra vertrekt nadat hij eerst nog ons hotel betaalde. Het was een heel enerverende trip geweest. Het laatste deel morgen moeten wij nog zelf met taxi brousse regelen. Van Mahanoro naar Manambato. Het eerste deel tot Brickaville ging in vijf en half uur met horten en stoten. Een band moest verwisseld worden omdat het metaal door het loopvlak heen kwam. Verder liet de motor het afweten bergopwaarts, na het brandstoffilter te hebben schoongemaakt ging het een stuk beter.  Onze bus was veel te zwaar beladen, de wielbakken raakte rechtmatig de banden. Op de zware lading, vis, houtskool tassen etc werd er op de top nog een eend en wat kippen vastgebonden. Via een medepassagiers kwam ik er achter dat in Brickaville een transport te regelen was met garagehouder (Aziaat…) die een Hyundai 4x4 heeft en ons naar Manambato kan brengen. Heb Palmarium gebeld en Sylvain vertelde dat  de boot er om 1 uur zou zijn. De weg was een stuk beter dan vorige jaar toen deze door de regen geheel verandert was in een modder/blubberweg. Toen wij in Manambato aankwamen moesten wij zo’n 20 minuten wachten op de boot van Palmarium, die een zestal andere toeristen kwam ophalen. Het liep allemaal voorspoedig. Vanaf hier is Bert op vakantie.