2015 - 02 (3) VIETNAM: Hue - Hoi An - Nha Trang

Vrijdag 13-2-2015: Hue  –  Hoi An

Omdat wij onze (slaap)bus hebben geannuleerd hoeven wij niet vroeg op. Wij hebben besloten om met een minibus dit korte traject af te leggen. De voordelen zijn, wij vertrekken later en hij doet verschillende bezienswaardige punten aan waar gestopt wordt voor foto’s en of activiteiten.
Wij nemen afscheid van dit hotel en het personeel. Ik moet zeggen dat ik nog nooit eerder zo’n vriendelijkheid heb ervaren als hier. Wij hebben er beide dagelijks van genoten. Iedere dag bij terugkomst werd ons een drankje aangeboden en bij afscheid kreeg Judith ook nog een netjes ingepakt cadeau, wat een paar chopsticks blijken te zijn. Niets was te veel en alles kon.
De begeleider van onze minibus haalt ons op in ons hotel. Wij reizen met zes andere personen wat heel makkelijk past in zo’n bus. Het is ook vrij luxe omdat iedereen een voor een op wordt gehaald en ook weer wordt weg gebracht van en naar hun hotel. Wij vervolgende onze reis zuidwaarts over de AH1. Deze “snelweg” word overal voorbereid op verbreding waadoor wij permanent op wegwerkzaamheden stuiten. Dit gebeurd bijna overal tegelijk al honderden km lang. M.i. zal het echter nooit een snelweg worden met al dat verkeer en ook omdat je permanent dorpen en steden passeert.
De tocht van vandaag is door een heel mooi gedeelte van Vietnam, vrij dicht langs de kust en ook passeren wij verschillende bergketens. Wij gaan over de Wolkenpas, de klimatologische grens tussen noord en zuid Vietnam.  vanwaar je een prachtig overzicht hebt over o.a. de goud gele en witte stranden. Het nieuwe alternatief van een tunnel van 8 km lang lieten wij links liggen. Judith was hier heel blij mee.
Na zo’n 70 km en 2,5 uur rijden bereiken wij Da Nang een grote stad ten noorden van Hoi An. Hier verlaat het Franse oude hippie stel, waar wij bijna geen contact mee hebben gehad, onze bus. Gelijk weer hetzelfde beeld van de grote steden, een en al scooters en getoeter. Maar ook de charme van het knusse stadsleven op en rond de stoepen met al de verschillende rijk aangeboden handelswaren. Schoon en stank vrije wegen, waar al die mondkapjes voor zijn is mij een vraagteken.
Even buiten het centrum stoppen wij bij de Marble Mountains dit is een grote beelden parade. De een na de andere aanbieder heeft de diversen beelden in alle formaten uitgestald langs de weg. Wij stoppen om een kijkje te nemen. Er waren zeker heel mooie exemplaren bij. De optie om een van de heuvels te klimmen hebben wij maar laten lopen en hebben de tijd gebruikt om wat te drinken en te lunchen.
Bij aankomst in Hoi An blijkt dat onze Homestay even buiten het centrum ligt. Dit blijkt eigenlijk een verkeerde keus omdat met deze temperatuur ruim een half uur lopen naar het centrum te veel is. Zeker omdat je daarna daar gaat rondlopen. Verder is een fiets (zonder elektra) en ook niet vanwege al dit verkeer voor Judith geen optie.  Dus zullen wij taxi’s gaat gebruiken. De dochter die ons ontvangt is heel vriendelijk en spreekt een paar woorden Engels. Google translate wordt herhaaldelijk geraadpleegd en aangevuld met sorry – sorry. De kamer is subliem met zicht over de rivier. Wij doen verder niets meer vandaag. Een klein restaurant honderd meter verderop serveert ons verschillende gangen, die wij niet besteld hebben, het smaakt heel goed. Engelse taal wordt niet gesproken wij zijn ook maar een stel Alliens hier…..

Zaterdag 14-2-2015:  Hoi An

Uiteraard is een Homestay een familie gebeuren. Onze familie bestaat uit vader, moeder, 2 dochters ( 24 en 22) en 1 zoon (7). De oudste dochter runt de tent, die pas een ½ jaar open is, de andere studeert op de Universiteit. Pa werkt als chauffeur voor een hotel in Hoi An centrum.
Ons ontbijt wordt geserveerd op het dakterras. Met zorg klaar gemaakt en ziet er prachtig uit. Ook de tweede dochter is thuis vandaag, geen college, zij spreekt beter Engels en gebruikt maar een keer sorry. Zij zijn beide heel lief en brengen ons achter op hun scooter na het ontbijt naar het centrum. Het is maar ongeveer drie kilometer maar een heel andere wereld. Vol, druk, gezellig, herrie, sfeervol en veel toeristen die figuurlijk omver gereden worden door de scooters. Direct over de brug waar wij zijn afgezet is het oude centrum. Wij gaan de eerste zijstraat in en daar is een markt met echt van alles te koop. Het is er heel druk en voetje voor voetje schuifel je door de koopwaar heen , herhaaldelijk moet je op zij voor de scooters en fietsen die wonderbaarlijk hier ook mogen passeren. Het fruit en groenten zijn ruim voorradig aanwezig en zien er met al de verschillende kleuren en vormen heel smakelijk uit. Vooral de vele soorten verbaast mij. Vis is er ook en die komt zo vers van de vissersboten die aanleggen aan de kade direct naast de markt. Hoi An is een oud handelsstadje aan de Thu Bon rivier. Als je zo over de markt slentert dan proef je de sfeer van het verleden. Iets verderop meert er een dekschuit aan waar de scooters en fietsen allemaal netjes op een rij worden gerangschikt. De berijders nemen plaats onder een afdak. Het is onduidelijk waar de boot naar toe gaat en hoelang het gaat duren maar Judith en ik nemen ook plaats onder het afdak. Het blijkt dat de boot niet zo ver gaat een kilometer of 5 verder wordt iedereen aan de overkant van de rivier weer uitgeladen. Daar is verder voor ons niets te doen dus gaan wij direct weer terug. Het blijkt al snel dat wij ons hier wel drie dagen kunnen vermaken. De straten zijn smal, auto vrij en vol met winkels, restaurants en oude mooi gebouwen voorzien van de invloed uit de Chinezen en Japanse tijd hier. De sfeer is heel rustgevend en met plezier loop je door de straatjes en langs de kade. Wij lopen langs de oude koopmanshuizen en het is net of wij in een fascinerend openluchtmuseum zijn.
Het is onze 32ste bruiloftsdag dus een bijzondere dag. Bij de koffie verras ik Judith met twee chocolade truffeltjes in een hart vorm. Een kaart ligt naast haar kopje en als je die openklapt dan opent een uitgeknipte vlinder zich. Vervolgens hebben wij samen een cadeau uitgezocht en vanaf nu is onze bagage 2 kilo zwaarder.
Wij lopen langs de kade en komen in een straat waar de ene na de andere Vietnamese eettent zit. Het sprak ons niet zo aan om te lunchen bij Mrs Chien of Mr Ba en zijn maar doorgelopen. Onze voorkeur gaat uit om te lunchen op een terras en genieten van alles wat passeert en gebeurd om ons heen.
Wij lopen wat door en of het komt dat het zaterdag is of omdat men aan de voorbereiding bezig is voor het Chinese Nieuwjaar maar feit is dat er heel veel groepen Vietnamese, meestal mannen een drankpartij houden. Waarbij de lege blikken allemaal op de grond worden gegooid naast de tafels. Er gaat ook veel alcohol door, al hoewel volgens mij het alcoholpercentage aan de lage kant is smaakt deze zeer wel. Zo verzeil ik ook een keer aan een van deze bijeenkomsten en kan ik er niet onderuit om mee te proosten.
Voordat wij terug gaan naar onze Homestay in niemandsland gaan wij uitgebreid al om half vijf uit eten, het is een bijzondere smakelijke maaltijd met vooraf een heerlijke cocktail.  
De taxi was al snel bij ons adres en onze giechelde dochter kwam ons verwelkomen. Na wat te hebben gerelaxt ging Judith al snel onder de wol. Tegen half negen was ik ook zo ver maar ik hoorde niet ver van ons vandaag muziek spelen. Nadat ik nog wat gesproken heb met de vader ben ik op zoek gegaan. Het blijkt een familie gebeuren te zijn met wel heel grote boxen die heel veel geluid produceerden. Overal in Vietnam is Karaoke een gewild onderdeel van het vertier dus ook hier. Er was een groep van pak weg dertig mensen mannen en vrouwen, groot en zeer klein aan het feesten. Dat betekend veel bier weer. Ik mocht niet meer weg en de een na de andere blik bier werd mij aangereikt waardoor ik dus ook met steeds weer een ander moest proosten. Gelukkig heb ik een goede opleiding genoten toen ik nog jong was ( een paar jaar geleden…) De sfeer werd als maar gezelliger maar wel ook baldadiger. Toen er een buurtbewoner kwam klagen was het feest plotseling afgelopen en er ontstond zowaar nog een kleine schermutseling met de klager. Tegen elven kwam ik terug op onze kamer als een tevreden “happy” buddha en heb heerlijk geslapen.

Zondag 15-2-2015:  Hoi An

Wij hebben rekening gehouden met de zondag rust en zijn laat op gestaan. Hebben ook niets gepland vandaag wat een zege, het lijkt wel vakantie……
Na ons ontbijt zijn wij weer gebracht achter op de scooters naar het centrum. Op deze manier is het ook geen probleem om net even buiten de stad te zitten. Bij aankomst in het centrum snuif je gelijk weer de sfeer op van de handelsgeest die hier al eeuwen heerst. Het stadscentrum staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco en bestaat uit smalle, kronkelige straatjes met Chinese huizen en winkels, sommige van hout. Schilderachtig is het juiste woord voor dit deel van de stad en er zijn dan ook vele galeries die geschilderde straattaferelen in de aanbieding hebben. Er zijn ook enorm veel kleermakers die zeer goedkoop maatkleding afleveren.
Onze eerste doel was tegen elven een koffietent te vinden, dat was niet zo moeilijk op zoek naar dezelfde van gisteren, kwamen wij een andere tegen. De koffie was ook hier subliem wat echt een uitzondering is hier in Vietnam tot nog toe.
Wij hebben daarna een half uurtje gezeten bij een man die scooterzadels opnieuw bekleed. Dit soort handarbeid zie je in Europa niet meer. Het zadeldek wordt gespannen over een piepschuim plaat die op maat wordt gesneden. Het merk Honda staat al op het nieuwe zadeldek geprint. Daarna hebben wij kennisgemaakt met zijn vrouw en dochter. Was interessant, de dochter sprak goed Engels. Het huis was ruim en netjes. Mooie zitkamer, keuken en diningroom vrij luxe dus. Het bankstel zat heerlijk dat hebben wij eerder niet zo meegemaakt. Er hing een vrij groot schilderij met allerlei mooie uitgebalanceerde felle kleuren aan de muur. Wij kregen thee aangeboden en wij hebben gezellig zitten babbelen. Zij hebben twee kinderen, de dochter was nu thuis met vakantie van haar collega in Hoi Chi Minh stad. Hun zoon hebben wij niet gezien. Moeder verkoopt s’ morgens koffie.
Even later in het centrum heb ik nog wat mooie foto’s gemaakt van de overdekte Japanse brug (Cau Nhat Ban). Het is een houten boogbrug uit de 16de eeuw, bewaakt door houten honden en apen.  De brug zou destijds zijn gebouwd door de Japanse gemeenschap – vandaar de naam – maar er is niet veel Japans aan de brug te ontdekken Dit is een van de hoogtepunten van Hoi An. Het is een juweeltje van bouwkunst. Oh ja wat je ook vaak tegen komt is dat men ter ere van de voorvaderen en aan de goden in de straat allerlei (religieuze?) papieren en/of nep geld verbrand.
Tijdens mijn massage heeft Judith zich tegoed gedaan aan een zeer sterke rum cola. Dat was te merken toen ik terug kwam. Daarna hebben wij nog wat rondgewandeld alvorens wij een taxi terug hebben genomen naar onze Homestay. Wij zijn namelijk uitgenodigd om half zeven gezamenlijk het diner te gebruiken bij de familie in onze Homestay. Er was nog een stel, zij uit Italië, hij uit Canada. Nou wil het toeval dat zij samen binnenkort komen studeren in Nederland in Utrecht. Het was heel gezellig de tafel was over vol met allerlei verschillende heerlijk geurende, uitbundig, kleurrijke en behoorlijk gepeperde gerechten. Kip met mihoen en speciebonen, loempia’s, tahoe, rijst, groenteschotel etc. Veel was heerlijk gekruid met sojasaus, vissaus en hoisin-saus. De vrouw van onze Homestay spreekt helemaal geen Engels en hij maar een beetje. De beide “sorry sorry” dochters vertalen het een en ander. Zo hebben wij toch redelijk goed kunnen converseren. Nog wat WhatsApp contact gehad met Saskia, Jeroen & Amber, wat is de wereld klein met deze communicatiemiddelen. Het is inmiddels nadat ik dit heb opgeschreven bijna elf uur, tijd om ook in bed te kruipen.

Maandag 16-2-2015:  Hoi An  –  Nha Trang

Wij hebben geen haast vandaag en na ons laat ontbijt verlaten wij onze Homestay. Wij moeten pas om vijf uur ons melden voor de nachtbus maar nemen wel al onze bagage mee dat spaart ons een heen en weer vanmiddag. De taxi rijdt tegen elven voor en wij nemen afscheid van onze “tijdelijke” familie. In het centrum laten wij ons afzetten bij het buskantoor en daar kunnen wij onze bagage achterlaten. Dit deel van de stad hebben wij nog niet gezien en lopen wat door de straten. Het heeft veel minder authentieke koopmanshuizen als in het oude centrum bij de haven. De haven is overigens bijna niet meer in gebruik. Door teveel slib is deze te ondiep geworden en zijn de activiteiten verplaatst naar de haven van Da Nang. Aan een van de voorvaderen verbrandingen doen wij ook mee en sturen duizenden dollars naar onze familie en vrienden die overleden zijn. Dus Hans, Dick, Annemieke, Gijs en onze beide ouders kunnen hopelijk er een groot feest hebben, waar zij ook zijn……. Wij denken aan jullie…..

Terug in ons bekende en gezellige deel van de stad vervallen wij in de oude routine, koffie, lunch, massage, drankje, winkelen? en diner. En dat allemaal terwijl wij genieten van alles wat er voor en rond ons afspeelt.

Om kwart over vijf moeten wij ons melden bij het buskantoor. Onze bus zal rond zes uur arriveren voor onze 12 uur durende rit naar de 530 km verderop liggende stad Nha Trang. Wij raken er al een beetje aangewend want klokslag zes uur rijdt de bus de straat in. Wij kunnen een plekje bemachtigen naast elkaar op de onderste bedden. Het lijkt wel of deze plekken groter zijn of zijn wij er inmiddels aangewend. Zeker is dat de kussens waar wij op liggen een stuk beter zijn en wij ook een beter hoofdkussen krijgen. De tijd vliegt voorbij tegen elf uur wordt er gestopt voor zo’n 45 minuten. Lekker om de benen even te strekken. Wij worden om even over zes uur gewekt omdat wij zijn gearriveerd.  Wat een luxe vervoer en het spaart ook nog een hotel uit, wat wil je nog meer!!

Dinsdag 17-2-2015:  Nha Trang

Ons hotel was in dezelfde straat als waar de bus stopte. Lopend hebben wij de pak weg 800 meter afgelegd. Nog voor zeven uur stonden wij bij de balie in ons King Town Hotel. Wij kregen zo waar meteen onze sleutel en konden dus douchen en opfrissen. Ik ben gelijk het zwembad van 2 bij 5 ingedoken op de 8ste verdieping. Daarna ontbijt gegeten op dezelfde verdieping als het zwembadje, die was zeer uitgebreid en afgestemd op de Aziatische en Europese keuken.  Het sterf hier van de Russen dat hebben wij nog niet eerder gezien hier in Vietnam. Er moet duidelijk een luchtbrug zijn met hun politieke vrienden. Het is een volk die nog minder Engels spreekt dan de Vietnamese en totaal geen toenadering zoekt/wenst!
Heb geprobeerd onze volgende bustocht vast te leggen maar i.v.m. Chinees Nieuwjaar is dat een probleem. Morgen zal ik terug gaan omdat wij nu worden opgehaald om elf uur van ons hotel om naar een Mudderbath Resort te gaan. Toen ik terug kwam stond Judith al te wachten samen met de chauffeur van het verlengde golfkarretje die ons er daar toe zal brengen. Het ligt in de bergen zo’n 4 km buiten Nha Trang. Ook nu zit de golf car weer vol met Russen. Wij rijden weer over de brug die vanmorgen toen wij de stad binnenreden zo mooi verlicht was. Het was een prachtig gezicht, net nadat ik wakker was, om de brug te zien die voorzien was met allerlei verschillende kleuren. Het was een genot om zo verwelkomt te worden.
De rit met de golf car was leuk, de temperatuur is warm te noemen maar doordat het een open car is maakt de wind het aangenaam. Het I-Resort zoals het heet is ruim opgezet. Helaas komt er ook net een buslading andere toeristen aan zodat het wat chaotisch is om er achter te komen wat er allemaal mogelijk is. De beslissing werd uiteindelijk gemaakt voor een modderbad en mineraalbad en daarna de zwembaden. Het is heel professioneel en het wordt later vanzelf duidelijk alhoewel ik nu dit schrijf er achter kom dat wij niet in het mineraalbad zijn geweest. Volgens de mensen binnen waren al de zwembaden mineraalbaden. Nog steeds een beetje onduidelijk dus. Feit is dat zij wel allemaal heerlijk warm waren. Het uitzicht was mooi op de bergen op de achtergrond. Overal waren watervallen, fonteinen en grotten etc. gemaakt, wat het verblijf aangenaam maakte. Het modderbad was een verhaal apart. Onze eigen badkuip van rotsen en cement werd voor ons speciaal opnieuw gevuld met verse modder. Die was zandkleuring, warm en plakkerig en heel aangenaam. Wij hebben hier bijna driekwartier in gezeten. Daarna  hebben wij de modder in de zon laten opdrogen zodat het later heel moeilijk was om het allemaal weer weg te spoelen. Wij hebben onze uren hier heel prettig vermaakt en de tijd vloog voorbij. Om vier uur zijn wij met “onze” golf car weer terug naar ons hotel gegaan. De stad was inmiddels tot leven gekomen en wij verblijven in het hart van al die activiteiten. Veel restaurants die allemaal ook pizza’s verkopen, de russen moeten die wel heel lekker vinden, knusse barretjes en weer veel Spa aanbiedingen. Zijn nog even naar de boulevard gegaan en hebben weer een happy hour aanbieding Rum/ Coke genomen.

Woensdag 18-2-2015:  Nha Trang

Vandaag niet zo veel gedaan. Wel veel gelopen, zijn de winkelstraat en de boulevard afgelopen. Een klein uur door een heel luxe warenhuis gegaan. Judith heeft haar eerste zonnebril aller tijden gekocht, hij staat haar ook heel leuk. Alles is ingesteld op de Russen hier. Touroperators vallen je niet lastig met allerlei excursies, louter omdat zij zien dat je geen Rus bent en zij spreken alleen maar Russisch.  Helaas voor hun is de opkomst van Russen 50% gedaald sinds de val van de roebel. Moet er niet aan denken hoe het er anders zou uit zien, het is nu al bijna alleen maar Russen. Veel winkels sluiten vroeg in de middag vanwege oud en nieuw.
Wij bereikten ons doel de lokale markt, die is wel nog volop in de running. Het is er een drukte van jewelste, mede ook weer i.v.m. de scooters. Veel groenten en fruit en uiteraard ook bloemen voor de feestdagen. Ik maak er een paar mooie foto’s, stalletjes die uitpuilen van de spullen. Het is haast niet te zien wat er allemaal verkocht wordt. De winkels aan de zijkant van de markt zijn wel al aan het inpakken. Aangezien men een aantallen dagen gesloten is moet alles naar binnen. Nou dat gaat ook gebeuren van plafond tot de vloer is alles vol en de deuren gaan amper dicht… Bergen watermeloenen liggen er zomaar verspreid over de stoep. Deze worden grif gekocht, de prijs moet voordelig zijn. Een deel van markt is wel al afgelopen. De schoonmaak ploeg is al druk aan het schoonmaken. Met een bezem en kar wordt alles verzameld en op een hoop gedeponeerd. Een kraanwagen doet het daarna direct in een vrachtwagen. Hoe geordend.
Wij lopen nog een stukje door en komen bij een pleintje met allerlei opstellingen namens allerlei diversen provincies, horen wij later. Allemaal in het teken van het nieuwe jaar. Wij nemen een taxi terug en merken dat het veel drukker is in ons gedeelte aan de boulevard. Vanavond is hier vuurwerk om 12 uur hier. Wij besluiten na het eten wat te rusten en dan na elven wat rond te lopen in afwachting van het vuurwerk. Nou van het eerste kwam niets meer. Je kon er louter weg niet meer tussendoor. Scooters stonden stil middag op de weg met meestal twee berijders erop. De weg slibde zodoende langzaam dicht. Precies om 12 uur begin het vuurwerk feest. Ik heb nog nooit zo’n verzameling scooters bij elkaar gezien. Het vuurwerk was grandioos, verder was het een verademing te constateren dat niemand eigen vuurwerk had en aanstak. Dit begrip kennen zij niet in Vietnam, wat een prima idee is. Over enen doe ik mijn ogen dicht

Donderdag 19-2-2015:  Nha Trang

Wij worden gewekt met het geluid van een leeuwendans bij het hotel aan de overkant. Ik schiet wat kleren aan en ga gauw naar beneden. Wat een spektakel is dat toch, vorig jaar hebben wij dit ook al meegemaakt in Kota Kinabalu Borneo. Groot en klein genieten hiervan. De hotels betalen hier graag voor omdat de goede geesten weer voor een vol jaar het hotel beschermen. Wij gaan een scooter huren, Judith zal er aan moeten geloven, het scheelt zo’n boel lopen. Na een paar minuten werd ik niet meer zo geknepen door haar en ging alles perfect. Ons eerste doel is de Long Sun Pagoda welke volgens zeggen  zo’n 14 km verderop ligt. Maar gelukkig valt dat wel mee. Hij dateert uit begin 19de eeuw. Op de heuvel erachter staat een enorm grote buddha beeld. Wij klauteren naar boven, hier vandaan heb je een mooi uitzicht over de stad. Je kan zo waar in de Buddha. Er hangt ook een grote klok. Daar kan je met je boven lichaam onderkruipen terwijl een monnik jouw toezingt. Wij besluiten wat rond te rijden door de stad. Al snel blijkt dat wij wel in hartje kern van de activiteiten verblijven. Uiteindelijk valt het enorm mee qua sluitingen, het is nog steeds heel gezellig. Vroeg naar bed, morgen weer vroeg op.