2014 - 06 (2) CANADA (W) : Golden - Clearwater

Dinsdag 10 Juni: ( 249 km - Golden )(overn. Mary’s Motel)  

Niet al te vroeg tegen negenen vertrokken wij voor een dagexcursie naar de dichtbij zijnde Glazier NP en Mt. Revelstoke NP. De zon is ons weer goed gestemd. Wij verlaten het stadje Golden die er uit ziet als een vrij groot stadje zoals wij vaak in de “Westerns” hebben gezien.  Het ligt in een vallei waar de rivieren Kicking Horse en Columbia samenkomen. De hoofdstraat heeft redelijk veel restaurants en motels. Het stadje is ontstaan in de 19de eeuw. Rond 1880 is namelijk de spoorlijn aangelegd die het oosten en het westen van Canada voorziet van een verbinding. Ook de parken die wij gaan bezoeken vandaag danken hun bestaan hieraan. Voor de komst van de spoorlijn was het een ongastvrij en bijna geheel onbewoond gebied. Ontdekkingsreizigers noch Indianen waagden zich in de ijzige binnenlanden. Dit alles conform de informatieboekjes. Ook deze weg is nog steeds vrij uniek te noemen en een verlenging  van de weg die wij gisteren reden. Nog voordat wij het Glacier NP bereikte passeerden wij een tijdszone en konden wij de klok 1 uur terug zetten.  Wij hebben verschillende korte wandelingen gemaakt die allemaal een andere indruk geven van de enorme veelzijdigheid van de natuur.  Hemlock Grove trail gaf een goed beeld van de “oude” begroeiing van de Cedar bomen in een regenwoud. En Skunk Cabbage trail maakte een hoop duidelijk wat er zoal gebeurd in een moerassige bodem. De meeste tijd hebben wij doorgebracht in het bezoekers centrum op de Rogers pass. Deze pass (1382 meter hoog) is een van de passen die wordt gebruikt om de Trans Canada Highway door het gletsjer landschap heen te begeleiden. Ook hebben wij weer een schim gezien bij het voorbij rijden van een jonge zwarte beer. Tijdens onze lunch zagen wij een oefening van de reddingsbrigade die helpers oppikten die aan een lijn onder de helikopter door de lucht in werden verplaatst naar een van de hoge Glacier pieken. Redelijk vroeg in de middag zijn wij weer teruggegaan naar Golden om ook tijd te hebben om wat te relaxen. Verder lezen, diner, vroeg naar bed.

Woensdag 11 Juni: (114 km Golden – Lake Louise)(overn.Mountaineer Lodge)

Nog even voor vertrek via internet een motel geboekt in Lake Louise. De keus is beperkt en wij moeten dus een duurdere locatie boeken dan gebruikelijk.  Na wat inkopen het stadje Golden verlaten. Vandaag rijden wij door het Yoho National Park en zullen op enkele plekken wandelingen gaan maken. Wij rijden weer over de Trans Canada Highway en de eerste stop is bij Wapta Falls. De wandeling heeft niet zo’n groot hoogte verschil en gaat over een mooi pad dwars door de dennenwouden. Het geluid van de snel stroomde Kicking Horse River overstemd het vogelgeluid als wij dicht bij de rivier lopen. Wel ruiken wij de dennengeur heel goed. Wij komen af en toe wat andere wandelaars tegen maar meestal lopen wij alleen. Ongetwijfeld worden wij vaker gadegeslagen door een of ander wild beest maar daar merken wij niets van. De berenspray kan in de bus blijven. Na zo’n drie kwartier lopen horen wij het geraas van de Wapta Falls. Het blijkt een waterval  van + 30 meter te zijn die over een grote breedte naar beneden stort. Wij kunnen nog een stuk afdalen om de val van het water wat dichterbij gade te slaan. Op de terugweg lopen wij samen op met een jong stel uit Oostenrijk. Was gezellig en wij kregen nog wat nuttige tips en een leuk adres voor verderop op onze reis. Terug bij de auto waren wij zo’n 1,5 uur verder en hadden wij ruim 4,5 km gelopen. Er blijken nog vele hoogtepunten langs de route te zijn afgesloten. Dat kan of zijn omdat er nog niet goed kan worden gelopen door sneeuw of andere slechte condities van het pad. Of omdat er beren zijn gesignaleerd en dan kan men soms het territorium voor mensen afsluiten om hun de voorkeur te geven voor het gebied. Vlak voor het stadje Field  zien wij een groep van ongeveer 15 Elk antilopen in de rivier langs de weg waterdrinken.  Wij besluiten om eerst een koffiestop te maken in Field. Op het terrasje hebben wij uitzicht aan de ene kant over de vallei met voor de rivier het spooremplacement. Er stopt juist een trein met drie locomotieven en een aantal wagons vol met containers dubbeldik gestapeld. Aan de andere kant Mount Stephen en Mount Dennis. Vervolgens gaan wij naar het Emerald Lake, het juweeltje van het Yoho NP. Niet alleen de kleur van het water is een pracht om te zien maar ook de ligging rondom de berghellingen en een gletsjer. Wij lopen rond het meer,  een wandeling van ruim 5 km. Beide zijden van het meer zijn heel anders van elkaar. De ene zijde is het pad heel gecultiveerd en goed onderhouden, dit is de zonzijde, aan de andere kant is het een vochtige trail die voorzien is van planken, stenen en veel water en modder. Het pad slingert zich van links naar rechts met telkens heel unieke doorkijkjes tussen de bomen door over het meer en de berghellingen. Het is vrij donker en ook hier ruik je de dennengeur enorm. Het is een genot om hier te wandelen. Bijna 2 uur later eindigen wij bij de Emerald Lodge voor een cocktail. (zonder Alcohol dit keer…) Voor dat wij doorreden naar Lake Louise zijn wij nog gestopt bij “Natural Bridge” en de “Spiral Tunnels”.  De Mountaineer Lodge was een luxe tent met allerlei werkende voorzieningen zoals stoombad, jacuzzi etc.

Donderdag 12 juni: (275 km Lake Louise – Jasper)(overn. B & G Acc.)

Na een uitgebreid ontbijt, wat wel verwacht kon worden in deze luxe tent, vertrokken wij om half negen naar de Gondel. Deze kabelbaan brengt je naar 2088 meter hoogte op de Mount Whitehorn. Wij waren een van de eerste boven en hoopte nog beren te kunnen zien uit de gondel. Maar helaas omdat de winter nog maar pas is afgelopen is er op de hellingen nog weinig voedsel te vinden. Er waren ook bijna geen wandelmogelijkheden. Die waren allemaal nog voorzien van sneeuw en afgesloten. Maar ook eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het wel zo goed uit kwam van wandelen voor ons op deze hoogte en ijle lucht zou niet zo veel gekomen zijn. Nog wel even het uitzichtpunt over de vallei en het bezoekerscentrum bezocht was wel interessant. Wij gingen maar snel weer naar beneden omdat er een heel programma te doen staat vandaag. Zo’n 5 km van het centrum van het dorpje lag het meer. Geen enkele foto kan recht doen aan de ongeëvenaarde schoonheid van Lake Louise, met zijn saffierblauwe water en de achtergrond van bergen, gletsjers en ruisende bossen.  Dit is een van de drukst bezochte plekken in de Rocky Mountains. Bijna net zo mooi misschien zelf wel mooier, omdat er maar weinig toeristen komen, het meer Lake Moraine die zo’n 13 km verderop ligt. De weerspiegeling in het stille diep blauwe water van de kolossale met sneeuw bedekte bergtoppen is een must to see. De blauwe kleur van de meren danken hun intense kleur aan zeer fijne deeltjes silt die door het smeltwater van de gletsjers in het meer terecht komen. Deze silt absorbeert alle kleuren behalve de blauwe.
Tijd om deze plek te verlaten na eerst nog even inkopen en koffie te hebben gedronken uiteraard. Wij staan aan het begin van de 230 km Icefield road naar Jasper. De weg voert grotendeels door wildernis met een permanente kijk op een landschap vol met enorme sneeuw bedekte bergtoppen, watervallen, prachtige meren, immense ijsvelden, bossen en weiden met nu veel paarden bloemen. Er zijn hier meerdere gletsjers te wonderen. De hoogste piek is de Mount Columbia van 3.747 meter hoog. Het smelt water van de Columbia Icefield stroomt zelfs naar drie verschillende oceanen. De Atlantische, Pacific en Antarctica (Noordpool)
Even over de helft stoppen wij bij de Icefields Parkway Glacier Adventure. Hier gaan wij met de toer mee die met speciale voertuigen een tocht maakt over de Gletsjer Athabasca. Alleen al de voertuigen zijn de tocht waard. Wij hebben een chauffeur die plezier heeft in zijn werk en buiten veel info ook de nodige humor weet over te brengen. Wij mogen ook een stukje lopen over de gletsjer wat wel indrukwekkend is als je weet dat het ijs meer dan 100 meter dik is.
Het was al laat en wij moesten nog ruim 100 km naar Jasper. Onderweg nog enkele keren gestopt voor mooie watervallen, meren en besneeuwde bergtoppen c.q. gletsjers. Om tegen zevenen parkeerde wij de auto voor onze accommodatie B & G. Gloria de eigenaresse was heel vriendelijk en de kamer schoon met een mooi Queensize bed. Wij waren de enige bezoekers dus alle privacy. Na wat Pub food snel naar bed.

Vrijdag 13 juni: ( 0 km Jasper ) (overn. B & G Acc.)

Wat een genot slapen tot dat je wakker wordt. Geen planning. ( Alleen om 1 uur vanmiddag DE WEDSTRIJD.) Voor mij was het  9 uur Judith lukt het om nog een uur langer te slapen. Wij hebben wat tijd om allerlei dingen te doen. Even over 12 gaan wij lopend naar het centrum hier vlak bij. Judith zag nog een paar mooie sandalen en die ging zij passen. Het duurde mij te lang, ik was wat nerveus dat ik geen mooie plek kon vinden voor de wedstrijd te kunnen volgen in de “Bar & Grill” waar wij gisteren avond ook hebben gegeten.  Judith achtergelaten met de creditcard. Om 10 over half een zat ik eerste rang voor een groot scherm en rechts van mij een TV met een heel scherp beeld. Voor mij vrij uitzonderlijk met een groot glas bier in de hand, zeker om deze tijd. Over de wedstrijd Spanje – Nederland hoef ik niets te schrijven denk ik, 1 – 5 zegt genoeg……
Er zaten ook twee Spanjaarden achter ons, voor de wedstrijd bood ik een 1-1 eindstand aan, dat werd direct geweigerd. In de rust bood ik het weer aan en toen gingen zij direct akkoord. Zij waren voor het einde van de wedstrijd vertrokken……
Verder hebben Judith en ik nog wat rondgelopen door het centrum en hebben wij inkopen gedaan en zijn teruggegaan naar “ons” huis. Ruim een uur gezeten in de zon in onze tuin met een boek, een drankje en met barry ( onze notebook).  De magnetron gebruikt voor het avondeten.  Een rustdag optima forma.

Zaterdag 14 juli: ( 118 km Jasper ) (overn. B & G Acc.)

Wij hebben ontbeten buiten de deur. Het weer was wat minder er hingen verschillende donkere wolken. Vervolgens een cruise geboekt op het Maligne Lake met aansluitend een High Tea. Ja, ja een voetbalwedstrijd kost veel geld als compensatie….. De route naar het meer , wat 44 kilometer ten noorden van Jasper ligt, liep door beren country. Het was een mooie route door de Maligne Valley. Je passeert het Medicine Lake en ook de Maligne Canyon. Deze laatste zullen wij bezoeken op de terugweg. Het Medicine Lake heeft  vreemde niveau verschillen zelfs bij droog weer en in de winter staat het meer vrijwel geheel leeg. Het water verdwijnt door ondergrondse kanalen in de kalksteenbodem. Het Maligne Lake is het grootste meer van de Rockies en volgens Readers Digest het mooiste meer om een bootcruise te maken. Wij hadden nog tijd voor een kop koffie voordat wij aan boord gaan van de boot. De boot is geheel gevuld waaruit de populariteit blijkt voor deze cruise. Het uitzicht over de besneeuwde bergtoppen en gletsjers is adembenemend. De zon is inmiddels gaan schijnen en wij hadden weer veel geluk. Het meer is 22 km lang en wij stappen uit voor 10 minuten aan het einde van het meer op Spirit Island voor het uitzicht. Het probleem is om alle indrukken te verwoorden maar neem van mij aan het was zeer de moeite waard en zijn geld meer dan waard. Terug stond de High Tea voor ons klaar. Het was de eerste dag dat dit geserveerd wordt aan het publiek in het sfeervolle historische Maligne Lake Chalet uit 1927. Deze traditie is weer van stal gehaald. In die old days was “Afternoon Tea” heel gewoon als men per paard het hele traject had afgelegd en een volle dag in het zadel had gezeten was men vermoeiend en hongerig. Wat leuk was wij zaten met 6 personen te genieten van allerlei lekkernijen en konden inmiddels een familiedrama aanschouwen. Een eekhoorn had zijn nest in het plafond van onze zaal gemaakt en vond de omgeving te druk voor zijn kroost. Een voor een haalde zij de jonge beesten uit het nest en bracht deze in veiligheid buiten. Op de terugweg zagen wij een Eland (Moose) met een jong langs de weg met een enorm gewei. Even verderop zagen wij ook nog een stel “Long Horn Sheeps” en vervolgens nog vele “Elk” antilopen. Aangekomen bij de Maligne Canyon, een enorme kloof. Wij hebben daar een wandeling gemaakt, was pittig steil en het water was heel diep. Het stroomde in de uitgesleten kalksteen gleuven met een enorme snelheid. Terug naar ons huis waar inmiddels de andere twee kamers gevuld waren. Dus geen privacy meer. Gelukkig vertrekken wij morgen. Het was weer een geslaagde dag.

Zondag 15 juli: ( 321 km Jasper - Clearwater ) (overn. Ace Western Motel)

Vannacht weer contact gehad met Sven. Hij wenste mij om 5 uur een prettige Vaderdag. Vervolgens een overleg over de opbouw bij onze buren, wat betreft de dakpannen die niet geheel gelijk liggen met de overige buren. Gevolg was dat wij pas om half tien zijn opgestaan. Het regent en is heel grijs en bewolkt. Niet zo’n goed begin van de dag. Voordat wij Jasper verlaten gooien wij de tank nog even vol. James rijdt gelukkig niet duur een gemiddelde van ongeveer 1 : 15 wat zeker niet slecht is. Door de regen zien wij de toppen van de bergen niet. Zelfs heb ik het idee dat er helemaal geen sneeuw meer ligt op de bergen. Het is groen, groen en nogmaals groen. Ondanks het weer is toch goed te zien de verschillende soorten groen en typen bomen. Hoofdzakelijk allerlei soorten Dennenbomen en verder Cedar bomen. Wij kunnen trouwens de klok weer een uur terugdraaien, want wij zijn een tijdsgrens gepasseerd. In totaal nu 9 uur en dat blijft zo verder in Canada. Wij passeren Mount Robson, een van de hoogste bergen in de Rockies. Wij stoppen voor een kop koffie en op een foto’s in een shop zien wij wat een imposante berg dit is met veel sneeuw op de top, wij krijgen er weinig van mee door het weer. Het zal verder de hele dag blijven regenen de ene keer wat meer dan de andere keer. Zelfs voor een minuut of 10 hebben wij nog zon gehad. Wat een geluk aan de kant van de weg zagen wij een zwarte beer. Er was nog niemand die er stil stond, dat veranderde snel daarna. Het bleek een beer met 2 jongen te zijn. Wat een fantastisch gezicht was dat. Wij hebben vele foto’s gemaakt en zijn er zeker ruim 20 minuten blijven staan tot zij gedrieën verdwenen in de struiken. Je ziet gelijk helemaal niets meer van ze. Geheel voldaan van deze  unieke ontmoeting reden wij door tot Clearwater. Gisteren een motel geboekt in dit gat van niets. Morgen hopelijk als het weer het toelaat gaan wij het Well Grey NP in. Het entree ligt t.o. ons motel.