2014 - 06 (1) CANADA (W) : Calgary - Golden

Donderdag 5 Juni. : Vlucht A'dam – Calgary  ( 32 km Airport – Travelodge )

Saskia heeft ons op Schiphol afgezet. Onze vlucht met de KLM naar Montreal vertrok om 15.30 uur. De service was uitstekend en de bemanning was vriendelijk. De eerste paar uur heb ik mij door de telegraaf heen geworsteld. Er was veel ruimte de stoel naast mij was vrij dat maakte het ook wat comfortabeler. Eten en drank smaakte allemaal heel goed. Snap niet dat mensen kunnen klagen over de KLM. De vlucht duurde 10 uur en het tijdsverschil was 6 uur. In Montreal moesten wij overstappen in een ander vliegtuig ( Westjet) voor de binnenlandse vlucht naar Calgary. Wij waren transit maar moesten ook door de douane, die heel vriendelijk waren. Daarna onze koffers van de band ophalen. Als je in Canada aankomt moet bij je eerste bestemming blijkt, ondanks dat je je bagage hebt doorgechecht, deze weer zelf op een andere lopende band naar je eindbestemming zetten.  Vrij snel konden wij weer aan boord. Dit vliegtuig was een stuk kleiner en helemaal vol. Wij zaten redelijk op elkaar gepakt. Het eten stelde ook weinig voor. De vlucht duurde 6 uur en het tijdsverschil was inmiddels opgelopen naar 8 uur. Wij waren behoorlijk gaar vooral door het tijdsverschil. Het vliegveld was niet al te groot en wat ons opviel was dat iedereen gewoon vrij toegang had tot de lopende band. Een veilig idee dat men hier zo daar mee omgaat. Gelukkig kwamen de koffers er vrij snel aan. Bij “Alamo” konden wij de auto ophalen.  De nodige administratieve handelingen liepen snel en vrij soepel. Een half uur later stonden wij bij “James”  onze auto voor de eerste helft van onze reis hier in Canada en Amerika. Bij controle van James zagen wij dat de benzinedop niet op slot gaat. Toen wij daar wat van zeiden kregen wij als antwoord: “Waar komen jullie vandaan? Je bent hier in Canada hoor…..” Oké daar konden wij het mee doen,  Judith vertelde James dat zij wilde worden afgezet in Travelodge hotel, even buiten het centrum van Calgary. Gelukkig werkte de Navigatie op mijn smartphone. Alleen stond de instelling op de kortste weg en niet op de snelste. Met het gevolg dat wij door het centrum van Calgary werden begeleid, straat in straat uit. Meer dood dan levend kwamen wij aan in ons hotel. Nog even van verdieping gewisseld. De kamer op de zesde stonk naar rook en het licht werkte niet. Op de vijfde verdieping en na een update was dit alles een stuk beter. In ons Kingsize bed vertrokken wij beide binnen enkele minuten.

Vrijdag 6 Juni: Calgary

Wij werden niet laat wakker maar konden niet opschieten,  onze tijdklok was nog steeds van slag. Het ontbijt werd geserveerd beneden tot half tien en dat hebben wij net gehaald. Wij hadden een vrij uitgebreide keus maar wel anders dan gewend. Onze ervaring in Amerika was over het algemeen een stuk minder. Vooral de bagels en de warme zelf gemaakte wafels waren bijzonder.  De snij apparaten voor bagels en gekookte eieren waren nieuw voor mij. De guillotine voor de bagels trok vooral mijn aandacht. Genoeg over het ontbijt, ik zal proberen wat minder over ons dagelijks eten te beschrijven. Volgens “positief” commentaar wel een beetje te veel in mijn eerdere reisbeschrijvingen.  Wij hebben besloten onze James te laten staan en de(metro) trein te nemen naar het centrum van Calgary. Een enkele rittenkaart was wat moeilijker uit de automaat te krijgen, cash geld en onze ING pas werkte niet, Visa bracht uitkomst. Er was geen controle nergens te zien in de trein. Blijkbaar werkt het net hetzelfde als in het begin van onze metro in Amsterdam. Alleen hier, ga ik ervan uit heeft iedereen een geldig kaartje. In elk geval werkte ons kaartje voor de “verlengde” heenreis en de terugreis. Bij aankomst in het Centrum kwamen wij meteen terecht in een vrij grote festiviteit ter ere van alle Canadese wintersport atleten. Dit werd nu pas georganiseerd omdat de winter nog niet zo lang geleden is afgelopen. Tot voor kort was de temperatuur hier nog onder nul en de stad onderwater door overstromingen. Er werd o.a. ontbijt uitgedeeld, pannenkoeken en een hamburger. Op verschillende plaatsen stonden rijen wachtende voor deze lekkernij, die men beschouwd als een uitgebreid ontbijt hier. Ook kregen wij ieder een mooi glas, met inscriptie wat bijzonder goed uitkomt voor onze rum cola tijdens onze reis. Er was ook een parade onderweg die wij helaas hebben gemist. Omdat bij navraag waar het Olympische schaatsstadion was wij weer snel de trein zijn ingestapt . Dit ijsstadion is voor vele Nederlandse schaats(t)ers erg bijzonder  en blijkt een onderdeel van de Calgary University te zijn. Het was nog wat moeilijk te vinden omdat de meeste studenten die wij tegen kwamen het niet wisten. Uiteindelijk de “Olympic Oval” toch gevonden en wij mochten naar binnen en vrij rondlopen en kijken. Maar helaas was het vloeroppervlak van de gehele binnenhal onder constructie. Er werd druk gewerkt om alles weer klaar te hebben voor het volgende seizoen. Wel konden wij ons goed voorstellen wat een knus en groots gebeuren het moet zijn daar. Terug in het centrum zijn wij naar de toeristeninformatie gegaan om wat documentatie en ideeën op te halen. Aan de overkant, ingang via het Marriott Hotel, hebben wij het Glen Bow museum bezocht. Dit is volgens zeggen het meest interessantste museum van Calgary. Er waren verschillende actuele en permanente tentoonstellingen. Wij zijn het meest geïnteresseerd in die over de oorspronkelijke bewoners en geologie. Was best interessant maar vrij snel zijn wij weer op pad gegaan. Het centrum, vooral de winkel promenade bekeken. Een terrasje daar waren wij op een gegeven moment wel aan toe en in de zon met een groot glas bier in de hand kon er niets meer mis. Wij hoefde niet te verkassen en ondanks dat het wat vroeg was konden wij gelukkig ook daar dineren. Wij waren beide inmiddels bekaf en wilden graag weer terug naar ons hotel. De trein bracht uitkomst. Alleen de 500 meter vanaf het station naar de ingang van ons hotel ging ons beide moeizaam af. Het blijkt dat de hoogte en het tijdsverschil ons nog aardig parten speelt. Vrijwel meteen onder de wol gegaan.

Zaterdag 7 Juni: (125 km Calgary – Banff ) (overn. Mountain View B&B)

Na wat bagels en een verse gebakken wafel verlaten wij Calgary. Nog even wat inkopen gedaan voor onze picknick lunch. Onze navigatie op de smartphone brengt ons snel door de buitenwijken van Calgary. De wegen zijn goed. De Canadezen rijden heel relaxed. Stoplichten duren heel lang voordat zij weer groen worden. Is fijn rijden zo. Wij zijn nog maar krap 15 kilometer buiten de stad en zien al vrij snel de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains voor ons. Wij hoeven vandaag gelukkig niet zo ver te rijden naar Banff. Voordat wij de stad Banff bereiken passeren wij eerst de entree van het Nationale Park Banff. Het is een drukte van jewelste. De weg splitst zich in vijf rijbanen. Op de rechtste baan rijdt het verkeer gewoon door, die hebben al een permit voor het park. Er wordt hier overigens ook niet op gecontroleerd. De andere vier banen rijden stapvoets naar het loket om netjes het entreegeld te betalen. Wij kopen een permit geldig voor alle parken in Canada die ook meteen een heel jaar gebruik kan worden. Het zonnetje schijnt volop en wij gaan daarna verder naar de stad Banff. Het is een typisch toeristisch bergdorp. Veel mensen die langs de winkels en restaurants slenteren. Wij zijn bij een willekeurig hotel gestopt en hebben daar geïnformeerd wat de prijs is. Zij hadden nog maar één kamer voor één nacht en die bleek bijna 200 dollar ( 120 euro) per nacht te zijn. Even verderop was de toeristeninformatie. Daar gaven zij ons een adres voor ‘n B & B die 80  CAN dollar kostte per nacht. Wij zijn niet verder gaan zoeken het zag er goed uit. Er waren drie kamers waarvan er twee kamers de badkamer moesten delen. Het was de laatste kamer de andere twee waren al verhuurd. Een gedeelde badkamer was geen probleem. Wij hebben bijna niemand gezien, alleen heel kort s ‘avonds 2 bezoekers. Verder was er een gezamenlijke zitkamer met alles erop en eraan. Koelkast, magnetron, koffiezetapparaat etc. Vrij luxe dus. Het uitzicht achter vanaf het terras was spectaculair met de besneeuwde bergen. Op advies van de eigenaresse van de B&B gaan wij een wandeling maken door het dorp en net er buiten. Eerst nog even terug naar de VVV voor wat info voor de komende dagen. Ook wat pepperspray gekocht om beren in geval van nood van ons af te houden. Wij lopen langs een rivier, het water stroomt met een enorme snelheid. Al vrij snel kunnen de kano's niet verder omdat er wordt gewaarschuwd voor watervallen. Dit was geen overbodige mededeling want even verderop denderde het water zo'n  10 á 15 meter naar beneden. Het water kolkte over de rotsen en je zou daar niet met plezier heelhuids uitkomen. Wij zagen ook onze eerste "wild" twee herten (Elk genaamd) die graasde vlakbij de oever van de rivier. Wij worden ook door iedereen gewaarschuwd dat rondom het dorp veel beren zijn waargenomen. Het is Bear Country dat zie je ook aan de speciale vuilcontainers. Om dat er nog veel sneeuw in de bergen is, komt het wild naar beneden. Hoog tegen de rotsen aan zien wij een knots van een gebouw dat blijkt het luxe Banff Springs Hotel te zijn. Terug in het dorp werd het tijd voor een cocktail volgens Judith. Een enorm groot glas met veel ijs en verschillende soorten sterke drank verzien van vele kleuren werd met plezier door Judith naar binnen verwerkt. Het wordt mij langzaam duidelijk van wie onze dochters het hebben. Sorry Saskia en Amber... Eten werd een groter probleem. De meeste restaurants waren vol, na tweemaal het dorp te zijn rondgelopen werd het de Irish pub. Geen slechte keus bleek uiteindelijk. Een glaasje Limocello op ons terras maakte onze dag compleet. Het was immers al laat, negen uur,  dus tijd voor ons bed.

Zondag 8 Juni : Banff ( overn. Mountain View B&B)( 90 km )

Vanmorgen de wekker al vroeg laten rinkelen. Wij vertrokken al om kwart over acht zodat wij een grotere kans hebben om beren te zien. Wij reden het dorpje Banff uit naar het noorden, richting Lake Louise. Het eerste stukje reden wij op de Highway nr. 1 zodra wij die verlaten hadden en op de binnenweg 1a terecht kwamen zagen wij direct langs de weg een groep wilde schapen. Dit zijn vrij grote beesten “Rocky Mountain Bighorn  Sheeps” genaamd. Het was verder heel rustig af en toe zagen wij een andere auto maar helaas geen beren. Ons doel is om de wandeling bij de Johnson Canyon te maken. Er stonden 3 andere auto’s op het parkeerterrein als wij daar aankomen. De wandeling was pittig mede ook vanwege de grote hoogte waarop wij ons bevinden, het begin van het pad ligt op 1430 meter hoogte. Na een korte klim door het bos , daalt en blijft het pad dicht bij het snel stroomde water van de Johnson Creek. Deze wandeling is een van de drukste in de Rocky Mountains vandaar ook dat wij er vroeg bij waren. Onderweg passeren wij verschillende bruggen en moeten wij oppassen voor overhangende rotsen van de Canyon. Op de bruggen heb je goed zicht op het water ver beneden je. De “chipmunks” een soort kleine eekhoorn en ook de eekhoorns zelf kijken ons herhaaldelijk aan en peuzelen verder aan allerlei lekkernijen, wat het ook moge zijn. Redelijk snel bereiken wij de Lower Falls, deze vallen kan je ook bekijken door tussen een uitsparing van de rotsen vlakbij de waterval te komen. Het is wel veel mooier maar ook erg nat. Gauw weg dus. Het pad slingert zich langs de Canyon omhoog, wij worden nu verschillende malen door “jongelui” ingehaald. Als wij de Upper Falls hebben bereikt dan hebben wij 225 meter geklommen en hebben 1,7 km afgelegd. Het is zeer de moeite waard, de waterval is niet erg hoog maar door de grote hoeveelheid water en de grillige ongelijke rotsen is het wel heel mooi dit watergeweld te volgen.  Op onze terugweg kwamen wij inderdaad constant mensen tegen. Wij zijn zeer tevreden toen wij terug waren hebben wij vlakbij de auto eerst koffie gedronken en geluncht.  Het parkeerterrein stond helemaal vol met auto’s en vele bussen. Terug richting Banff moesten wij stoppen voor twee enorme antilopen “Elken” met beide een heel groot gewei. Vlakbij het dorp zijn wij een smal pad opgereden langs de drie Vermillion meertjes. Hier wordt veelal van allerlei wild gespot. Het  complete beeld , het zicht over het water met de weerspiegeling van de besneeuwde bergen aan de overkant is op onze “harde schijf” vastgelegd. Maar wild hebben wij niet gezien hier. De middag hebben wij besteed door rond Banff wat uitzichtpunten te bekijken en vervolgens hebben wij z’n ruim twee uur doorgebracht in de heet water bron hoog in Upper Banff. Het uitzicht vanuit het water was bijna net zo mooi als vanuit onze achtertuin. De dag afgesloten met een uitgebreid diner bij de Indiër.

Maandag 9 Juni: ( 251 km Banff – Golden )( overn. Mary’s Motel)

Vannacht hebben wij regen gehad, het was duidelijk te horen op het dak. Vroeg in de ochtend contact gehad met Sven via what’s up. Is zodoende een kort nachtje geworden. Wij waren de enige bezoekers in de B&B en hadden daardoor veel privacy. Het hele huis was voor ons ter beschikking. Zelfs bij het vertrek was niemand van de eigenaren aanwezig. Deur dicht sleutel op tafel……..
Het regende nog licht dus de ruitenwissers deden hun werk. Judith koos voor de Highway 1A zodat wij misschien nu wel beren konden zien.  Wij passeerden het startpunt van de wandeling bij Johnson Canyon en zo’n 20 km verder zijn wij afgeslagen naar links richting Kootanay National Park. Helaas was de Highway 1A ons niet goed gezind wat beren betreft.  Vrij snel bereikte wij het punt waar het Banff NP overgaat in het Kootanay NP. Hier is ook het “Continental Divide”, dit betekend dat al het smeltwater van de bergen links van ons stroomt naar de Atlantische Oceaan en rechts van ons naar de Pacific Oceaan. Het asfalt van de weg wordt inmiddels vrij slecht, het is duidelijk te zien dat ijs en sneeuw de bovenlaag voorziet van de nodige scheuren. De regen is inmiddels gestopt en de zon schijnt weer vol op en weerkaatst zijn licht weer van de besneeuwde bergtoppen. Enkele kilometers verder verlaten wij de provincie Alberta en rijden British Columbia binnen. Hier is het Judith om te doen geweest, dit is de streek die zij al zo lang heeft willen bezoeken. Wij stoppen bij “Marble Canyon” waar wij een wandeling maken van zo’n drie kwartier langs en over de smalle en spectaculair diepe Canyon. Het snel stroomde water heeft de Canyon uitgesleten in de limestone  rotsen. Op sommige plaatsen is het wel 40 meter diep terwijl het maar zo’n 2 á 3 meter breed is.  Wij waren juist weer terug in de auto en toen begon het weer langzaam te regenen wat gelukkig maar voor korte duur was. De weg was aan beide zijden voorzien van een hoge bergketen waarbij alle toppen rijkelijk voorzien zijn van sneeuw. En ja wel hoor daar zagen wij onze eerste ( zwarte) beer aan de kant van de weg.  Er mocht niet worden gestopt maar dat konden wij toch even niet laten. Nog voordat wij het fototoestel in de hand hadden stond er al een auto van de parkwachters achter ons. Snel de foto gemaakt en weer weg. Hij volgde ons nog zo’n  5 minuten en liet het toen maar daarbij.  Een stukje verder zagen wij er nog een zwarte beer maar dorsten niet meer te stoppen. Wij bereiken zo het zuidelijkste punt van onze “omweg” naar het Jasper NP. Hier in het plaatsje Radium Hot Springs nog even gekeken bij de warm water bronnen. Wij waren blij dat wij dit al in Banff gedaan hebben gisteren, was veel mooier. Op de top van een van de bergen in Radium hebben wij op de plaatselijke camping geluncht midden in de bossen en een uitzicht over de vallei. Hierna vervolgde wij ons weg naar het noorden naar het plaatsje Golden volgens zeggen een van de mooiste wegen in British Columbia. Deze weg was ongeveer 80 km lang en wij moeten zeggen er is niets van gelogen. Het uitzicht was permanent zo indrukwekkend mooi met sneeuwbergen maar ook meren en een snel stromende rivier. In de vallei slingerde een trein vol met containers zich als een slang voort. Redelijk vroeg in middag zaten wij op ons terras voor ons kamer van het motel met een glas rum cola. In de avond nog een hapje Grieks gegeten met bij het vertrek als afscheid een snoepje die naar Ouzo smaakte. Gelukkig en voldoen gingen wij slapen.