2014 - 07 (2) AMERIKA (W) : Arches NP - Los Angeles

Woensdag 2 juli: ( 448 km Arches Nat.Park – Cameron ) overn. Cameron Trading Post Motel

De dag begon gelijk al weer met een behoorlijke warmte, gelukkig hebben wij nog wat schaduw voor onze cabin. Wat verse broodjes opgehaald en daarna weer in de auto op pad. Wij verlaten de bergen met hun bijzondere rotsformaties en rijden een grote vlakte op. De weg loopt helemaal door naar de horizon. Dit houdt aan voor bijna 2 uur en wij passeren weer de grens en verlaten Utah en rijden Arizona binnen. Gevolg weer een uur tijdsverschil. Dan verschijnen er aan diezelfde horizon heel aparte grote donkere vlakken. Het blijkt het begin van Monument Valley, dit deel is geschonken aan de Navajo indianen. De Amerikanen wisten wel wat zij overgaven, een gebied gort droog en dor en nog belangrijker zonder bizons. In Kayenta is Judith even een visitor center binnengegaan. Daar hoorde zij over de Goose Neck een plek die vrij eenvoudig kon worden bezocht door maar zo’n 5 km om te rijden. Het was heel goed dat wij dat gedaan hebben, wat een Wauw moment. Beneden in een kleine Canyon zagen wij rondom een paar uitgesleten eilanden een riviertje kronkelen. Het was juist daarom zo bijzonder omdat er rondom verder geen scheuren in de rotsformaties zichtbaar waren. Hierdoor leek het een groot ovaal gat wat zo maar is ontstaan. Wij rijden op de highway 160 tot dat wij bij een T kruising op de 89 Zuid overgaan. Cameron is een grote Handels Tradingspost van de Indianen. Ook hebben zij het monopolie wat accommodatie betreft. Gelukkig hebben zij nog een kamer beschikbaar omdat een tent niet kan hier omdat het veel te heet is….. Oh nee wij waren nog geen half uur daar of een noodweer brak los, het werd donker en er begon een krachtige wind te waaien. De regen waaide met de wind mee. Gelukkig lag Kikker nog in de auto anders was deze zeker weggeblazen. Vanuit de kamer konden wij deze storm bekijken, wij zaten al aan de rum coke, was al weer een tijd geleden dat wij dat gehad hebben. De eetzaal was een klassiek stukje arbeidsvlijt met prachtige met hout afgewerkte muurpanelen. S ’Avonds heeft Judith nog wat T shirts in de winkel gekocht. De bedden waren heerlijk dat scheelt nog wel eens.

Donderdag 3 juli: ( 186 km Cameron - William) overn. Canyon Motel & RV Park

Nadat wij ons ontbijt hebben gehad vertrekken wij richting Grand Canyon. Wij kunnen het niet laten om even  een foto te maken van de dreigende bergketens recht voor ons. Wij arriveren bij een eerste uitzichtpunt deze is nog gevestigd in Monument vallei. Wij mogen na een donatie te hebben gegeven kijken naar de Little Coloradoriver ver beneden in de vallei van de Canyon.  Er zijn vele stalletjes van de indianen de Navajo (Naam door de Spanjaarden gegeven zij zelf noemen zich de Dani) Judith koopt een kerstbal voor haar verzameling. Als wij doorrijden komen wij bij de entree van de Grand Canyon. Vanaf hier rijden wij langs de rand van Canyon met herhaaldelijk Viewpoints. Bij “Desserts View” voor de eerste maal gestopt hier is ook een uitzichttoren. Bij het visitor center hebben wij de auto laten staan en zijn verder gegaan met de Pendelbus. Deze gaat over een weg  waar wij zelf niet mogen rijden. Bij diversen uitzichtpunten naar beneden gekoekeloerd, overal zien wij weer heel andere rotsformaties en vergezichten. Wel heel indrukwekkend wat een natuurgeweld moet het zijn geweest om dit te vormen. De Colorado rivier stroomt hier met een flinke snelheid door de vallei. Op de terugweg zagen wij een coyote langs de weg lopen. ( die lijkt op een wolf of dingo of ook wel op een grote herdershond.) In William kwamen wij in het donker aan, het motel wat wij geboekt hebben via Booking.com viel een beetje tegen. De kamer was bloedheet en de buren waren vriendelijk en gaven ons wat adviezen om de boel wat koeler te maken. Om ons nog wat verder op te warmen kregen wij beide een glas whisky. Voor ons diner zijn wij op weg gegaan naar het dorp. Ook weer op advies van de buren naar een steakhouse gegaan. Viel helaas ook wat tegen.

Vrijdag 4 juli: ( 450 km William - Needle) overn. Imperial 400 Motel

Voor vertrek zou ik een deel van de wedstrijd Frankrijk – Duitsland kijken, het is wel een voordeel dat die hier al om negen uur s ’morgens beginnen. Dat werd wat lastig, alleen de Spaanstalige uitzending konden wij vinden op de kabel tv. Verder was het toestel zo oud dat er constant een zwarte band van beneden naar boven liep. Gevolg wij hebben de auto geladen en zijn vertrokken. Wij reden eerst nog even door het centrum van William. Het is vandaag 4 juli een nationale vrije dag. (BEVRIJDINGSDAG VAN DE ENGELSEN IN 1876). Men was druk met de voorbereidingen voor de parade die vanmiddag gaat plaatsvinden. Veel tractoren in alle soorten en maten werden gepoetst en geknuffeld. Dit dorp is ook een van de originele Route 66, voordat de highway werd aangelegd. De highway 40 was een weg om snel op te schieten maar wel saai. Het is een vlakte waar wij door rijden dor en droog. De regenwolken trekken zich samen en links aan de horizon zien wij dat het behoorlijk regent. Een grote regenboog is het gevolg recht voor ons. Om even over 1 uur komen wij aan in Needle. Het dorp is uitgestorven, wij weten niet of dat altijd zo is of dat dit komt omdat het een vrije dag is. Voor de lunch hebben wij een pizza laten bezorgen. Kon wel een groot deel van Brazilië – Colombia zien. Daarna zijn wij weer in Jill gestapt op weg naar Havasu City.  Dit stadje is bekend vanwege de her plaatsing van de oorspronkelijke London Bridge die de oevers van de Theems verbond. Deze is verwijderd uit Londen omdat hij niet meer berekend was voor het steeds maar groeiende verkeer in Londen. De brug kon verkocht worden aan een Amerikaan in 1969. De brug is deel voor deel genummerd en opnieuw  op gebouwd hier in Havasu City, daarna is er een kanaal gegraven naar het meer. Zodoende ontstond er een eiland.  Gevolg is dat er veel toerisme is ontstaan om onder de brug door te varen en nu is het een welvarende toeristenstad geworden. Oorspronkelijk wilden wij hier overnachten maar alles was vol en wat er nog over is was heel duur.  Wij hebben wat gewandeld in het Engelse dorpje wat er ook gebouwd is en daarna heerlijk gegeten met uitzicht op de brug. Zeer tevreden reden wij de ruim 40 km terug naar ons Motel in Needle.

Zaterdag 5 juli: ( 7 km Needle) overn. Imperial 400 Motel

Vanmorgen uitgeslapen en om negen uur de tv aangezet, zonder geluid. Judith slaapt nog en ik heb afgesproken haar te laten slapen. De voetbal wedstrijd België – Argentinië startte en ook alleen maar Spaans commentaar, dus het geluid is niet belangrijk. Pas halverwege de tweede helft werd zij wakker. Jammer voor België. Het is voor de deur uitgestorven. Het lijkt ook net als je buiten kijkt een getto. Soms hoor je een sirene gaan van politie of anders en dan zien wij zelfs een politie auto over het parkeerterrein van het motel draaien. Wij zitten veilig binnen, veilig meer voor de 37 graden die het buiten is. Onze airco draai op volle toeren. Het was buiten gaan regenen en stormen, de regen viel met bakken naar beneden. Dit maakte het beeld volledig voor ons filmscenario.  Onze rustdag wordt gevuld met lezen, mailtjes sturen, verslag bijwerken, reisprogramma verder plannen, motels opzoeken op internet en boeken etc. Pas over twaalven gaan wij “brunchen”. De receptie jongen, volgens Judith een schattige Indische jongen, belde of wij onze kamer wilde laten doen. Een paar nieuwe handdoeken was het resultaat. Om 1 uur waren wij klaar voor de wedstrijd Nederland – Costa Rica, volledig aangekleed inclusief mijn oranje T-shirt, zat ik op bed voor de tv maar nu wel met Spaans commentaar…..  Wat een spanning maar die kreeg zijn hoogtepunt toen na de tweede strafschop van Nederland de stroom uit viel. Als een gek rende ik naar de receptie. De Indische jongen was in gesprek met een andere klant. Wild legde ik uit wat het probleem was en samen rende wij zijn huiskamer in. Het was er helemaal donker en een vrouw kwam overeind zij lag op de bank. De tv stond aan, ik rende terug om Judith te halen en zij had de tv ook weer aangekregen. Samen keken wij de penalty serie verder uit in onze kamer. De Indische jongen kwam ook bij ons kijken. Juichend sprongen wij op alle drie, terwijl hij helemaal niet van voetbal houdt. Hierna zijn wij verder gegaan met onze bezigheden. Pas tegen vijven kregen wij honger, wij besloten naar de overkant van de weg te lopen omdat wij vanuit onze kamer hadden gezien dat er een hamburger tent was. Deze bleek bij aankomst gesloten. Er reed zelfs een auto door de straat die stopte, om ons over te laten steken. Wel aparte mensen die Amerikanen. Onze receptie bracht uitkomst volgens hem waren er een mile verderop wel twee restaurants. Wij op weg, uiteraard gingen wij met de auto op zoek. Wij reden langs afgebroken gebouwen en lege straten met alleen maar twee liquor stores open. Her en der zagen wij af en toe iemand lopen in de verder lege straten, ja hoor wij vonden zowaar de restaurants. Verbazingwekkend was het zelfs druk daar, ook de politieauto stond voor de deur. Of zij ook gasten waren of dat zij bewaking waren, zullen wij nooit te weten komen. Lekker een hamburger met patat gegeten, onze eerste burger hier in Amerika. Het smaakte zowaar nog lekker ook. Voldaan terug naar onze veilige kamer. Een dag zoals je een rustdag voorstelt.

Zondag 6 juli: (432 km Needle – Los Angeles) overn. Holiday Inn Burbank

Niet zo laat vertrokken, nadat wij onze receptionist gedag gezegd hebben. De highway 40 was weer snel gevonden. Met een gemiddelde snelheid van 75 mile per uur vlogen de km weg onder onze wielen. Het landschap is een woestijn met alleen was struiken en wat cactussen. Het is een grote vlakte na zo’n twee uur veranderde dat doordat aan de horizon de bergen ( heuvels ) zich aandiende. Deze waren in  eerste instantie ook grijs van kleur. Wat dichter bij Los Angeles zagen wij ook her en der wat zwarte vulkanische gesteente. Nadat wij de 40 hadden ingeruild voor de highway 15 werd het verkeer ook steeds drukker. De weg was inmiddels uitgebreid naar 4 banen. Onvoorstelbaar hoe druk het al werd terwijl wij nog bijna 150 van LA verwijderd waren. De grote legen vlakte werd langzaam steeds groener en er kwam steeds meer huizen/ boerderijen. De eerste twee uur hadden wij al 240 km afgelegd, een gemiddelde van 120 p/u. Dit is in Nederland niet mogelijk. De tweede helft lukte het ons ook niet meer. Leve de navigatie die is in deze stad onmisbaar. Tegen drie uur arriveerde wij in ons hotel. Een hotel van 3 á 4 sterren en dat was te merken. Nog even naar de kapper geweest en gezwommen voordat wij Rita en Wadie ontmoeten. Zij komen om 7 uur naar ons hotel. Wij hebben samen gegeten in het restaurant van Holiday Inn. Was gezellig en hebben afgesproken dinsdag bij hun langs te gaan. Na wat verslagen te hebben bijgewerkt naar bed. Volgens Judith is die heerlijk.

Maandag 7 juli: (0 km Los Angeles) overn. Holiday Inn Burbank

In ons luxe hotelkamer was het heerlijk wakker worden. De krant was onder de deur doorgeschoven. Het ontbijtbuffet compleet en om 08.30 zaten wij klaar om opgehaald te worden. Wij hebben een rondtoer geboekt door Los Angeles om alles wat makkelijker te zien, maar vooral ook om de achtergrond informatie te horen die hierbij hoort. Een klein busje kwam ons oppikken en wij op weg naar de verzamelplaats. Daar was het een drukte van jewelste, het lijkt wel of het gratis is. Na veel overleg en opnieuw aanmelden staan wij te wachten om een dubbeldekker bus in te mogen. Uit eindelijk om 09.30 is het sein groen. Uiteraard waren de voorstoelen boven direct vol, wij konden op de tweede rij nog plaats nemen. De bus was helemaal gevuld en wat denk je, iedereen kon er weer uit, want de eerste 5 programma punten deden wij lopend. In een lange rij werden wij eerst naar een grote souvenirwinkel gebracht. Wij kregen 10 minuten, wat denk je een stuk of 30 dames moesten gelijk naar de toilet, inclusief Judith. Je begrijpt het al de tien minuten waren gelijk verstreken. Geen probleem wij waren toch niet geïnteresseerd in souvenirs winkels. Om de hoek liepen wij Hollywood boulevard op met als eerste een Chinese Theater. Er liepen allemaal Disney figuren rond. Vervolgens liepen wij al meteen op de beroemde Walk of Fame met de bekende sterrennamen ingegraveerd in het trottoir. Aansluitend was het Dolby Theater, hier worden de Academy Awards (Oscars) uitgereikt. De trap waar al de sterren over naar binnen gaan, hebben wij ook opgelopen. Deze wordt helemaal aangekleed en de straat er omheen worden afgezet voor twee dagen van te voren en een dag er na voor een volledige metamorfose. Even verder op konden wij de beroemde Hollywood letters zien op de berg. Deze zullen wij verder op de toer nog vele malen terug zien. Tegen half elf waren wij pas allemaal weer opnieuw in de bus en konden vertrekken. Op de hoek zagen wij een kippen tent. Wij kregen te horen dat Bratt Pitt hier zijn carrière was begonnen, als aangeklede kip om de zaak te promoten. Wij reden door Hollywood en zagen allerlei bekende punten die in wat voor film dan ook zijn opgenomen. Een kerk was de plek voor Sister Act en Back to the Future. Ga niet alles een voor een opnoemen. De eerste stop waar wij zijn uitgestapt was Hollywood Bowl. De plek waar concerten worden gegeven. Het is een natuurlijke kom op de helling van een berg en zeer indrukwekkend ( zie foto’s) om te zien. De plaatsen vooraan zijn afhankelijk van welke artiest 250 tot 1000 US $ per stoel. De artiesten moeten het theater zelf huren. Wij rijden door West Hollywood over de Sunset Strip, beroemd om zijn nachtleven, exclusieve hotels, clubs en restaurants. Daarna door naar Bevery Hills hier is o.a. de Rodeo Drive ( de PC Hooftstraat ) waar alle rijken hun inkopen doen. Er zijn winkels waar de deur niet open gaat zonder dat je gegarandeerd minimaal 14.000 US $ besteed. Zo niet dan kost het je minstens 1.500 US $. Het is te zien aan het type auto’s wat geparkeerd staat voor de deur. De wijken waar o.a. de sterren wonen rijden wij niet in maar de huizen zijn minstens 3.000.000 US $ waard. Elke straat die je in kijkt heeft een en dezelfde boomsoort maar elke straat wel andere type. Hoog op een heuvel staat een grote witte villa van Steven Spielberg. In de Avenue die wij doorrijden zien wij de een na de andere autodealer, maar dan van Porsche, Maserati, Jaguar etc. Dan over de Miracle Mile met vele musea. Hier zijn uiteindelijke vele gebouwen gekomen toen bleek dat bij aardbevingen deze bleven staan. Omdat in de grond een olielaag de trillingen opvangen en er bijna geen schade ontstaat. Melrose Avenue is de straat voor hippe shopping. Later volgde nog Down Town LA, Chinatown, allerlei studio’s zoals Warner Brothers, MGM, Universal, Paramount etc. Onderweg zagen wij diverse Court Yards waar de rechtszaken zijn c.q. worden gehouden van O.J. Simpson, Michel Jackson, Marilyn Manson en de MBA eigenaar van een Basketball Team. Tegen drieën waren wij terug bij het beginpunt, daarna werden wij netjes teruggebracht naar ons hotel. Het zwembad was een heerlijke plaats om even bij te komen. Wij hebben buiten de deur gegeten in een bierbrouwerij.

Dinsdag 8 juli: (139 km Los Angeles) overn. Rita & Wadie

Vandaag gaan wij naar een ander deel van Los Angeles naar Sante Monica en het Malibu strand. Wij rijden door een deel van de stad die wij gisteren ook gereden hebben. Het wordt steeds duidelijker Los Angeles is meer een grote provincie en al de wijken zijn aparte steden. Daar tussendoor lopen allemaal 5 á 6 baans snelwegen. Ook naar de wijk Sante Monica rijden wij in een file over de Highway 405 zes rijen dik langzaam richting de Pacific Ocean. Als wij er na bijna een uur arriveren is duidelijk te zien dat het de moeite waard is. Een groot breed (zeker 50 meter) zandstrand, bijna verlaten met deze temperatuur. Het lijkt alsof alleen de Baywatch zitten in hun verhoogde torentjes vlak bij de waterrand. Her en der zitten er wat diehards. Op een pier is een mini kermis opgezet. Wij lopen naar de third avenue die verkeersvrij is. Hier is het wel heel druk en de een na de andere betere bekende keten zit naast elkaar. Het is over twaalven en wij zijn op zoek naar een lunchstek met tv voor Duitsland – Brazilië. Wij vinden er een die helemaal gevuld is met Brazilianen en Braziliaanse. Er heerst een aardig sfeertje en het lijkt alsof wij in het stadion zitten. De sfeer slaat snel om als het een na het andere doelpunt valt voor Duitsland. In de rust spreekt Judith een paar Braziliaanse schonen in de toilet en volgens hun draait de wedstrijd en vallen de doelpunten voor de Brazilianen…… Wij wachten er niet op en vertrekken om langs de boulevard terug te lopen. Inmiddels horen wij dat de zesde ook is gescoord. Daarna door gereden naar Malibu, hier schijnen ook een heleboel acteurs en actrices te wonen. Dat is best mogelijk omdat er hele mooie villa’s staan aan de oceaankant van de weg. Wij rijden door de bergen door naar de wijk Valencia, daar wonen Rita & Wadie. Ook hier doen wij weer ruim een uur over. Het is een wijk vol met prachtige grote bungalows. Zo ook is het huis van hun. Wij worden hartelijk ontvangen en later gaan wij gezamenlijk uit eten en laten zij ons hun huis en de omgeving zien. Het was heel gezellig en om over tienen zijn wij naar onze slaapkamer vertrokken.