2014 - 06 (4) CANADA (W) : Port Alberni - Vancouver

Zaterdag 21 juni: ( 180 km Port Alberni – Campbell River) (overn. Town Centre Inn.)

Toch nog een beter ontbijt bij ons B&B Edelweiss, met een dame van oorspronkelijk Oostenrijk, 50 jaar terug weliswaar. Bij Cathedral Grove, onderdeel van Mac Millan Provincial Park,  zo’n 10 km terug op de weg naar de kust gestopt. Hier waren wij gisteren ook voorbij gereden maar toen regende het en nu schijnt de zon volop. Wat een enorme grote woudreuzen, bomen van honderden jaren oud. Het zijn Douglas Fir, Western Hemloch, Grand Fir en Western Red Cedar bomen. Het is nog één van de laatste stukken oerbos en gematigd regenwoud van het eiland. Het is absoluut een bezoekje waard. Het heeft een spookachtig sfeertje met al de bomen die omgevallen waren kris en kras overal tussendoor, maar vooral de baardmossen maakte het zo sfeervol en ook griezelig. Zou niet graag hier met schermer en veel wind rondlopen… Onze volgende stop is in Coombs, een attractie is dat er echte levende geiten op het dak van een supermarkt grazen. Verder een lokale farmers market bezocht daar. Er waren geen andere toeristen, alleen maar eigen bevolking uit de omgeving. Er speelde een bandje van 50 plussers die met plezier en veel enthousiasme de een na de andere country muziek ten gehore bracht. Nog een winkel gevonden waar men alleen maar Nederlandse producten verkochten. Wij hebben onze dropvoorraad maar aangevuld voor USA, als de drop dat gaat halen….. Wij kozen om de kustweg 19A te nemen naar Campbell River. Je doet er wel langer over maar je zicht over het water en de kleine dorpjes onderweg maken dat weer snel goed. Tegen 4 uur arriveren wij in Campbell River. Een motel is snel gevonden en daarna op weg naar de VVV om de mogelijkheid voor een Grizzly Bear tocht uit te zoeken. Mogelijk gaan wij dat morgen doen…… Grizzly ’s zal moeilijk worden maar een wildlife tocht is wel mogelijk. Wij beslissen nog niet ter plaatsen, Judith daarentegen hoeft er niet zo lang over na te denken en belt haar aanwezigheid door.

Zondag 22 juni: ( 12 km Campbell River) (overn. Town Centre Inn.)

Het is nog vroeg, (ja Max, half negen is vroeg) en de telefoon gaat. Gary, de bootsman van Aboriginal tours aan de lijn. Gaat je man nog mee? Er zijn een stuk of 10 Killer Whales gesignaleerd in de monding van de Pacific Ocean. Kan je daarom wat vroeger op het kantoor zijn dan kunnen wij snel vertrekken. Ik heb mij snel laten overhalen en gezamenlijk stappen wij in James op weg naar de haven. Daar staat hij met nog een stel op ons te wachten. Na de nodige dollars te hebben gelapt kunnen wij aan boord. Het is een boot uit 1972 maar ziet er nog perfect uit, er zaten een paar krachtige motoren in waardoor het meer een speedboot leek. Rustig vaarden wij de haven uit en gingen het brede water op. Het lijkt alsof je op een rivier vaart omdat tegenover Campbell River een ander eiland Quadra ligt.  Het is echter een open verbinding met de Pacific Ocean die aan beide zijde van Vancouver Island stroomt. Daardoor is er ook een eb en vloed hier. Het is duidelijk waarneembaar dat het opkomende vloed is. De stroming is enorm. Eerst stoppen wij nog op het eind van het eiland Quadra. Om nog vier passagiers op te pikken, met 8 passagiers en Gary varen wij verder op zoek naar Orka’s. Gary waarschuwt ons om ons vast te houden vanwege de sterke stroming, het water kwam van alle kanten en veroorzaakte menige draaikolk. Het bootje maakte veel slagzij en vaarde vrij krachtig en snel door de deining en omhoog spattende golven heen. Het was heel apart om dit te zien. Gary vertelde dat dit een van de gevaarlijkste delen is van de hele Pacific aan deze kant van Vancouver Island. Vissersboten kunnen hier niet door heen. En vele boten moeten verplicht om varen omdat de golven soms hier wel meters hoog zijn bij slecht weer. Wij varen langs vele eilanden de een groter dan de andere, de meeste begroeid met veel naaldbomen. In de verte zien wij het vaste land van Canada met de nodige hoge bergen voorzien van sneeuw. Gary heeft contact met een van zijn collega concurrenten, die een Nederlander blijkt te zijn. De orka’s zijn al een flink eind deze kant op gekomen en in de verte zien wij inderdaad 2 andere bootjes varen.  Wat een pracht gezicht de orka’s te zien zwemmen dan weer in een groep om vervolgens weer apart door te gaan. Het zijn twee groepen (families) die gezamenlijk opzwemmen. Gary vind het zelf ook prachtig en wij varen met de groep mee. Zij zijn heel speels en een van de mannetjes was aan het imponeren voor de dames. Hij sloeg met de staart op het water en draaide en sprong alsof het een lust was. Zo vaarden wij een poosje naast en achter de groep telkens er voor zorgend dat wij zo’n kleine 100 meter van hun vandaan bleven. Gary besloot uiteindelijk een stuk voor de groep uit te varen wat best wel moeilijk was omdat zij zo’n 10 km per uur zwommen. Zij waren een poosje niet te zien en plotseling kwamen er verschillende boven precies links en rechts van onze boot. Wat een ellende ik maak nooit foto’s en juist nu probeerde ik het met mijn telefoon. Precies op dat moment was de telefoon weer uitgeschakeld en moest ik de inlog code gebruiken en dat met het zonlicht erop was dat niet zo makkelijk te zien. Voordat het mij lukte waren de orka’s alweer verder gezwommen. Iedereen lyrisch en ik gefrustreerd, en ik had niets gezien en ik had niet gefotografeerd. Gelukkig kreeg ik nog meer kansen om de beesten goed te observeren. Wij bleven tot de lunch met ze mee varen. Foto’s met mijn telefoon heb ik nog beperkt gemaakt. Niet getreurd wij hebben met ons fototoestel wel mooie foto’s gemaakt. De lunch op de boot gegeten terwijl wij bij een apart eiland stil lagen. Er waren zeehonden die ons bezig hielden terwijl de Sas van Genten rond vlogen en de kale rotsen onderscheten. Er waren alleen maar struiken en geen bomen op het eiland wat het apart maakte t.o.v. de overige eilanden. De middag ook weer verder besteed aan observeren van de orka’s. Zij kwamen nog twee maal heel dicht bij de boot, prachtig om de zwart witte walvissoort goed te kunnen bestuderen. Helaas geen grizzly beren maar dit maakte veel goed. Voldaan namen wij afscheid van Gary die ons tijdens de tocht veel verhalen heeft verteld van wat er zoal heeft plaats gevonden rondom Campbell River. En in het bijzonder over zijn familie, zijn vader en zijn vrouw waren Aboriginals, beide inmiddels overleden. Na het diner vroeg naar bed.

Maandag 23 juni: ( 272 km Campbell River - Victoria) (overn. Marketa’s B&B.)

Vandaag rijden wij helemaal terug naar Victoria, de hoofdstad van Vancouver Island, die op de zuidelijkste punt is gelegen. Wij vertrekken laat omdat wij eerst Nederland – Chili op televisie gaan bekijken. Wij nemen dit keer de highway 19 zodat wij de kilometers wat sneller kunnen afleggen. Victoria is namelijk volgens zeggen ook zeer de moeite waard om te bezoeken. De highway is niet zo bijzonder je kan er bijna overal 110 km rijden dat schoot lekker op. Het was toch al over drieën dat wij Victoria binnen reden. Judith had een B&B gevonden in het centrum op nog geen 10 minuten lopen van al de interessante delen van de stad. Toen wij daar aankwamen was het nog de vraag of er ruimte was. Zij hebben 8 kamers en gelukkig er was er nog een beschikbaar. Het huis was gebouwd begin 1900 en was heel karakteristiek. Donker hout en beleggen behang maar wel met een jacuzzi in de  hoek van de kamer. De dame die ons de kamer offreerde, waar nog wat onderhandelingsruimte over was omdat wij geen ontbijt konden krijgen zo vroeg morgen, vertelde dat het oorspronkelijk een hoerentent was geweest. Waarschijnlijk heeft dat er nog iets mee te maken gehad dat zowel Judith als ik slecht hebben geslapen. Er was permanent iemand aanwezig in de kamer, overigens niet kwaadaardig. Zodra wij onze toilettassen hadden uitgeladen zijn wij naar het centrum gelopen. Het gouvernementsgebouw hebben wij alleen van buiten bekeken maar er was ook een heel oud prachtig Empress hotel die wij wel hebben doorgelopen. Judith vond nog haar verpleegster van Lladro welke volgens de verkoopster een van de oudste pronkstukken is uit de collectie. In de haven was genoeg te zien, watervliegtuigen die pleziertochtjes maakte vlogen af en aan en landde op het water. Er waren de nodige straatartiesten (o.a. acrobatiek) te zien. De winkelstraten waren een gezellig mix van mooie dure merk winkels maar ook waar je wat doorheen kon kijken met interessante oude cultuur van totempalen en maskers etc. Wij hebben weer gegeten in een Irish pub wat toch heel vaak een topper is. Voor de jacuzzi hebben wij nog wat badzout gekocht en bij terugkomst hebben Judith en ik daar gezellig samen ingezeten terwijl de tv aanstond. Eigenlijk hadden wij te weinig tijd voor Victoria.

Dinsdag 24 juni: ( 66 km Victoria - Vancouver) (overn. Hotel Super 8.)

Zoals gezegd moesten wij vroeg op om de boot Swartz Bay – Tsawwassen te halen. Wij waren snel weg omdat wij alleen het hoogs noodzakelijke hadden meegenomen naar de kamer. De afstand naar de boot bleek toch nog wat verder dan wij oorspronkelijk hadden gedacht. Het was al wat drukker zo vroeg voordat wij Victoria uit waren. Gelukkig hadden wij dit keer gereserveerd en om een paar minuten voor acht arriveerden wij bij de check in. Ruim op tijd dus voor de negen uur boot. Wat wij niet wisten was dat er ook een boot om acht uur ging. Wij mochten meteen doorrijden en na ons ging de klep omhoog. Dat gaf ons een uur meer in Vancouver. Het hotel was snel gevonden, deze hebben wij al in Nederland geboekt en betaald via Expedia. Het blijkt een wat ouder hotel te zijn met de nodige mankementen. De kamer was nog niet klaar, de auto in de garage en vervolgens de bus naar het metrostation genomen. Het vervoer met de metro ging snel en soepel. Een must to do is het Stanley park. Toen wij daar aankwamen hebben wij meteen een ticket gekocht voor de hop on hop off bus. De bus werd bestuurd door een Indiaanse dame die ons steeds wees op bijzondere punten en stopte om ons “verplicht” een foto te laten maken. Meestal had zij gelijk het was vaak zeer de moeite waard. De kleuren van de bomen, planten en bloeiende rozen waren bijzonder en prachtig. Ook waren hier heel oude bomen aanwezig zoals bij Cathedral Grove. Het rondje door het park duurde bijna een uur en was elke minuut meer dan waard. Na een late lunch kwamen wij terug in het centrum van de stad. Hier hebben wij eerste het oude centrum bekeken waar de eerste gebouwen van Vancouver stonden. Op de hoek van de straat stond een nog werkende klok, die voortbewoog op stoom. Wat ons op viel was dat er heel veel daklozen en bedelaars waren. Die hebben wij eerder niet in die mate gezien in Canada. Omdat de straten soms ook wat omhoog liepen was het wat minder makkelijk hier te lopen. De winkels waren ook hier de moeite waard. Vooral de winkel die Maple Sirop verkocht. Indian Gate was heel smakelijk en wij konden Canada bijna niet beter afsluiten dan in dit restaurant. De Mango Lassie is ook de moeite waard om te vermelden. Niet zoet dit keer. De zwerver die wij onze “doggie back” gaf, was het ook eens met onze keus. De fles rum is niet geheel leeg gegaan, helaas…..

Woensdag 25 juni: ( 28 km Vancouver – Airport )

Vanmorgen nog vroeger op gestaan. (Onvoorstelbaar het lijkt wel een WAT reis. ) Nu konden wij nog wel ontbijten voor vertrek. De luchthaven was gelukkig dichtbij ook al omdat wij nog maar een klein beetje benzine over hadden in de tank. James knipoogde naar ons nadat wij hem hadden achter gelaten bij Alamo de verhuurder. Het inchecken ging snel omdat het helemaal niet druk was. Zelfs de Amerikaanse beambte was niet nors hij had alleen weinig woorden. Het vliegtuig was weer helemaal vol, het is een echte prijsvechter. De tijd kon ik mooi gebruiken om de achterstand in te lopen van mijn verslag. Uit het raampje zagen wij de laatste eilanden onder ons verdwijnen het is een mooie kennismaking met Canada geworden en nu op weg naar USA,  here we come……