2016 - 01 (2) LAOS - IN DE WINTER ???

Wij hebben slecht geslapen, het was koud onder één enkele maar redelijk dikke deken….. Toch werden wij pas om kwart vóór tien wakker!!
Lopend naar het bus station in Chang Rai, gelukkig regende het wat minder en was het station niet te ver weg van ons hotel. Al snel vonden wij onze bus die vertrekt om half twaalf, wij hebben nog een paar minuten. De bus is driekwart vol met drie andere toeristen, uit India, China en de Filipijnen. Niet de standaard toeristen overigens, blijkbaar hebben wij de echte backpackers bus te pakken.
Als wij vertrekken rijden wij de eerste paar honderd meter stapvoets, de motor moet blijkbaar opwarmen. Hij heeft vijf versnellingen maar om deze te kunnen schakelen moet je minstens drie dagen per week in de sportschool zitten. Iedereen was goed geluimd, wat onvoorstelbaar is omdat het plenst van de regen, het koud is, even boven de tien graden en het zicht niet verder reikt dan tien meter. De rijstvelden langs de weg staan er goed bij met al deze nattigheid. Wij passeren allerlei kleine dorpjes de mensen kunnen goed gebruik maken van hun zonnen parasol. De bus legt de rit binnen de geplande twee uur af.  Maar wat gaan wij zoeken in Laos?
Inmiddels weten wij dat het slechte weer heel apart is voor hier en afkomstig is van een storm vanuit China.
De bus stopt niet zoals was aangegeven bij de grens, maar in het stadje Chiang Khong, de grens ligt even verderop. Wij stappen over in een Tuk Tuk die ons naar de eerste grenspost rijdt. Daarna moeten wij nog twee maal overstappen voordat wij aankomen in ons eerste overnachtingsdorpje in Laos Huay Xai. Inmiddels waren wij 70 dollar lichter voor twee visums, maar wel een mooi exemplaar in onze paspoorten rijker.
Ons hotel ligt aan de Mekong rivier vanuit onze kamer hebben wij zicht op de rivier. Zal morgen, als het weer hopelijk wat beter is, een foto maken. Er blijken in de straat meerdere lekkere restaurants te zijn, wij hebben er een gevonden en volop van genoten.
Zwaar verkouden, met een loop neus en lichte hoofdpijn, zal ik zo naast Judith kruipen, die al diep in dromenland is.

Wij worden met de Tuk Tuk opgehaald en naar een VIP bus gebracht.  VIP betekende hier Vol Idioot Personenvervoer, je ligt languit op een stoel die scheef hangt en niet vergrendelt kan worden zodat deze wat rechter op staat. Verder lagen wij met 5 personen op een rij. Gelukkig is het maar 4,5 uur naar Luang Namtha. Dit dorp ligt op de rand van een National Park waar je verschillende wandelingen kan maken. De zon was nog steeds niet tevoorschijn gekomen, maar het is droog. Behalve mijn neus die houdt het niet droog, een loopneus gelijkt een waterval.
Ons hotel is wel een plaatje en er zijn verschillende gezellig toeristen hier en in het hotel naast ons. Wij hebben met de hele meute gegeten en ik heb met een Belgisch echtpaar in een stoombad gezeten. Het was er pik donker en het heeft een klein beetje geholpen. Beetje bij beetje probeer ik de oude te worden, valt niet mee!!
De Belgen zijn gaan fietsen en tijdens het ontbijt spreken wij twee Nederlanders, die ons vertelde dat er morgen een Ahka festival is in Muang Sing is. Deze plaats staat op onze planning voor over twee nachten. Wij besluiten onze bagage achter te laten in onze kamer, die voor drie nachten geboekt en betaald is. Vervolgens nemen wij een minibus met 15 personen naar het dorp in de bergen. De rit gaat door een heel mooi landschap. Het is oerwoud, gelukkig nog niet gekapt en vervangen door palmbomen. Wij rijden vaak door kleine dorpen met veel traditionele bevolking, in hun eigen klederdracht. De huizen zijn meestal op palen en de daken zijn van riet. Muang Sing is een dorp vlakbij de grens met China en Myanmar, er is hier weinig te beleven maar de zon schijnt vol op. Ik zit in mijn onderbroek in de zon dit te schrijven. Morgen vroeg moeten wij met een Tuk Tuk zo’n negen km verderop zijn voor het festival. De Ahka bevolking komt in grote getale overal uit de bergdalen en valleien voor deze jaarlijkse nieuwjaarsviering. Verder genieten Judith en ik de rest van de middag in de zon van onze vakantie rust….

Judith heeft gisterenavond een Tuk Tuk geregeld, samen met acht andere toeristen, ik was vroeg naar bed gegaan. De Tuk Tuk was veel te vroeg en wij kon dus op tijd vertrekken. De rit gaat de eerste 5 km over asfalt, wat hier allemaal door de Chinezen is aangelegd.  Het laatste stuk gaat over een verhard pad met de nodige kuilen en stenen. Een van deze kuilen heeft wederom wat vel van mijn kale knarretje  geschraapt. Op het festival terrein is het een drukte van jewelste. Men is bezig met de voorbereidingen. Een buffel wordt geslacht en het vlees gaat allemaal in diverse grote pannen om op verschillende houtvuurtjes aan de kook gebracht te kunnen worden. De tafels worden gedekt met kranten en vervolgens allerlei schalen waar het eten wat klaar was, al ingeschept wordt. Uren voordat het gebruikt gaat worden voor de lunch. Op elke tafel vier flessen bier, een fles water en een fles fris en twee !!!   plastic bekertjes.
Het is duidelijk dat een grote groep Akha bevolking hier al een nacht hadden doorgebracht. Intussen arriveerden er regelmatig de nodige pick-ups en bussen, met meerdere grote groepen Akha, volledig in klederdracht en omhangen met prachtige versieringen.  Als het stamhoofd van al de Akha's uit de omgeving arriveert wordt er een ere haag gevormd voor hem. Er zijn zelfs groepen vanuit China ook hier aanwezig. Het zijn voornamelijk jonge meisjes, die op dit festival afkomen. De eerste ander half uur wordt gevuld met speechen, heel interessant……… Vervolgens kan er worden geluncht. Iedereen kan vrij plaats nemen aan de diversen tafels. Vooraan de ere haag geeft iedereen een vrijwillige bijdrage waarna alles inclusief is. Onvoorstelbaar hoe geordend dit alles verloopt, het wordt absoluut geen zuip partij. Sterker nog de meeste drinken bier, verdunt met ijsblokjes of frisdrank. Judith en ik zitten aan een tafel met vijf Lao mannen, die op hun beurt probeerde te converseren met ons. Judith kan het intussen niet laten om van alles te proberen. Wij zijn nu een dag verder en zij heeft het klaarblijkelijk overleeft gelukkig. Als wij weer terug gaan naar het festivalterrein, zijn er nog de nodige flessen bier over. Dat zou in Nederland heel anders zijn verlopen.  Nu begint het leuke deel van dit hele gebeuren. Elk dorp had een eigen show voorbereidt. Alle munten en anderen versieringen glimmen en schitteren aan alle kanten door de zon die er op schijnt. Een unieke ervaring rijker zijn wij weer teruggegaan met de tuk tuk en de minibus naar Luang Namtha.