2016 - 02 (6) LAOS/CAMBODJA - VAARWEL LAOS & HALLO CAMBODJA

Champasak is wat ons betreft een terechte World Heritage Site. Maar toch moeten wij hier afscheid van nemen. Onze volgende bestemming is Don Khong het grootste eiland in de brede Mekong rivier. Dit is nog lang niet de delta van deze rivier maar in Zuid Laos zijn er zoveel eilanden groot en klein dat dit gebied de “4000 Eilanden Regio”  heet. Wij hebben ons transport naar Don Khong geboekt en betaald, wat alléén wordt vermeldt op onze hotel afrekening in Champasak. Maar een afzonderlijk bewijs hebben wij niet gekregen, ben benieuwd hoe dat gaat.  Wij worden opgehaald door een Tuk Tuk die ons naar de plek van de ferry brengt. Aangekomen bij de rivier verwijst hij ons naar een kleine boot.  Aan de overkant aangekomen vragen wij ons af wat nu. De bootsman van onze boot spreekt geen Engels en is niet genegen ook maar een pas verder op land te zetten. Dan komt gelukkig mijn postuur en daarbij opgeteld de rustige en zachtmoedigheid van de Lao bevolking die ons helpt. Ik krijg hem zo ver dat hij mee helpt en wij samen onze bagage naar boven tillen naar de weg. Langzaam wordt het ons duidelijk dat wij daar moeten wachten op een minibus vanuit Pakse voor ons verdere vervoer.
Deze blijkt, voor onze begrippen, overvol met 14 personen (toeristen wel te verstaan) worden wij als haringen in een ton 2 uur lang gebracht naar de afslag, die leidt naar het eiland Don Khong. Wij stappen als enige twee uit, het is wel goed geregeld, want daar staat weer een tuk tuk die ons naar ons hotel brengt, wel tegen een extra vergoeding!!  s’ Morgens tegen elf uur zijn wij ingecheckt in onze hotel. Deze is heerlijk ruim met zicht op de Mekong en een lekkere zitruimte voor de deur. Wat te doen nu? Het blijkt al snel dat er niet zo veel mogelijk is, het is duidelijk een oude van dagen eiland! Het wordt dus rustig genieten van de natuur en de warmte. Helaas wordt de warmte voor Judith de laatste dagen een beetje te veel en zoekt zij het liefst onze airconditioned kamer op.
Vlak bij is een ander hotel met een zwembad, daar heb ik nog heerlijk gebruik van gemaakt.

De volgende morgen hebben wij een scooter gehuurd. De enige automaat op het eiland. Het is niet zo’n beste en vergeleken met  “Trees”  was zij duidelijk de oude “Betsy”  de schoonmoeder van haar.
Starten doet zij niet altijd met het gevolg dat wij wat geduld moeten hebben om haar rustig te laten uitrochelen.  Meestal kunnen wij dan weer verder. Het eiland is niet groot er is één rondweg volgens zeggen. Nou dat was niet helemaal waar, onderweg komen wij toch nog wat afslagen tegen. Met de nodige verwarring, omdat Engels een soort Voodoo taal is, komen wij er toch uit.
Hebben een tijdje bij een gezin doorgebracht. Deze mensen brengen de dag door, vanaf een uur of elf s' morgens tot s’ middags een uur of drie al relaxend onder het huis. De huizen staan op palen zodat er voldoende schaduw ontstaat eronder. Aan de andere kant van het eiland vinden wij een smal pad van pakweg 1,5 meter breed die leidt naar verschillende woningen die aan de Mekong liggen. Hier hebben wij kunnen genieten van de natuur. Het was een pracht hier te zitten en te zien wat er op het water gebeurt, je moet wat......
Wij zijn tegen tweeën weer terug bij ons hotel. Na de lunch ben ik nog even alleen naar de zuid punt van het eiland geweest. Betsy had weer kuren en de warmte wordt haar ook blijkbaar te veel. Op een gegeven moment kan zij het niet meer opbrengen om, ook na veel geduld, de motor weer te laten draaien.  Heb haar moeten achterlaten en ben maar gaan lopen. Heb begrepen van onze hotelmanager dat zij later is opgehaald en teruggebracht naar haar stal. De sleutels had ik nog hier maar die hebben wij de hele dag al niet gebruikt.

Hebben besloten nog een rust dag in te plannen en blijven hier zodat wij morgen direct van hier de grens overgaan naar Cambodja. Dat is niet zo makkelijk men heeft het monopolie en de prijzen zijn er dan ook naar US $ 27 pp voor de hele rit naar Kratie. Dat is voor hier een kolossaal bedrag. Wij hebben geen keus. Vandaag wat lezen, eten, drinken, zwemmen.

Ons laatste ontbijt in Laos en dan ja dan? Het wordt weer spannend, hoe zijn de diverse transporten op elkaar afgestemd?
Om tien uur vertrekken wij met z’n tweeën in de tuk tuk weer naar de afslag van de hoofdweg  op het vaste land. Dat betekend een ritje van nog geen half uur. Aldaar moeten wij wachten op aanvullend vervoer die vanuit Pakse moet komen. Wij zitten, nou ja Judith ligt in de tuk tuk te wachten voor z’n 20 minuten. De temperatuur is al weer aardig opgelopen maar gelukkig waait er vandaag een behoorlijke wind dat scheelt. Een minibus komt in zicht en er stappen 4 personen uit, dus wij hebben ruimte genoeg. Helaas was dat maar voor korte duur want na z’n 10 kilometer moeten wij weer overstappen in een andere minibus. Gelukkig zitten er hier maar buiten ons tweeën, nog maar drie andere toeristen in.  Deze bus rijdt door tot aan de grens en daar regelde hij voor ons de visa. Kostte wel 10 dollar pp extra, maar wij hebben geen keus. Het scheelt wel, alhoewel het totaal niet druk is, lukte het hem om de douane beambten de lunch sneller te laten opeten……
Deze grensovergang ligt in de middle of nowhere. Er is ook totaal geen dorp of enige huis te bekennen. Gelukkig staan er twee bussen te wachten, een die gaat naar Siem Reap en de andere naar Phnom Penh. De laatste moeten wij hebben. Nu begint de ellende, beiden waren namelijk al helemaal vol.  Terwijl wij in afwachting zijn van onze paspoorten"regelde" ik een plaats. Op de voorste stoel stond een hoop bagage en twee grote dozen met zeeppoeder en andere inkopen. Duidelijk van de beide chauffeurs. Heb ter vermaak van de hele bus, die overigens allemaal bijna gaar gesudderd waren in de warme stilstaande bus, dit verplaatst. De passagiers lijken meer op een stel goudvissen in een half lege vissenkom. Al de bagage en dozen naast de bestuurder opgestapeld. Zij protesteerden, maar ik kon hun gelukkig niet verstaan, zogenaamd!!
Zo kunnen Judith en ik voorin plaats nemen, wat al snel een genot blijkt. de airco werkt niet en het enige open raam naast de bestuurder geeft ons voldoende frisse lucht. Zo hebben wij het traject van 5 uur afgelegd naar Kratie. De wegen in Cambodja zijn nog slechter hier in het noorden dan wat wij vorig jaar in het zuiden gezien hebben. Het is dus niet het aantal km wat de reistijd bepaald maar de conditie van het wegdek en die is over het algemeen slecht te noemen. Tegen vijf uur bereiken wij Kratie, de bus moet dan nog ruim vijf uur verder naar Phnom Penh. Kratie ligt weer aan de Mekong voor de verandering en is o.a. bekend door de Irrawaddy-dolfijnen die leven in het zoete water van de Mekong rivier. Het feit dat de rivier ter plaatse vrij diep is zal ongetwijfeld van invloed zijn dat zij hier leven. Ons hotel valt wat tegen maar met een extra laken besluiten wij te blijven. Wij hebben dorst en de eerste fles Angkor bier is snel leeg, er volgen er daarna nog meer.....

Wij gaan vanmorgen een dolfijnentocht maken en zitten al vroeg aan ons ontbijt. Om acht uur blijkt de tuk tuk chauffeur van gisteren al op ons te staan wachten. Wat een pracht van een voertuig heeft hij, diep zakken wij weg in de zachte kussens. De rit gaat langs kleine dorpen die grenzen aan de Mekong rivier. Wij rijden ongeveer 15 km en het is heel leuk om kennis te maken met het dagelijkse leven van de lokale bewoners. Er zijn veel kleine industrieën zoals de lokale distilleerderijen voor de productie van rijst whisky en Khmer-rijst noedels. Veel bewoners lopen nog in hun pyjama, wat waarschijnlijk meer hun dagelijkse kleding is. Het valt mij op dat er nog veel oude legers trucks her en der staan en gebruikt worden. Deze moeten toch minstens 50 á 60 jaar oud zijn. Bij de aanleg steiger, vanwaar de boten de rivier op varen, parkeert onze chauffeur zijn tuk tuk in de schaduw. Wij lopen de vijftig treden naar beneden en stappen op een boot, wij zijn de enige passagiers. Het is niet druk op het water er zijn maar enkele andere boten. Al snel zien wij onze eerste Irrawaddy-dolfijnen, maar helaas niet vlak naast onze de boot. Gelukkig hebben wij ruim de tijd om deze beesten meerdere malen te bekijken. Dit soort dolfijnen leven alléén hier. Zij springen weinig uit het water. Vrij snel zijn wij de enige boot wat ons een prettig uniek gevoel geeft. Er zijn overal ontelbaar veel kleine eilandjes op een ervan stappen wij van de boot. De tocht was zeer geslaagd.
s’ Middags hebben wij niets gedaan en lekker gerelaxt. 
Als de temperatuur over zijn top heen is gaan het stadje wat bekijken. Het centrum bestaat uit enkele levendige straatjes. Het valt ons op dat hier minder vuil zwerft in de straten. Er wordt aandacht aan besteed en voorzieningen voor getroffen en dat is te zien. De prullenbakken worden veelvuldig gebruikt, nu de ophaaldienst nog stroomlijnen…

Wij worden wakker om kwart over zes van het geluid van de kinderen op de lagere school direct naast ons. Wij moeten zo en zo weer wennen aan geluiden, in onze laatste plek in Laos Don Khong was het wel extreem rustig. Genoeg reden om op zoek te gaan naar een ander hotel voor onze laatste nacht hier in Kratie. Dus alles weer in de rugzak en op de scooter. Die heb ik net gehuurd dus komt goed uit. Drie keer op en neer en alles is over. Judith is de laatste die verkast wordt door “Olivia”. Het is toch fijn om met deze temperaturen niet te hoeven lopen. Daarbij staat er weer een flinke bries en zeker als je rijdt is dat heel aangenaam bij deze temperatuur.
Wij gaan de omgeving verkennen en rijden naar het noorden op de oude nationale route 7 langs de rivieroever. Wij passeren al snel een klein dorpje genaamd Thma Krae, waar wij de productie zien van bamboe kleefrijst (Kralan). Kralan is een Zuidoost-Aziatische rijstschotel gemaakt van kleefrijst met rode bonen, suiker, geraspte kokosnoot en kokosmelk, geroosterd in speciaal voorbereide lange bamboescheuten. Ons eerste doel is Phnom Sambok, daar is een pagode die op een heuvel gebouwd is. Bij aankomst moeten wij ruim 350 treden omhoog. Maar deze beklimming is wel de moeite waard, de Pagode blijkt wel heel anders dan gebruikelijk. Als je boven bent heb je een weids uitzicht over de Mekong rivier.  Er leven hier niet alleen monniken en nonnen maar ook de nodige makaken (apensoort) zijn van de partij. Apen in z'n algemeenheid blijven altijd beesten om rekening mee te houden. Het is een gewilde plek voor meditatie, dat laten wij aan anderen over!
In het dorp Rusey Cha passeren wij de lokale baksteenfabriek, het blijkt de grootste in Oost-Cambodja te zijn en levert steen aan meerdere provincies. De verste plek op onze tocht is Sambor, waar weer een pagode is, maar nu in het stadje zelf. Geen gedoe met omhoog klimmende traptreden. Wat hier apart aan de pagode is zijn de ruim 100 pilaren die het dak ondersteunen. De ornamenten zijn zoals gebruikelijk allemaal goed onderhouden en beschildert. Aan de binnenkant van de pagode zijn zowel de muren als het plafond voorzien van prachtige beschilderingen. Verder moet er hier ook een schildpadden opvangcentrum gevestigd zijn, maar waar die is? Ik probeer nog een schildpad uit te beelden, bij een groep schoolkinderen, tot grote hilariteit maar zonder het gewenste effect. 
Wij hebben geïnformeerd en hoorden dat de weg terug aan de andere kant van de Mekong rivier veel slechter is en vol met kuilen en hobbels. Wij vinden het welletjes en zijn omgekeerd en teruggegaan via dezelfde weg. 

De nacht hebben wij overleefd. Klinkt wat dramatisch maar het was veel te heet en de twee fans konden de temperatuur niet verdrijven. De airco werkte niet. De wind van de fans blies over ons heen en was meer irritant dan prettig. Ons balkon brengt uitkomst daar is het heerlijk met een windje erbij en een prachtig uitzicht over de Mekong. Daardoor vanmorgen ook het geheim van de straatvegers ontdekt. Het vuil wordt netjes met een stoffer en blik verzameld en in een jutte zak gestopt. Echter iets verderop wordt het netjes over de rand van de promenade gekieperd. Zo dat is schoon. Twee andere collega’s houden het al voor gezien om acht uur s’ morgens en moeten al wat uitrusten op een muurtje.
Wij kunnen rustig aan doen omdat onze minibus pas om 12.30 uur vertrekt naar de hoofdstad van Cambodja Phnom Penh. Wordt nog een hele rit van bijna 4 uur om de 280 km te overbruggen, wij zijn er klaar voor. Nou dat valt uiteindelijk mee! De hele weg is geasfalteerd en op enkele kleine plekken na in zeer goede conditie. Ben benieuwd welke geldschieter hier aan het werk is geweest. Wat ook een aangename verrassing is, is de uitgebreide akkerbouw. Een paar dagen geleden toen wij net de grens waren gepasseerd zagen wij grote pas ingezaaide velden en anderen voorzien van palmbomen. ( palmolie). Nu zijn er ontzettend veel rubberplantages en ook hele velden met allerlei verschillende ingezaaide groenten en rijst. Er is weinig activiteit in de velden, vermoedelijk werkt men s’ morgens vroeg of s’ avonds laat i.v.m. de temperatuur.
Het verkeer wordt alsmaar drukker en onze chauffeur, die van lekker doorrijden houdt, moet zich zelfs beheersen. De toeter die hij constant gebruikt kan hij met rust laten. Hij rijdt overigens wel hard maar beheerst. In de voorstad van Phnom Penh wisselt het verkeer permanent van baan, links rechts of er tussendoor en dan ook nog permanent de nodige scooters en motoren erbij.
Wij delen met z’n vieren een tuk tuk, samen met een Engels stel die wij inmiddels al een keer of vier hebben ontmoet. En rijden mee naar hun geboekte (te dure) hotel, deze ligt in een stukje Phnom Penh waar wij vorig jaar nog niet zijn geweest. Het blijkt een gezellig buurtje te zijn en wij voelen ons meteen prettig hier. Zelf hebben wij nog niets geboekt en lopen wat rond. Al snel vinden wij ook een geschikte locatie, een gloed nieuwe hostel met airco. Dat wordt me een nacht!!! Wij hebben samen met die twee Engelsen gegeten en daarna op ons Roof Top Lounge een cocktail gedronken, was heel gezellig.