2017 - 03 (3) COLOMBIA - CARNAVAL IN BARRANQUILLA.

Wij hebben onze plannen geheel omgegooid. Oorspronkelijk wilden wij naar Santa Marta gaan, een plaats aan de noordoostelijke Caribische kust in Colombia. Hoofdzakelijk omdat daar vlakbij een Nationaal park ligt wat de moeite waard is om te bezoeken. Wij hoorden echter dat het NP gesloten is voor onbepaalde tijd omdat men in Colombia heel vooruitstrevend is en de natuur van tijd tot tijd de gelegenheid geeft om zich te laten herstellen. Een andere reden is dat de ENL guerrillabeweging, die zich hoofdzakelijk in het noordoosten bevindt, nog geen overeenkomst heeft gesloten met de regering.  Die beweging is ook een groter probleem voor de regering dan de FARC. Deze groep is niet zo georganiseerd en hebben diverse leiders zodat afspraken en overeenkomsten moeilijker zijn te maken.
Verder moeten wij rekening houden met het Carnaval in Barranquile wat binnen ’n week zal losbarsten daar. Met het gevolg dat hotelovernachtingen in de wijde omgeving niet meer voor een redelijk betaalbare prijs te krijgen zijn.
Onze rit vanuit MOMPOX is luxe omdat wij met een privé persoon reizen met een 4WD. Hij haalt ons om 04.00 uur s’ morgens op bij ons appartement. Uiteraard is het nog donker maar nu hebben wij wel goed zicht naar buiten en kunnen wat waarnemen van de route. De weg gaat voor 80% over goed asfalt, die nog niet zo lang geleden is aangelegd. Ook nu passeren wij wat kleine dorpjes en dan sta je verbaast van hoeveel mensen er nog of alweer op de been zijn op zo’n tijdstip. Wij verlaten vrij snel het moeras gebied rondom de Rio Magdalena. Het landschap is eerst vrij vlak met een déjà-vu van de steppe van Oost Afrika. Daarna bereiken wij al gauw weer het hooggebergte met de nodige groene begroeiing. Zelfs veel bomen en planten staan nog in bloei, wat bijzonder genoemd kan worden zo tegen het einde van de droge periode.
Tegen negenen bereiken wij volgens de planning de buitenwijken van CARTAGENA. Het is een havenstad in het noordwesten van Colombia, koraalriffen voor de kust en een fantastisch bewaard gebleven koloniaal centrum, die zich geheel binnen de stadsmuren bevindt. Door de drukte duurt het nog bijna een uur voordat onze chauffeur stopt voor de deur van onze hostel. Onze hostel ligt in Getsemani  de oude stad net buiten het koloniale centrum. De meeste backpackers verblijven hier, wij dus ook als rechtgeaarde backpackers!  In deze wijk is de sfeer authentieker en brengen de straatmuzikanten hun ballades ten gehore. s’ Avonds is het een heel gezellige buurt het bruist tot diep in de nacht. Het is bijna niet te geloven dat vijf jaar geleden dit nog een no-go-area was.
De receptioniste biedt ons een appartement aan met een aparte zit- en slaapkamer en een eigen voordeur, direct naast de hostel. Uiteraard is die nog niet vrij en schoon zo tegen 10 uur in de morgen.
In afwachting gaan wij wat wandelen in het historische koloniale centrum van Cartagena. De stad lijkt net een openluchtmuseum met haar prachtige huizen en diep blauwe, oranje, oker en zachtroze kleuren. Mijn telefoon maakt overuren zoveel foto’s zijn er te maken. Dit deel bevindt zich in de nog aanwezige stadswallen vanuit de 17e eeuw. Als je bovenop de westelijke verdedigingsmuur naar het zuiden loopt, heb je een prachtig uitzicht. Rechts zie je het helderblauwe water van de Cariben. Links een wirwar van kronkelende, middeleeuwse straatjes. Een mêlee van rode dakpannen, koloniale villa's, barokke kerken, knusse pleintjes en imponerende paleizen. De zachte zeewind in je gezicht is aangenaam, want het hele jaar door is het hier gemiddeld dertig graden. Het is een tropische stad, maar van de hitte heb je nauwelijks last.
Cartagena was voor de Spaanse kolonisten al in de zestiende eeuw de belangrijkste havenstad aan de Caribische zee. Van hier verscheepten zij de door hen geroofde goederen naar hun thuisland en verhandelden zij hun slaven op de Plaza vlak achter de toegangspoort. De stad is enorm gegroeid, tot ruim een miljoen inwoners. Wij spreken een Nederlander, die hier al 10 jaar werkt en horen van hem dat er nog veel ellende heerst. De toeristen worden door de politie gecontroleerd en binnen de vijf veilige stadsdelen gehouden. De overige zijn nog steeds niet volledig veilig.
De derde dag hier hebben wij het fort bezocht net buiten de stadsmuur. Dit fort is werkelijk een indrukwekkend militair bolwerk. Het is ruim 400 jaar geleden gebouwd door de Spanjaarden en is het sterkste fort ooit gebouwd door hun in Zuid-Amerika. Het heeft bijna altijd stand gehouden tegen de vijanden zoals de Engelsen, de Fransen etc.  De Engelsen hebben het een paar maal geprobeerd te veroveren wat gepaard ging met duizenden soldaten levens. Het is gebouwd op een heuvel omdat er bijna geen schaduw is moet je afzien om hier rond te lopen. Om te ontsnappen aan de genadeloze zon  is het een genot om te schuilen in de talloze ondergrondse gangen. Vanaf de kantelen heb je een spectaculair uitzicht over Cartagena en krijg je een mooi beeld van de ommuurde stad. Dit fort heeft een speciale functie gehad  in de geschiedenis voor niet alléén Colombia, maar voor heel Zuid-Amerika. Immers dit is ook de reden dat er hier en in vele andere landen in Zuid Amerika nog steeds Spaans wordt gesproken.


Vandaag wordt de grote dag, wij gaan naar BARRANQUILLA. Zoals jullie aan de titel hebben kunnen zien, gaan wij in Barranquilla carnaval gevierd. Wij hebben een dagexcursie geboekt vanuit Cartagena is het ruim 100 km ten noorden van hier aan de Caribische kust. Helaas gaat het er wat op de Zuid-Amerikaanse relaxte manier aan toe. Vertrek bij de kloktoren om 7.45 uur wordt ons verteld bij de boeking. Wij zijn aanwezig om 07.30, vertrek is om precies 09.00 uur!!  Daarna nog onderweg allerlei spullen opgehaald/verzameld zoals eten (Eierkoeken) en drinken (Fanta & Rum)  voor onderweg. Gevolg wij komen pas aan na 12 uur in Barranquilla. ( Krijg ook nog een buikflesje rum mee bij vertrek uit de bus.)
Natuurlijk staat carnaval vieren in Rio de Janeiro op ieders bucket list. En terecht. Maar veel mensen weten niet dat je buiten Rio ook op veel andere plekken hele grote carnavalsfeesten hebt. Zo staat Barranquilla in Colombia bekend als the place to be! Volgens zeggen op de tweede plaats.
Dé reden om naar het carnaval te gaan zijn natuurlijk de vele optochten! Het carnaval start op zaterdag met de “Batalla de Flores”, de belangrijkste optocht van het Carnavalsfeest. Er wordt gefeest, gedanst, gedronken en gelachen. Maar omdat wij zo laat zijn kunnen wij geen zitplaats bemachtigen onder een luifel. Na driekwart in de zon te hebben gestaan, betekende dat al vrij snel een doorweekt T-shirt. Wij zijn heel alert op zakkenrollers. Over het algemeen proberen ze je af te leiden door schuim in je gezicht te spuiten of meel in je gezicht te gooien. Als eerste heb ik “vrienden” gemaakt om mij heen door rijkelijk rum uit te delen. Dat werkte perfect en vervolgens wordt ik daarna in hun rum ronde niet overgeslagen. Mede doordat wij weinig zicht op de stoet hebben valt het wat tegen. Maar ook omdat zowel Judith als ik wat meer muziek en dans hadden verwacht, het swingt naar ons idee niet genoeg. Het is verder wel een kleurrijk gebeuren en daarnaast vindt je overal in de straten rondom de optocht enorm veel feestvierende luidruchtige inwoners, wel of niet verkleed. Op veel plekken in de stad zijn privéfeesten, waar vooral veel rum gedronken wordt. Wij hebben de uitnodiging om naar een sambafeest te gaan, begin van de avond naast ons neergelegd. Moe maar voldaan komen wij om half tien weer terug in Cartagena. Een ervaring rijker.
Wij zijn vier nachten gebleven hier in Cartagena en komen over een paar dagen nog weer een keer terug omdat wij hiervandaan vliegen naar Medellin en ook omdat wij hier nog niet uitgekeken zijn.

Een bus rit van 2,5 uur brengt ons zo’n 160 km ten zuiden van Cartagena naar SANTIAGO DE TOLÚ . Van hier zullen wij de boot morgen nemen naar het eiland Isla de Mùcura. Santiago de Tolú is een kleine stad ook nog direct aan de Caribische Oceaan. Onderweg zien wij het landschap van redelijk vlak overgaan in kleine molshopen en vervolgens naar behoorlijke heuvels. De huisjes langs de weg zien er redelijk goed onderhouden uit en de bewoners relaxen bijna allemaal in de schaduw in een hangmat of een luie stoel. In de verte doemen de hogere bergen op. De temperatuur is er niet minder van geworden. Het is heet te noemen de parels lopen van je hoofd in redelijk tempo rap naar beneden. Het is daarbij ook een beetje klam door het vocht vanaf de oceaan. Het stadje wordt nog niet genoemd in de “Bradt” reisgids maar dat zal ongetwijfeld snel gaan veranderen. Het is heel gemoedelijk hier en het toeristen aantal is te verwaarlozen. Wij slenteren wat door het centrum en genieten van de atmosfeer onder het genot van een biertje en een vervroegd diner.

De volgende morgen hebben wij nog niets gehoord over onze reservering. Het is wat lastig om er achter te komen wat onze telefonische "reservering" inhoudt voor verblijf op het eiland en de boottocht er naar toe. Er is geen verbinding meer te krijgen met het tel. nummer van het boekingskantoor. Na wat overleg in het Spaans via mijn mobiel besluiten wij een retour bootticket te kopen in ons hotel. De dame van de receptie, keuken, bar etc.  gaat met ons mee naar het kantoortje in de haven. Het is inmiddels al bijna half negen. Er is ons van te voren verteld dat je vanwege de stroming vroeg moet vertrekken. Als wij daar aankomen is het wederom duidelijk dat haast absoluut niet nodig is hier. Relaxt lopen wij met nog een tien andere toeristen , de meeste uit Colombia en/of Zuid Amerika zelf, naar de haven om daar af te wachten, welke boot onze begeleidster kan bemachtigen. Uiteindelijk bij de monding van de haven wachten wij tot er z’n vier boten klaar zijn voor de start. Iedereen wordt begeleidt naar z'n eigen boot. Als de button is ingedrukt opent de bootsman zijn gas en met  een vaart van 150 pk spuiten wij weg. De oceaan is als een biljartlaken bijna. Het wordt al snel duidelijk dat hier vele eilanden zijn. De bootsman stopt bij verschillende eilanden om aan te geven welke het zijn etc. Wij verstaan er niets van, maar het is duidelijk wel interessant wat hij ons probeert mee te geven. Na één uur varen landen wij op ons beauty bounty eiland. MÙCURA ISLAND is een koraal eiland gelegen in de Archipel of San Bernardo in de Caribische zee. Veel palmbomen, een verkoelende zeewind en de nodige hangmatten nodigen uit om plaats te nemen. De eigenaar, een Amerikaan, ontvangt ons met de vraag wat wil je hebben. Er is maar een antwoord mogelijk Koffie, zoals jullie die zelf drinken! Die smaakt mij zo lekker dat een tweede kop snel ingeschonken wordt. Een goed begin. De hut op palen is wat minder. Niet dat er wat mis is met het geheel maar de prijs die betaald moet worden voor een kaal bed met een laken, zonder handdoeken, zeep, toiletpapier en een gedeelde douche en toilet is wat aan de hoge kant. Het eten daarentegen vergoed een hoop. Er is net een nieuwe kok, nou die moet blijven alles is perfect aan het eten, goed, ruim voldoende en goed van smaak.  Het zilver glinsterend zand van het strand is een prachtig gezicht. Zo vanaf nu relaxen, lezen, eten, drinken, zwemmen en slapen. Het is een Eco Lodge maar op een schitterende plaats, een prachtige plek om een rust stop te maken. Een loopje rond het eiland is binnen ’n uur gedaan. Buiten onze hostel zijn er twee duurdere opties. Een is een vijfsterren hotel, goed afgezonderd van de rest alleen bereikbaar per boot, dus niets van gezien. De andere is in verval. De oorspronkelijke eigenaar is opgepakt voor drugshandel, zijn advocaat heeft als vergoeding voor zijn werk zijn Resort overgenomen, maar doet er totaal geen onderhoud meer. Het zeewater is heerlijk om af te koelen van de temperatuur van ruim 30 graden. Op het einde van de middag steekt er een behoorlijke wind op die de rest doet aan verkoeling. Wij verblijven hier twee nachten.

Wordt vervolgt.