2023 – 07 (3) OLDEN – BERGEN – Op naar de kust

Wij verlaten Olden niet meteen omdat wij eerst naar de aangrenzende Briksdal vallei gaan. Om hier de gelijknamige gletsjer Briksdalsbre, onderdeel van de Jostedalen Gletsjer te gaan bezoeken. Wij verlaten onze huiskamer op de camping liggend aan de Innvikfjord en rijden het dorpje uit. Langs de leuke Oldenkerk slingert een smalle weg langs de oever van het diepgroene Oldensmeer en eindigt in het door watervallen en met sneeuw bedekte bergen omgeven dal. De weg wordt steeds smaller en de weg  loopt dood aan de voet van de gletsjer. Daar moeten wij de auto parkeren en moet je de drie kilometer naar de werkelijke voet van de gletsjer naar boven wandelen. Wij huren heel luxe een golfwagen om ons de eerste 2,2 km te laten rijden. Onderweg passeren wij een schuimende waterval waar de zon een prachtige regenboog formeert. Wij zijn heel blij het op deze manier te doen. Het zicht op de gletsjer en de omringen bergreuzen is echt uniek. Vele foto’s verder verlaten wij dit schouwspel op weg terug naar onze golfwagen. Paul, de chauffeur zit geduldig op ons te wachten. Judith kletst honderduit met hem, zij heeft gelukkig adem over. Geheel tevreden parkeren wij de auto langs het eerder genoemde meer om gezellig te picknicken. De lunch hebben wij zoals gewoonlijk mee. Het is inmiddels alweer aardig in de middag. Over niet nader te noemen, maar zeker ook geen oninteressante wegen, rijden wij door naar onze bestemming voor vandaag. Wij arriveren in Lunde waar wij een kamer hebben geboekt in een oude boerderij. Lunde Turiststasjon is gevestigd in de streek Jolster. Het is omgeven door majestueuze bergen en wij hebben uitzicht op het Jolstravalnet meer. Nadat wij ons hebben ingecheckt besluiten wij de jacuzzi uit te proberen. Deze is geplaatst vlak naast een kleine waterval achter enkele cabines. Helaas na een klein kwartiertje begint het te regenen.  Einde van ons jacuzzi avontuur.

Bij onze eerste aanschouwing van de ochtendgloren is het eerst droog maar al ras betrekt de lucht weer in regenwolken. Als wij vertrekken in Lunde gaan wij op advies van de eigenaresse eerst terug naar Skei. Om vandaar over de E39 naar Moskog te rijden. Wij slaan hier af en vanaf hier nemen wij toch ondanks dat het weer niet mee zit de Nationale Toeristische Route “Gaularfjellet”.  Dit is een niet te missen route volgens haar. Het regent licht maar de ruitenwissers zijn toch nodig. Het is inderdaad permanent afwisselend van landschap. Het is een vredige rit langs mooie fjord landschappen en beschermde rivier dalen. Er zijn hier en daar volwassenen en kinderen bezig om forel te vangen. Wij rijden glooiend door de valleien die gemarkeerd worden door de hoge bergtoppen. Noemenswaardig is de enorme waterval de “Likholefossen” waar ondanks het weer toch redelijk wat toeristen rondhangen. Vervolgens rijden wij bijna ongemerkt steeds hoger de bergen in. Op de top hebben wij een mooi uitzicht over de vallei. Zichtbaar is de weg naar beneden over negen haarspeldbochten. Dit bijzondere uitzichtpunt “Utsikten” is geopend in 2016. Hier boven zijn mooie verhoogde uitzichtplekken gecreëerd. Het blijkt in de vorm van een schip te zijn maar dat is hier niet zichtbaar. Als wij naar beneden rijden zien wij “het schip” bovenons liggen. In Balestrand haken wij af en gaan met de ferry bij Dragsvik / Hella richting de Sognefjord. Het is een bochtige en vaak smalle weg. Sogndal ligt aan de Sognefjord, dit is de langste fjord in Noorwegen, ruim 204 km lang en is erg diep ruim 1.300 m. Er zijn ook vele fjordarmen zodat hij zich aardig wijdverspreid. Sogndal is een aardige stad met een leuke uitstraling. Wij verblijven hier twee nachten in een soort campus. Mooie huizen omringt met groene velden voorzien van allerlei interessante objecten. Zoals een voetbal- en tennisveld, barbecue plekken en leuke zitjes. Wij worden ontvangen door een vriendelijke receptioniste.

Het motregent als wij voor ons ontbijt naar de centrale kantine op de “campus” gaan. Ja je hoort het goed dit is luxe en pas de tweede keer dat wij geen ontbijt zelf klaar maken. Het is verbazingwekkend nog lekker en behoorlijk uitgebreid ook. De voorspelling is weer regen voor vandaag, maar wij besluiten toch ons plan tot uitvoering te brengen. Wij verlaten Sogndal noordwaarts en nemen de R55 het begin van de “Sognefjellet”, wederom een van de Nationale Toeristische Routes uit deze regio.  Deze gaat over 140 km direct het hooggebergte in van het NP Jostedalsbreen en is de hoogste en meest indrukwekkende bergpas in Noord Europa. (1.430 m). Dit Nationale Park is met zijn 500 vierkanten kilometers de grootste gletsjer op het Europese vasteland. Wij laten deze Toeristische Route vandaag links liggen vanwege het vermoedelijke slechte zicht. Daarvoor in de plaats slaan wij na z’n 15 km rechtsaf richting het pittoreske dorpje Solvorn vanwaar éénmaal per uur een ferry vertrekt naar Urnes. Het is een kleine ferry die hoofdzakelijk gebruikt wordt door toeristen te voet om aan de overkant een van de best bewaarde Staaf kerken te bezoeken. Er is maar ruimte voor een paar auto op de ferry. Als wij aankomen merken wij dat de ferry net weg is, er staan dus ook geen auto’s en geen passanten te wachten. Wij nemen de auto wel mee omdat wij van plan zijn een ronde om het lusterfjorden te gaan maken. Aan de overzijde loopt een kleine weg volgens een van onze drie kaarten maar Google Maps kent hem niet. Het is niet duidelijk hoe en wat het ons gaat brengen. Het wordt de "romantic road" genoemd.  Wij zullen het snel genoeg weten. Eerst naar de Staaf kerk. De ferry is smal en je moet met de auto achteruit erop rijden. Ondanks dat er maar 4 auto nu mee gaan duurt het toch wat langer. Een Mercedes die nog al laag bij de grond komt, kwam klem te zitten en moest er uiteindelijk vanaf en kon niet mee. Bij aankomst moet je een flink stuk bergopwaarts, gelukkig konden wij dat doen met de auto.  Oorspronkelijk waren er in Noorwegen zo’n 1.000 Staaf kerken gebouwd in het begin van de 12de eeuw zo rond de jaren 1130. Er zijn er nu nog 80 over waarvan de Staafkerk in Urnes de oudste en meest versierde is. Het is tevens de oudste houten kerk in de wereld. Hij is sinds 1979 op de Unesco Werelderfgoed geplaatst. De kerk heeft de tijd doorstaan omdat het houten basisframe op een stenen fundament rust. Uiteraard is de kerk geheel van hout en omhoog gehouden door ronde stammen van naaldbomen. De buitendeur is voorzien van smeedijzeren beslag. De gids opent de deur met een sleutel die niet past in je binnenzak. Zij verteld heel veel interessante verhalen en details, de moeite waard.  Wij gaan door met de auto over de Romantic Road. Deze is qua wegdek uitstekend maar qua breedte laat het de wensen over op vele plekken. Wij rijden gelukkig maar met weinig tegenliggers dus uitwijken terugrijden hoeft maar tweemaal. Er zijn langs de weg nog een twintigtal woningen over een afstand van 29 km. Wij passeren een mooie waterval en stoppen bij een museum!,  die gesloten is. Het regent niet hard maar wel gestaag bijna de hele middag door. Bij Skjolden komen wij weer op de R55 en via die rijden wij terug en zijn om half vijf weer in onze campus.

Wij hebben de dames in de kantine vriendelijk bedankt voor wederom de verzorging van ons heerlijke ontbijt. Vandaag wel wat later aanwezig daar en daarom vertrekken wij pas om kwart over tien. Wat haast…… Eigenlijk is twee nachten hier te kort er zijn nog vele opties om mooie tochten vanuit Sogndal te maken. Bij navraag blijkt dat deze campus bestemd is als verblijf voor studenten die een vol jaar vrij afnemen tijdens hun studie.  Hier kunnen zij dan gezamenlijk allerlei activiteiten ondernemen. Zoals kajakken, raften, mountainbiken, parachutespringen, paragliden, rivier boarden, canyoning en watervalafdalingen. En dan praat ik alléén nog maar over voor- en najaar activiteiten en dan zijn er nog de winter activiteiten. Deze locatie is dus alléén voor toeristen beschikbaar tijdens de zomervakantie. Wij hebben onze reis dus goed gepland. Ha ha.
Wij verlaten het stadje Sogndal via de E5 die loopt via Kaupanger naar Mannheller vanwaar de ferry vaart naar Fodnes. De lucht is nog niet geheel helder maar de horizon en bergtoppen zijn niet meer bedekt met flarden mist en damp. Vele met sneeuw bedekten bergtoppen zijn nu zichtbaar. De zon piept her en der vanachter de wolken op ons neer. Voor de ferry rijden wij eerst nog door een 11 km lange tunnel. Zo’n lange hebben wij nog niet gehad!! Er zijn weldra twee opties om naar Aurland te rijden of door een 24,5 km lange tunnel of de oude route zijnde de “Aurlandsfjellet”  de derde van de Nationale Toeristische Routes uit deze regio. Deze route van ongeveer 43 km wordt ook wel de sneeuwroute genoemd. Wij kiezen uiteraard voor de laatste. Wij rijden eerst door een vrij groene omgeving over weer een vrij smalle weg die kronkelt tussen meerdere snel stromende uitlopers van vele watervallen. Een volle rivier hebben wij links van ons liggen en de weg volgt deze waterstroom. Al snel krijgen wij meer sneeuw te zien die hier ligt vlak naast de weg tijdens de hele zomer. Dat betekend dat wij over en langs meerdere bergtoppen gaan. Sneeuw alom en menige gletsjer meren passeren wij sommige nog van ijs voorzien. Erg fotogeniek weer en er wordt regelmatig gestopt, niet alleen om te fotograferen maar ook om beter te kunnen genieten van het wondermooie landschap. Op de top van de Aurlandsfjellet-route ligt stopplaats “Flotane”. het ligt aan een prachtig meer met watervallen. Het staat hier vol met auto maar vooral met Campers. Dit was niet voor niets er zijn hier genoeg bijzonder mooie panoramische uitzichten te zien. Wij hebben er ook maar meteen een extra lange koffie stop van gemaakt. Wij rijden verder het houdt niet op met bijzondere uitzichten. Vervolgens beginnen wij met de afdaling die in het begin geleidelijk gaat maar weldra bestaat uit meerdere haarspeldbochten.
Wij bereiken het spectaculaire “Stegastein” uitkijkpunt die beroemd is door zijn adembenemende ligging. Het bijzondere van dit uitkijkpunt is het ligt op 650 meter hoogte en geeft je het idee te zweven boven de Aurlandsfjord. Met de glazen voorkant geeft het uitkijkpunt je een mooi zicht op het dorp Aurlandsvangen.  Niet alleen kijk je op het Aurlandsfjord maar ook op het Naeroyfjord. Wij beginnen aan de afdaling. Voordat ik daar beneden ben gearriveerd heb ik zo’n keer of vijf moeten achteruit rijden om anderen te laten passeren. Wij hebben er geluncht omdat wij vanavond een cabine hebben zonder kookgerei, bestek, potten en pannen met wel een koopplaatje. Het is inmiddels tegen drie uur en wij rijden via Flam en Gudvangen over de E16 naar Tvinne. Gelukkig kan dit weer de E16 is net een paar dagen gesloten geweest vanwege vallende rotsblokken. Wij rijden laag door de vallei en worden ingesloten door imposante rotswanden aan beide zijden van de weg. Aangekomen op onze camping in Tvinne vindt Judith gelijk wat leuke souvenirs. Deze camping ligt bij de Tvinnefossen waterval enkele km voor de bekende plaats Voss. Er staan meerdere campers voor onze cabine nr. 5 en die belemmeren een beetje ons uitzicht op de enorme waterval. Een geleend steelpannetje van onze camperbuur levert heet water op voor koffie bij onze broodmaaltijd en voor een warme “cup a soap”. Wij zijn zodoende weer terug bij af en beleven onze eerste kampeer ervaringen van ongeveer 45 jaar gelegen opnieuw. Ik rol de slaapzakken uit op de onderste twee laagste bedden van de beide hoogslapers. De cabine is overigens zeker wel behaaglijke en voldoet verder aan alle wensen goede tafel en stoelen, maar geen Wifi. Douchen, wassen etc. in het gebouw met een code 4466 op 150 meter afstand en dus plassen achter de cabine met zicht op de langslopende weg. s’ Nachts rijdt er geen verkeer…..

Heerlijk geslapen in het stapelbed in mijn eigen slaapzak. Het geluid van de waterval, die direct aan de camping naar beneden raast, hoor je als de deur gesloten is bijna niet. Vanmorgen wat tijd besteed om die waterval wat beter te bekijken en te fotograferen. De spaarzame zonnestralen verlichten het water gespetter. Het voordeel is dat wij hier nu alles rustig kunnen observeren omdat wij hier zijn gebleven. Er zijn echter al snel wat bussen vanuit Voss gearriveerd, het is namelijk een van de hoogtepunten van Voss. ( Ook wel Vossevangen genoemd.) Zoals gewoonlijk doen wij rustig aan en vertrekken niet vroeg. Voss is voor ons ook de eerste bestemming. Het centrum doet gezellig aan. De zon schijnt inmiddels volop, dus een koffiestop op een terrasje is verleidelijk. Wij geven ons over. Winkels voldoende en een kledingwinkel heeft een deel van zijn voorraad buiten hangen. Ik ben een korte broek rijker, werd tijd want de oude was rijp voor de was. Op weg naar de toeristeninformatie passeren wij de vroeg Gotische Vangkerk uit 1277 pontificaal in het centrum. De kerk is gespaard voor de Duitse bommen in 1940. Judith wilde wat informatie over de "Bordalsgjelet" kloof waar die zich bevindt. Zij had deze bij toeval opgemerkt op Google, in de reisboeken wordt er niets over vermeld. De VVV had ook weinig of niets te melden over de kloof. Meer dan een kaartje met het begin van een wandeling kreeg zij niet. De Bordalsgjelet kloof ligt zo’n 2 á 3 kilometer buiten het centrum van Voss. De officiële parkeerplaats met informatiebord is leeg. Niet zo verwonderlijk, wordt blijkbaar niet zo gepromoot door de VVV!  Wij hoeven maar een paar honderd meter te lopen naar het begin van het pad voorzien van een klaphekje. Op het informatiebord zien wij dat de kloof 5 km diep is. Wij hebben geen idee over wat ons te wachten staat. Er is een pad voorzien van reling die gaat over de natuurlijk gevormde ondergrond. Over de ongelijke stenen en rotsen, ook in hoogte, verplaatsen wij ons de kloof in. De kloof blijkt een uniek stukje wonderbaarlijk behouden schoonheid. Wat een pracht ongerepte natuur. De grillige rotsen in allerlei vormen aan beide zijden lijken wel onaangetast sinds zij gevormd zijn in de ijstijd. Overal zie je mos en andere begroeiingen in allerlei kleuren. De zachtere gesteente fylliet is weggesleten en de hardere kwarts en granieten rotsen zijn uitgesleten. Wij aanschouwen de vormen en kuilen van smeltend ijs en stromend gletsjer water, die de rivier in de loop van de millennia hebben gevormd. Wij zijn hier alleen en genieten volop van de rust. Wij hebben ons onbewust geprepareerd om een lange wandeling te gaan maken. Echter het pad eindigt na pak weg 300 meter. Verder kan je niet! Toch ook wel een klein beetje opgelucht dat het hier eindigt en geen 5 km lange tocht wordt keren wij dezelfde route weer terug.
Oh ja ook over de vraag van ons welke route naar Bergen het interessants is aan de dames van de VVV, wordt uitvoering vergaderd. Wij willen graag weten of het verstandig is om niet de hoofdweg E16 te nemen maar de R13 en vervolgens de R7. De R7 loopt een groot stuk langs de Hardangerfjorden. Na rijp beraad wordt ons toch aanbevolen om de E16 te nemen. Reden de route via de R7 duurt veel langer en iedereen neemt deze hoofdweg . Verder is die E16 ook mooi ondanks de wegwerkzaamheden daar. Judith pruttelde nog wat tegen, dat wij tijd genoeg hebben. Maar ook dat deze als scenic route wordt aangegeven op onze landkaart, het is echter niet duidelijk is of die makkelijk begaanbaar is. Nee hoor niet doen was en bleef het advies. Het was voor ons al duidelijk wij gaan het dus wel doen…
Wij gaan op zoek naar de R7 als wij tevreden Voss verlaten, voorzien van een nieuwe korte broek en veel nieuwe en bijzondere indrukken. Al snel blijkt dat er geen noemenswaardige problemen zijn op de R7. Maar qua schoonheid door het uitzicht over de soms brede Hardangerfjorden wel zeer de moeite waard is. De zon schijnt weer volop, daar zijn wij uiteraard heel blij mee. Ik bedenk mij dat ik een zonnebril mee heb genomen en zet die voor de eerste keer op. De weg gaat wel weer op en neer en is op sommige plekken wat smaller. Tunnels en afgronden genoeg maar goed te doen. Zeemeeuwen vliegen af en aan en maken regelmatig een flinke herrie. Het verkeer is niet druk. Af en toe stoppen wij om extra de tijd te nemen het goed te bekijken en te fotograferen. Het laatste stuk rijden wij toch op de E16 Bergen binnen. Google Maps manoeuvreert ons over de spaghetti wegen in de buitenwijken van Bergen. Onze gehuurde verblijf een klein appartement voor drie nachten vlakbij het centrum is snel gevonden.

Wordt vervolgt