2023 - 06  (1) OSLO - TRONDHEIM  - De reis die al lang in de planning stond!

Lang geleden, nog voor er mensen waren, was de aarde bedekt met enorme bossen. Die waren zo diep dat je er waarschijnlijk nooit de weg terug zou vinden.  In die bossen leefden wilde dieren, maar ook allerlei soorten heksen, elfen en trollen. Vele jaren berucht vanwege de meedogenloze bewoners de Vikingen. Heden ten dagen heet het Noorwegen……

Dit deel van Europa, bijna geheel Scandinavië, is voor mij lange tijd een ondergeschoven kindje geweest. Volgens bijna iedereen die ik gesproken heb onterecht, dus het wordt tijd om het avontuur daar maar te gaan opzoeken. De voorbereiding was wat chaotische, lekkage begin mei jl., wegens een gebroken dakpan, veroorzaakt een hoop ellende. Het einde is nog niet in zicht maar daar wachten wij niet op.

Geheel in stijl, zoals vele zaken bij ons de laatste tijd niet direct geheel goed gaan, hebben wij een vertraging van 1 uur en dat voor een vlucht van 1,5 uur naar Oslo. Een van de KLM stewardessen, die overigens heel vriendelijk zijn, probeerde samen met mij mijn korte broek van een andere kleur te voorzien. Een vol glas jus d’orange was helaas niet voldoende voor de hele broek. Na de eerste schrik deed een stapel servetten met Spa rood wonderen. Voordat wij arriveerden in Oslo was de broek weer geheel als vanouds. Maar vervolgens blijkt de trap, om ons uit te spugen, helaas zoek dus wederom een kwartier wachten. Maar gelukkig het was gezellig toeven met enkele andere mede passagiers.

Bij aankomst bij de autoverhuurder worden wij omarmd door vriendelijkheid en geduld. De auto was snel geregeld en nog wel met een upgrade, met zowel een automaat en een klasse groter. Dit gaat dus wonderbaarlijk wel snel goed, wij kunnen op weg. Het is 29 graden met een bijna geheel blauwe lucht, het is niet druk op de weg. Wij hebben voor de eerste overnachting een Airbnb geboekt vlakbij de plaats Minnesund en Eidsvoli. Deze plek ligt aan het begin van “de verkeerde kant” van het grootste meer van Noorwegen met de bijzondere naam Mjøsa. De hoofdweg tevens tolweg bevindt zich aan de andere kant van het meer. Er is iets met Mjøsa het kalme en serene meer. En er is iets met het licht en het open landschap. Een kleurrijk, golvend landschap dat de perfecte achtergrond vormt voor deze blauwe edelsteen. Mjøsa, het straalt rust uit!

Villa Hasselbakken heet de Airbnb. Wij hebben nog geen 40 km gereden en zijn in een andere wereld lijkt wel. De eigenaresse kom pas te voorschijn als wij al enkele minuten in de ruime ontvangsthal annex eetzaal hebben rondgelopen. Wij worden welkom geheten en naar onze kamer op de eerste verdieping gebracht. Wij zijn de enige gasten vandaag en hebben dus geen probleem met de gedeelde badkamer. Er wordt door haar geen avondeten verzorgt. Een kleine kruidenier zit niet ver weg maar een restaurant is in de wijde omgeving niet aanwezig. Wij eten uiteindelijk bij een benzine station patat met een hotdog, voorzien van een flinke worst omwikkeld met bacon.

De Airbnb is nog niet zo lang in haar bezit en wij komen er al snel achter nog in “verbouwing”. Buiten de beneden verdieping en de mooie gang waar ons kamer zich bevind is er veel niet gedaan. Zodra je door de openstaande deur “Privat”  kijkt wordt dit al snel duidelijk, mede door de aanwezigheid van het nodige gereedschap. Wij kunnen niet zo veel met de schaarse informatie, volledig in het Noors. Noors Is geheel anders dan andere talen. Gelukkig spreken de meeste Noren over het algemeen goed Engels. De eigenaresse is echter niet veel te zien. Het is half acht in de ochtend en het lukt ons haar te lokken in nachtpon uit haar privé spelonken. Gelukkig zij weet de douche cabine in werking te krijgen. Wij genieten van de aangename rust hier en worden verrast door het heerlijke, uitgebreide ontbijt wat al geheel klaar staat sinds gisterenavond. Na enige uitleg zijn wij alleen hier. Zonder aankondiging is zij blijkbaar vertrokken. Wij moeten nog wennen aan deze gastvrijheid en vertrouwen. Wij vertrekken en verlaten het pand het is al over tienen een lekker relaxte ochtend.

Wij rijden de overige ruim 80 km van het meer noordwaarts langs de oevers van Mjøsa tot Gjøvik. Dit bergplateau met een glooiend landschap is voorzien van veel landbouw. De meeste boerderijen zijn al bewoond sinds de tijd van de Vikingen. Er omheen liggen bossen en bergen. Hier in Gjøvik gaan wij naar de andere kant van het water en kruizen de snelweg die juist hier deze kant opkomt. De weg slingert als een slang door het landschap. Deze toeristische zijde heeft veel mooie uitzichten en is vrij glooiend. De plaats Hamar hebben wij gemist maar wij gaan op weg naar Lillehammer, wel bekend van de Olympische winterspelen in 1994. Wij hebben in het centrum wat rondgelopen. Het heeft een gezellige kern met veel leuke winkels en terrassen. Er is veel bedrijvigheid en de nodige toeristen. Wij waren hoofdzakelijk geïnteresseerd in de toeristeninformatie. Hier hebben wij geïnformeerd naar de “Peer Gyntvelen”, dit zijn wegen die dwars over en door het hoge berglandschap lopen. De weg die ik van tevoren al uitgekozen had op de landkaart blijkt een van de wegen te zijn. Het boek over “Peer Gynt” is later de basis voor het toneelstuk geschreven door Hendrik Ibsen in 1867. En gaat over een legendarische figuur Peder (Per) Olson Haga een alom bekende goede jager, visser en vooral als verhalen verteller uit deze regio. Hij trok vol dadendrang de wijde wereld in en beleefde de wildste avonturen met berggeesten en trollen. Hij vond pas het geluk toen hij oud en gebroken naar huis terugkeerde. Deze mythe wordt jaarlijks herdacht en uitgespeeld aan de oever van het meer tijdens de midzomernachten in de buitenlucht.
Even ten noorden van Lillehammer loopt een deel van die weg, een grindweg naar Vinstra. Deze smalle en zeer bochtige weg RV 255 en later de RV 254 is een uitstekende alternatief voor de snelweg E6 maar tevens ook een tolweg. De weg slingert door het Gudbrandsdal, langs bossen en diepblauwe meren en geeft een fantastisch uitzicht op de bergen van het Nationale park Rondane. Het is zeer de moeite waard en compenseert ruimschoots de extra tijd die het kost. Wij kronkelen steeds hoger en passeren Skeikampen een skigebied van 1.123 meter hoog. Ons hoogste punt die wij bereiken is maar 1.053 meter in Rauhagen. Her en der zien wij nog restanten van sneeuw.

Rond zes uur arriveren wij in Kvam, een klein dorpje wat z’n 10 km van Vinstra af ligt. Wij hebben een cabine geboekt op de camping Kirketeigen. Hier beleven wij een bijna gelijkwaardige ontvangst. De receptie is gesloten en voorzien van een telefoonnummer. Een Noors echtpaar, zo juist aangekomen met een Camper ontvangen ons….. Zij bellen met de receptioniste en via hun horen wij welke cabine voor ons klaar staat. Nummer vijf blijkt ons domicilie, de deur is niet op slot en de ventilator draait vrolijk zijn rondjes maar heeft de lucht niet gekoeld. Wij betreden onze sauna en zijn aangenaam verrast. De locatie is “well equiped” en ruim voorzien van apparatuur en een fijne koelkast. Wij ontdekken zelf van alles op de camping qua sanitair, zitruimte en wifi. Wij zijn vooralsnog de enige bewoners van de cabines allengs arriveren er meerdere. Het zijn alleen Noren of mensen uit Letland en Litouwen. Wij hebben ons gesetteld en besluiten al snel om morgen nog een dag hier te blijven om wat rustig aan te doen en de wonderbaarlijke omgeving hier te verkennen.

Vlak boven Kwam is een route, een rondrit van 40 km ongeveer met ook een deel van de Peer Gynt Seterveg. Deze weg loopt door de Frydalen vallei en gaat naar het mooie gebied Kvamsfjellet met veel bergmeren en de nodige sneeuwrestanten. Wij hebben geen haast het is immers een rustdag. Kilometers gaan wij niet maken. De natuur is prachtig de “farm road” naar boven is van asfalt en zodoende het hele jaar open gehouden voor de boerderijen en de vele niet permanent bewoonde cabines. Allemaal van hout en hier meestal van een bruine kleur voorzien. Overal komen wij schapen tegen die hebben het gebied lijkt wel veroverd. Veelal zijn zij niet van plan overeind te komen om de weg vrij te maken. Veel verkeer is er niet. Als wij bij Krøkla, aankomen het hoogste punt van deze weg op 1.109 meter is er een groot mooi licht blauw gekleurd bergmeer. Vanaf hier kan er gewandeld worden. Als wij even uitstappen en enkele van de schaars aanwezige bewoners spreken zijn zij stuk voor stuk heel vriendelijk. Het is ontegenzeggelijk een land om te ontstressen. Heerlijk de oplossing voor velen,  boek een reis naar Noorwegen om zonder psychologen en/of psychiaters te herstellen. Wij parkeren onze auto bij een mooi groot hotel Rondablikk geheten. Vanaf hier hebben wij inderdaad rondom zicht op de bergreuzen met de nodige sneeuw van het nationale park Rondane aan de horizon. Wij lunchen enkele honderden meters lagen bij het kleinere meer Arviningen. Geheel voldaan verlaten wij deze plek om de rondrit af te maken. Vanaf hier start de grindweg weer een deel van de Peer Gynt Setervegen. Oorspronkelijk was dit deel een oude transport route naar Roros een plaats in het Rondane nationale park. Het is een lust om hier te rijden, de rust, de vergezichten, de passerende kabbelende kleine snel stomende beekjes. Her en der zijn er fel witte sneeuw resten. Wij gaan op en neer over de steeds glooiende berghellingen. Op een van de hoger gelegen punten is een uitzichtpunt gemaakt met wat informatie.  Hier vlakbij zijn aanwijzingen gevonden dat dit berggedeelten een lange tijd in gebruik is geweest door een groep Sami nomaden. Een oud Sami graf uit de periode 1050 tot 1280 voor Christus bewijst hun aanwezigheid. Verder zijn er sporen van rendieren vallen gevonden. Wij maken de rondtoer af en genieten van het laatste stukje restant van de middag op “onze” camping.

Klaar om door te reizen naar Trondheim. Dit wordt voor ons nu het noordelijkste plekje in Noorwegen.  Wij rijden over de E6 snelweg een tweebaansweg door een mooi stukje natuur. De berghellingen zijn allemaal prachtig begroeid met een groene waas van allerlei soorten bomen en struiken. Laag in een vallei loopt een snel stromende rivier die op vele plekken wordt gevoed door watervalletjes en smeltend sneeuwwater. Het is mooi maar allengs niet spectaculair meer. Het wordt kilometers vreten. De afstand is ongeveer 270 km daar staat volgens Google Maps z’n 4 uur voor, maar wij doen er wat langer over, her en der even stoppen maakt de dag al snel vol. In Trondheim hebben wij een Airbnb geboekt in één van de buitenwijken. De bewoners zijn niet thuis en met een code op de deur gaan wij naar binnen. Onze kamer is uitgetekend op een tekening in ons email bericht. Verder beschikken wij over het hele appartement. Het voelt als thuis komen.
Boodschappen en pyjama.. uit de auto en op naar een echt restaurant. Vooruit even ons zelf verwennen het is zondag. In de lokale pizzeria is het gezellig en sfeervol. Judith gaat voor de medium en ik voor de grote. Nou dat heb ik geweten er kwam een pizza binnen van bijna schat ik 50 cm  doorsnee. Heerlijk een van de lekkerste die ik ooit heb gekregen. Het is mij geluk om bijna de helft op te eten. Ons biertje kostte 9 euro het kan ons even niet bommen.

Trondheim de derde grootste stad in Noorwegen. Volgens de informatie de mooiste stad van het land, wij zijn benieuwd. Wij rijden naar het centrum, dat gaat via kronkelende wegen die zeer ingenieus tussen en onder elkaar zijn verweven. Een ervaring die ik nergens anders heb beleefd. In het centrum laten wij onze auto over aan de parkeermeter. Er wordt een markt opgebouwd onder toeziend oog van Koning Olav. Dit standbeeld staat midden op een plein waar wij recht op af lopen. Het begin van een bruisend centrum vol met gezellige verkeersvrije winkelstraten. Dit maar dan zonder de vele mensenmassa’s elders. Wist men dat wij kwamen? Twee straten zijn versierd met allerlei kleurrijke slingers en parapluutjes. Ooit was Trondheim de handelsstad van de Vikingen, sinds de 12e eeuw was het oorspronkelijk de hoofdstad van het land. De glorie tijd is nog te bewonderen door de van vele kleuren voorziene houten pakhuizen uit de Hanze tijd (18e eeuw) aan de kade. Voordat je deze “oude” wijk het historische stadscentrum Bakklandet binnenloopt passeer je de rode houten brug “Gamle Bybro” voorzien van mooie structuren. Deze  brug wordt ook wel de “Gate of Happiness” genoemd. Wij wandelen door de van “kinderhoofdjes” voorziene straten met ook weer de kleurrijke houten huizen, enkele cafés, winkels en restaurantjes. De zon schijnt volop en wij lopen zo goed als alleen o.a. ook langs een oude scheepswerf. Vele plekjes zijn ansichtkaart waardig, een lust voor het oog.
Het wordt tijd dat wij op zoek gaan naar de Nidaros Kathedraal, de grootste van Scandinavië. Het rijk versierde interieur valt als wij binnenkomen in eerste instantie wat tegen. Echter als je rustig gaat zitten en rondkijken zie je steeds meer bijzondere dingen qua structuur en kleur. Hier ligt ook koning St Olav begraven. Deze ‘Thor van Noorwegen’ heeft het Christendom over Noorwegen verspreidt, en het na zijn dood tot nationale held geschopt. Sindsdien is de Dom een bedevaartsoord voor pelgrims, en maakt dan ook deel uit van de pelgrimsroute. Door zijn uitzonderlijke rijkelijke versierde buitenkant is de kerk tevens een trekpleister voor reguliere bezoekers.
Wij hebben maar één nacht geboekt hier en gaan dus weer en route langs de prachtige fjorden in de omgeving.

Wordt vervolgt