2022 - 04 (3) CANADA - Ottawa, Mont Tremblant, Val David, Quebec-City & Magog.

Wij verblijven net buiten Ottawa in Gatineau maar het is maar 3 km van het centrum van Ottawa. Het is droog, het is nog vroeg rond tien er waait een fris windje als wij in het centrum aankomen. De zon komt nog niet goed door de bewolking heen. “Maple” hebben wij veilig achter gelaten in de parkeergarage. Wij zijn verbaast over de slechte kwaliteit van de wegen maar dat niet alleen, ook de bruggen hier in Ottawa zijn toe aan een aanpassing. Ik weet niet of dit met het verlaten van Ontario te maken heeft en in Quebec algemeen is.  Wij zullen het gaan zien de komende dagen.
Judith wil naar volgens zeggen levendige Byward markt, maar wij zijn te vroeg over 1,5 uur gaat het open, wij komen terug. Dan maar de rondleiding met een amfibie bus door de straten en wateren van de stad Ottawa helaas vanaf begin mei mogelijk…. Nog even en dan gaat alles open gelukkig.
Als wij door lopen naar het Parlementsgebouw, passeren wij een luxe gebouw, het blijkt een hotel te zijn. Fairmont Château gebouwd in 1912. Prachtige marmeren gangen en een uitgebreide foto galerij.  Het is kolossaal gebouw met mooie gedecoreerde zalen. Door naar het parlementsgebouw, die bestaat uit meerdere gebouwen. Maar het hoofd gebouw waar ook normaal het parlement, de 2de kamer, gevestigd is, wordt flink onder handen genomen en is al 2 jaar onder constructie. Men verwacht nog z’n ruim 10 jaar nodig te hebben….. De West Wing is al gerenoveerd en wordt nu tijdelijk gebruikt voor het parlement. Vanaf de zijkant van de West Wing hebben wij een mooi uitzicht over de rivier Ottawa.  Wij lopen nog wat verder langs andere grote monumentale gebouwen op verschillende plaatsen op het trottoir zijn veel standbeelden met heel wat informatie. Wij arriveren in het Majors Hill Park, een klein stads park. Er zijn verschillende kunstobjecten geplaatst. Een bijzondere is een houten spiraal die goed uitkomt met het zonlicht erop. Aan de overkant staat de kathedraal met twee torens van een aluminium kleur, spuug lelijk, maar zij glinsteren wel in het zonlicht. Het valt ons op dat wij relatief veel daklozen tegen komen hier, die lopen te bedelen of erger langs de stoep liggen of zitten. Terug bij de Byward markt met voor mij als hoogtepunt een cafetaria waar Obama, een aantal jaren gelden, een koek gekocht heeft. Zij maken er nu nog profijt van door allerlei Obama koekjes te verkopen. Op de toonbank zijn foto’s te zien van dit heugelijke feit. Wij zijn meer geïnteresseerd in de andere aanlokkende producten die er niet alleen goed uit zien maar ook verrukkelijk smaken. Jammie…..
Op naar het paleis van de Gouverneur. Z’n 3,5 km buiten het centrum.  De bezichtiging van het Visitor centrum binnen is niet mogelijk, maar de tuinen wel. Maar dat wisten wij al van tevoren. De meeste bomen zijn geplant door wereldleiders en dat al vanaf 1930. Er staan bordjes bij welk type boom en door wie gepland. Het is leuk om wat rond te wandelen daar. Wij worden gezelschap gehouden door eekhoorns, nog nooit eerder waargenomen in het zwart! Het is niet druk en dat is de reden dat er onverwachts een vos zo’n 10 meter van ons vandaan schrikt van onze aanwezigheid. Een prachtig beest om te zien. Wij gaan tevreden terug naar onze Backpacker.

Voordat wij Ottawa gaan verlaten gaan wij eerst naar het Museum of History. Zoals zo vaak krijgen wij een uitgebreide hoeveelheid interessante informatie over ons heen, eigenlijk teveel om in een korte tijd te doen. Het gebouw op zich is al indrukwekkend en modern. Er zijn drie grote galerijen twee daarvan gaan puur over de geschiedenis van de inwoners van Canada door de eeuwen heen. En één over het land Canada zelf vanaf 1914 de eerste wereld oorlog t/m heden. Vooral de twee over de inwoners hebben wij uitvoerig bekeken. Heel informatief. De derde galerij even vluchtig door heen gelopen o.a. 1ste en 2de wereldoorlog. Wat ons ook nog wel opgevallen is, de aandacht voor de kinderen van de inheemse bevolking die van de ouders zijn afgenomen om te worden geïndoctrineerd. Heel actueel nu. Bijna drie uur later gaan wij Maple op zoeken als wij buiten komen blijkt het te regenen. Onze planning is om naar een skioord te gaan voor twee nachten. Mont Tremblant ligt hoog in het Laurentian gebergte. Wij vragen ons af is dat wel zo verstandig nu met dit weer en mogelijk sneeuw daar! Wij besluiten door te gaan en te kijken hoe het uitpakt. Het blijft de hele dag regenen. De snelweg is nog steeds erbarmelijk slecht, nu niet perse met gaten in de weg maar wel met sporenvorming, een uitgesleten spoor in het asfalt waar je telkens weer lastig uitkomt. En wel permanent scheuren in het asfalt. Mogelijk ontstaan door het wisselvallig weer hier met ijs en sneeuw. Mont Tremblant is onderdeel van het Nat. Park en bestaat uit verschillende delen. Het dorp, de Village en het Resort erg lastig als je geen idee hebt. Wij rijden naar het dorp en gaan ter plaatse even op booking.com kijken wat er mogelijk is voor vanavond. Er zijn veel opties maar bijna allemaal duur of heel duur. Een hotel had redelijk geprijsde kamers, wij op weg. De deur is gesloten en er is binnen lijkt wel een cafetaria met twee klanten. De deur wordt geopend door een dame en er werd ons meteen gemeld dat zij gesloten zijn. Als wij over het hotel beginnen krijgen wij te horen dat er alleen geboekt kan worden via Booking.com. Dit alles in het Engels wat zij niet beheerste. De twee klanten vertaalde, maar hadden geen geduld meer en vertrokken. Pas toen begon ik in het Frans of wij de kamers mochten zien. De dame luchtte gelijk op en wij zijn maar verder gegaan in het Frans. De eerste kamer die zij liet zien was luxe. Ik liet de prijs zien van de goedkoopste kamer van Booking.com. Oh nee dan wordt het een andere kamer. Wij hebben deze maar genomen. Ik maak voor een keer een uitzondering om te melden dat wij heerlijk hebben gegeten in een restaurant aan de overkant, kostte wat meer maar was het ook zeer zeker de moeite waard.

Vanmorgen staat onze koffie klaar voor onze kamer. Het is droog en de zon schijnt volop uit de licht blauwe delen van de lucht. Wij besluiten toch om niet nog een nacht te blijven, maar gaan eerst nog wel Mont Tremblant Village en Resort bekijken. Die liggen beide een paar km uit elkaar. Vooral in het Resort zijn hotels in prachtige gebouwen gehuisvest. Het is er nog redelijk druk ondanks dat de pisten vorige week zijn gesloten. Een wintersport waardige plek zeker weten. Wij gaan een dag eerder dan gepland richting Quebec en kijken onderweg wel wat wij gaan doen vandaag.
Judith heeft een oud hippie dorpje gevonden Val David geheten een kleine 70 km verderop. Als wij aankomen spreekt het ons meteen aan en wij besluiten hier te blijven. Het is nog steeds in het Laurentian gebergte en ook nog een skioord. De lucht is inmiddels bijna geheel blauw. Eerst zijn wij naar een cafetaria gegaan die duidelijk beheerd wordt door een oude hippie. Heel gezellig met lekker huisgemaakte producten. Een motel hebben wij snel gevonden. Het dorpje straalt een gemoedelijkheid uit, de winkeltjes verkopen meestal gek genoeg meerdere totaal verschillende producten bv bloemen, chocolaterie en tevens bistro ineen. En dat in allemaal verschillende samenstellingen. Wij besluiten een wandeling te maken rondom een groot meer. De huizen zijn prachtig, de een nog mooier dan de andere. De hippies zijn ouder en rijker geworden blijkt wel. Verder gerelaxt in ons motel ook lekker op z’n tijd. Met een eigen bubbelbad.

Het wordt eentonig het is weer prachtig vol op zon. Ik denk dat wij volgende week terug moeten komen dan zal het zwembad wel ontdooid zijn!! Vandaag gaan wij echt door naar Quebec. Voor vertrek lukt het niet om een hotel te zoeken, het internet is heel slecht hier. Wij nemen de snelweg om de ruim 300 km te overbruggen. Wederom worden wij geconfronteerd met enkele plekken die goed zijn maar het grootste deel is toch slecht te noemen in vergelijking met de Nederlandse normen. De weg bewijzering is ook verwarrend tot dat je het door hebt. Je wil bv de snelweg 40 volgen maar bij afslagen staat naar rechts nr. 407 en rechtdoor nr. 406 waar is dan nummer 40 gebleven, die zie je nergens meer aangegeven. Nu blijkt dat die 406 de volgende afslag is. Dit in een gebied van veel afslagen en wegen kris kras richting Montreal, maakt het wat lastiger. Een ander voor ons nieuw fenomeen is op de snelweg met twee banen en gescheiden van de twee banen de andere kant op. Wordt een rustplek met toiletten aangegeven maar die ligt dan plotseling links van de weg!!!
Wij stoppen na bijna 200 km in “Trois Rivieres” voor koffie en om toch een hotel in Quebec City te boeken. Het blijkt een mooi gezellig centrum te hebben. Het ligt aan de uitlopers van de Saint Lawrence River die een van de belangrijkste natuurlijke toegangswegen is naar het binnenland vanuit de Atlantische oceaan. Het lukt een mooie locatie te boeken in Quebec City net buiten het centrum maar wel met gratis parkeren. Bij aankomst blijkt het een prachtige kamer te zijn in een groot gebouw. Alles gebeurd met cijfercodes. De voordeur en de kamer deur, Heel praktisch geen receptie. De gangen zijn prachtig versierd met mooie natuurlijke ornamenten. Het is lijkt wel net nieuw en de kamer is voorzien van een kleine keuken. Het blijkt een klooster te zijn geweest en nu verbouwt in 33 verschillende eenheden.

Vandaag gaan wij het oude centrum van Quebec City bezoeken. Ons hotel is er maar 1,5 km van verwijderd, dus alles kan lopend. Wij hebben een strak blauwe lucht, zal de zomer nu dan toch aanbreken? De Rue Saint Juan is een lange straat die helemaal doorloopt tot binnen de stadsmuur. Als wij de stadsmuur passeren arriveren wij in de oude stad. Het is de enige stad ten noorden van Mexico stad met een stadsmuur. De smalle straatjes zijn gelijk een doolhof. Het zijn een en al prachtige gebouwen met permanent een fotogenieke beeld om even bij stil te staan. Het is nog vroeg en zondagochtend maar toch zijn er best al veel mensen (toeristen) op straat. Er heerst een gemoedelijke sfeer. Veel restaurants proberen met hun menukaarten de mensen te lokken. Je zou zeggen dat is te vroeg maar nee hoor blijkbaar wordt er ook al veel ontbijt of vroege lunch genuttigd buiten de deur. Judith raakt geobsedeerd door een popcorn zaak. Ze mag proeven wat uiteraard resulteert in kopen. Wij hebben de hele dag reclame gelopen voor de popcorn zaak. De oude stad is sinds 1985 door de Unesco op de lijst van werelderfgoed geplaatst. Er is erg veel geschiedenis geschreven in dit gedeelte o.a. omdat er hier heel veel belangrijke besluiten voor Noord Amerika zijn genomen. De oude stad bestaat uit de Haute-Ville en de Basse-Ville. Wij hebben ons vandaag alleen maar geconcentreerd op de Haute-Ville. Een groot gebouw waar je niet omheen kan is het hotel Fairmont Le Chateau Frontenac. Dit is heel majestueus en ligt op een heuvel. Het plein ervoor is de plek waar de Fransen de oorlog hebben verloren van de Engelsen. Direct daar tegenaan ligt het Terrasse Dufferin waar vandaan je een mooi overzicht hebt over de Basse-Ville en de Saint Lawrence River. Er liggen nog steeds een batterij kanonnen op de Citadelle. Wij slenteren wat heen en weer door de nauwe straatjes en bekijken de gezellige winkeltjes en drinken koffie uiteraard. De basilique Cathedrale Notre Dame de Quebec is van binnen mooier dan van buiten. Wij zijn aardig versleten door het vele lopen en keren terug naar onze uitstekende kamer.

Basse-Ville staat voor vandaag op het programma. Wij besluiten wat langer uit te slapen. Uitgebreid ontbijt in onze eigen kamer met vers brood van de overkant. Het is al over elven als wij op pad gaan. Eerst de 1,4 km terug naar het centrum. Het is maandag er is meer verkeer en minder geparkeerde auto’s. Het is ook rustiger, de weekend bezoekers zijn duidelijk aan het werk. Wij dalen langzaam af naar beneden en passeren het eerst ziekenhuis van Noord Amerika en stamt ui 1644. Het is voor ruim 300 jaar gerund door nonnen van de naast gelegen monasterie van de Augustijnen. Het is nog steeds een ziekenhuis genaamd Hotel Dieu. Basse-Ville ligt aan de voet van het Hotel Fairmont Le Chateau Frontenac. Er is eigenlijk maar weinig ruimte over tussen Haute-Ville en de Saint Lawrence rivier. In deze compacte beneden stad aan de rivier woonden de lagere klassen. Handwerkslieden, handelaars, zeelui en dagloners. Na de verovering bouwden de Engelsen er pakhuizen. Op de oever werd het hout opgestapeld klaar voor verzending naar Engeland. Met de komst van de stoomschepen kwam er een einde aan de bloeitijd van de houtoverslag. Sinds 1960 is men begonnen met een groots restauratie programma. Dit heeft duidelijk effect gehad. In de hoofdzakelijk 18de eeuwse huizen zijn heel veel kunstgalerijen gevestigd. Verder worden die afgewisseld met interessante winkeltjes, restaurants en koffieshops.. Maar géén kapsalons gek genoeg want in een normale winkelstraat is dat heel vaak een op de tien lijkt wel. In de nauwe straatjes en steegjes een toeristen trekpleister wonen desondanks nog veel lokale bewoners. In de Rue du Petit-Champlain wordt het tijd om een terrasje te pakken. Het zonnetje schijnt af en toe door de bewolking. Heel anders dan gisteren met de strak blauwe lucht. Judith en ik nemen een glas Sangria en genieten van deze mogelijkheid. Wij ontdekken dat naast het terras de “Funiculaire”, dit is een kruising tussen een lift en een tandradbaan, vanmiddag weer voor het eerst open gast. Hiermee kan je als je wilt met gemak op en neer. Judith koopt een lokale lekkernij, er wordt gloeiend hete Maple syrop uitgeschonken op een ijsbed. Je kan dan met een houten spatel de syrop eraf rollen, die is direct gestold op de spatel.
Wij gaan uiteindelijk toch ook terug lopen….. Quebec City is ons zeer goed bevallen. Zeker ook vandaag was heel verrassend. 

Nog eenmaal verkassen voordat wij de auto inleveren in Montreal. In onze planning hebben wij opgenomen om naar Saint-Michel-des-Saints te gaan. Wij komen er nu achter dat dit ook weer een hoog skigebied is en niet ver van Mont Tremblant ligt.  Het lijkt ons niets en wij gaan op zoek naar alternatieven. Judith vindt in haar bijbel (Lonely Planet) vermoedelijk een goed alternatief. Ten zuiden van de Saint Lawrence River, al aardig dicht bij de Amerikaanse grens, liggen enkele opties. Het plaatsje  Magog ligt tegen een Nat. Park Orford aan (ook een skigebied) en wordt goed beschreven. Of de iets verderop gelegen Lac Brome.
Voordat wij vertrekken app ik Joop & Ada om het adres van Margo ( zus van Ada) en Mon Langeveld te vragen. Ik heb onlangs vernomen dat zij ergens ten zuiden van Montreal wonen. Als ik het adres met Google Maps opzoek krijg ik bijna 10 matches. Ik probeer er een paar uit maar die kunnen het niet zijn. Bij de 4de optie krijg ik er een die precies op onze nieuwe geplande route ligt. Het regent al sinds gisterenavond, niet hard maar wel gestaag. Dus Quebec City heeft alles gebracht een prachtige blauw lucht maar ook bij vertrek regen. Als wij 40 km van Richmond zijn bel ik hun tel nummer, het is inmiddels al een tijdje droog en de lucht een stuk lichter. Ik krijg Margo en vraag haar of zij vlakbij Richmond woont. Ja zegt zij verbaast. Oké zeg ik tegen haar zet de koffie maar aan wij komen er aan. Zij heeft amper door wie wij zijn.
Ik ken hun wel maar zij zijn al in 1972 geëmigreerd en in al die tijd heb ik hun beiden nog een maal gezien bij het 50 jarig huwelijk van Joop & Ada. Maar eigenlijk amper gesproken. Het is een prachtig huis en wij parkeren de auto voor een van de garagedeuren. Als de deur open gaat trekken wij al snel onze schoenen uit en voelen ons direct thuis. Het is heel gezellig en wij babbelen honderd uit. De tijd vliegt voorbij en z’n 2,5 á 3 uur en twee koppen koffie later gaan wij weer verder. Maar naar waar, wij hebben immers nog geen hotel geboekt! Dat doen wij wel vaker om eerst ter plekken te kijken, hoe en wat. Volgens Mon blijft het droog, hopelijk heeft hij gelijk.
Hotel Chéribourg even buiten Magog ziet er goed uit en wij boeken voor 2 nachten. Het zijn huisjes naast het hoofdgebouw. Het restaurant is alleen in het weekend open, nu het off season is en het buitenzwembad (logisch maar wel zonder ijs!) is ook dicht. Het huisje is mooi ruim en heeft perfecte bedden en een heerlijke badkamer. Oké tassen eruit en de buiken gevuld elders.

Ons hotel ligt vijf minuten van het meer Memphtémagog en is gebouwd in de jaren 1970 t/m 2000. Telkens is het verder uitgebreid tot een 4 sterren hotel met twee zwembaden, conferentie zalen, wellness, en een uitgebreide kinderen activiteiten binnen en buiten, etc. Accommodatie voor ruim 1000 gasten en 2000  personeelsleden. De glamour is er inmiddels wel vanaf maar voor ons mooi genoeg. Men is heel vriendelijk en wij krijgen veel goede en juiste informatie.
Wij vertrekken voor een wandeling in een stuk natuur vlak bij het meer. Er zijn verschillende wandelpaden uitgezet met veel informatie en zeer kindvriendelijk. De paden lopen kris kras door een stuk begroeid gebied en door een aansluitend stuk moeras voorzien van een houten looppad. Het is er nog redelijk rustig en wij horen en zien veel beesten. Van mooie licht bruine eekhoorns met een dito staart tot veel vogels en vogelgeluiden en een specht van dicht bij. Een prachtig schouwspel van een chipmunk (wangzakeenhoorntje) deze is heel klein en zeker niet schuw. Een wandeling van bijna twee uur. Het moeras was oorspronkelijk ook een meer maar is 42 cm gezakt in de loop van jaren, en heet de Cherry River Swamp. Er is op het einde ook een bezoekerscentrum. De man achter de balie sprak met veel liefde over het gebied. Was heel aandoenlijk en tevens leuk om te zien. Vlak voordat wij weg gaan om het centrum van Magog te gaan bekijken vroeg hij: “Is het al koud buiten”. Dat konden wij makkelijk beantwoorden met nee, geheel niet maar het was wel intussen licht gaan regenen. Hij meldde ons dat er sneeuw komt vannacht c.q. morgenvroeg en wel 15 cm. Geen leuk vooruitzicht wij moeten uiterlijk om 14.00 uur op de luchthaven van Montreal zijn om de auto in te leveren. Het is normaal zo’n 1,5 uur rijden.…
Het is wat meer gaan regenen maar het kan nog steeds zonder plu. Het centrum was aardig maar met dit weer wat minder. Magog ligt direct aan het meer Memphtémagog. In de zomer en in de winter een gewilde streek om te genieten. De idylle van het meer is ook ontdekt door o.a. Sylvester Stallone, Donald Sutherland en Madonna die er een eigen stulpje hebben aangeschaft. Terug voor een duik in het zwembad, ik heb immers mijn zwembroek niet voor niets meegenomen. Judith kiest voor een boek voor het raam en met de kachel iets omhoog.

Wordt vervolgd.