2018 - 02 (1) MEXICO - BARTJE & CHARLIE AFGEREISD NAAR MEXICO.

Zo het wordt weer eens tijd om een verslagje te maken. Zijn weer veel te lang thuis geweest!!  Net voor het einde van de eerste maand in 2018, om precies te zijn op 31 januari, zitten wij in het vliegtuig op weg naar Cancun, Mexico. Cancun is niet de hoofdstad maar wel de bekendste stad van de staat Yucatan, een van de 31 staten binnen Mexico. Bekend vanwege het hoge aantal toeristen, vooral Amerikanen, die hier jaarlijks neerstrijken. Het ligt aan de Caribische kust en heeft vele mooie spier witte zandstranden. Ideaal dus voor de zonaanbidders. De investeerders hebben hier flink gebruik van gemaakt. Zij hebben de natuurlijke langgerekte doodlopende strook bouwrijp gemaakt. Deze strook grond (dam), van zo’n 20 km lang en ongeveer 500 meter breed, sluit een stuk Caribische zee af waardoor er een lagune is ontstaan. Er is nu ruimte gecreëerd om het ene na het andere 5 sterren hotel neer te zetten. Het is onvoorstelbaar wat een weelde en rijkdom dit uitstraalt. De een nog mooier dan het andere.
Wij verblijven in het centrum van Cancun in een kleine Backpacker. Onze kamer was niet groter dan 3 x 3,5 meter met een toilet en douche. Het sanitair liet wat te wensen over maar het bed was uitstekend. Maar wat wil je wij betaalden dan ook maar € 20 per nacht en dat was inclusief voor ons beide ontbijt. De gezelligheid was er ook niet minder om vele reizigers met gezellige verhalen kruiste ons pad daar.
Onze informatie was Cancun zo snel mogelijk verlaten omdat het niets interessants heeft te bieden voor ons. Ondanks dat is het voor ons toch prettig om wat rust te nemen. Nadat wij hebben uitgeslapen, zijn wij op pad gegaan om wat van die rijkdom te gaan kijken. Wij kunnen vrijwel direct aan de overkant van onze Backpacker meerdere bussen nemen die allemaal vanuit alle hoeken en gaten van de oude stad richting die nieuwe landtong rijden. Wij kiezen voor een sightseeing met een van deze bussen, kosten 12,50 peso’s ca. € 0,55 pp. en voor dat bedrag kan je blijven zitten zolang je wilt.
Bijna op het einde van de landtong zijn wij uitgestapt bij “Playa Delfines”. Dit strand is vrijgehouden zonder hotels. Het is niet druk. Het uitzicht is magnifiek, het witte strand wat overgaat in de smaragd groene Caribische oceaan is een plaatje.
Wij besluiten omdat wij toch een rustdag houden enkele kilometers terug te lopen. Waarbij wij het ene na het andere hotel passeren. Qua architectuur steken zij elkaar de loof af. De zon doet zijn best en zorgt er voor dat ons lichaam aardig opgewarmd wordt. Aan de lagune zijde wemelt het van de luxe jachten waar Monaco en Malta jaloers op kunnen zijn. Wij arriveren halverwege de dam bij een winkelcentrum die echt heel mooi is aangelegd. Het lijkt op een kleine versie van Venetië. Al de dure merkwinkels zijn vertegenwoordigd, Gucci, Prada, Versace, Rolex etc. Ons ijsje bij Häagen-dazs is onze duurste uitgaven voor vandaag, wel lekker.

Wij besluiten om toch een nacht extra te blijven om van Cancun zelf een dagtocht naar Isla Mujeres te gaan maken. Dit eiland ligt vlak voor de kust van Cancun is een vakantie eiland bij uitstek. Ook dit wordt behoorlijk uitgebuit. Eenmaal aangekomen met de Ferry wordt je gelijk overdonderd met de nodige souvenirs etc. Wel hebben zij een prachtig systeem opgebouwd het transport is volledig elektrisch, iedereen verplaatst zich met een Golfkar.  Met een slakke gang van zo’n 25 á 30 km maximaal rijden wij naar de zuidpunt, zo’n 6 km verderop. Hier ligt onze eerste Maya ruïne, ergens half ingebouwd in de uitstekende rotsen. De flink deinende golven klotsen er tegenaan. Er zijn in het noorden  enkele prachtige stranden die overvol zijn met ingevette lichamen van binnen en van buiten. De jachten liggen aan de ketting te wachten tot de eigenaren met bezoek weer kunnen gaan vertrekken. Muziek galmt over het strand. Wij hebben genoten maar zijn blij dat wij het op deze manier hebben bekeken. Wij zijn nogmaals zuidwaarts gereden en gestopt bij een soort dolfinarium waar je kan zwemmen en genieten met dolfijnen. Een prachtige show gezien. Tijd voor een drankje.  Onze cocktail Champagne met Orange halverwege het eiland was lekker maar ondanks de locatie de “Joint” gehete vol met oudere hippies ook vrij prijzig. Wij waren op de heenweg naar de Ferry met een taxi gegaan maar nu weer terug op het vaste land waren wij opzoek naar een bus. Dat was niet moeilijk toen wij overstaken  bij een zebra stopte er een bus voor ons. Maar zo simpel kan het gaan wij lieten hem niet doorrijden en stapten gelijk in. Zo’n halve km verder waren wij met behulp van de enkele aanwezige passagiers en de chauffeur eruit, wij konden blijven zitten. Wij weten niet of hij voor ons omreed…..

Genoeg van deze weelde wij nemen de bus langs de kust naar het zuiden, bestemming Tulum. Op weg naar het echte Mexico. Nou vergeet het maar wij rijden de hele weg zo’n 130 km lang langs alleen maar stranden, o.a. Playa del Carmen etc. Ook hier is het volop hotels. Alle ketens zijn vertegenwoordigd. Deze waren er duidelijk al voordat de “Lint” in Cancun is aangelegd.  Verder zijn er volop pretparken van allerlei soorten zoals Tropical Jungle Trail, Children World, Bat Cave of Turtles of Flamingo’s etc. Een grote kermis. Gauw weg wezen. Gelukkig rijdt de bus straf door en komen wij redelijk snel aan in Tulum.
Tulum onze eerste Maya Ruïnes kennismaking. Wij hebben een overnachtingsplek vlakbij de site uitgezocht. Dat is gelukt het is een backpacker geworden van zeer bijzondere allure, een “All Inclusive”. Het blijkt een schot in de roos. Mooie kamer, heerlijk eten driemaal per dag en de gehele dag en nacht drank. Daar hebben wij maar mondjesmaat van gebruik gemaakt maar de overige aanwezige jeugd twintig-á dertigers des te meer. Wij waren op twee andere na de enige ouderen. Muziek volop maar totaal geen dronken gasten gezien. Was dus volop genieten. Een zeer relaxte plek. Wij zijn vroeg naar de ingang gelopen en moesten wachten tot het entree openging. Heerlijk rustig voordat de touringcars aankwamen konden wij hier rondlopen. Zo’n anderhalf uur was genoeg en nog op tijd kwamen wij terug om te ontbijten in ons domein….
De ruïnes zijn bijzonder te noemen omdat deze aan de kust liggen. Het was een ommuurde stad met zo’n 60 overblijfsels van ruïnes. Deze groep Maya’s leefden hier van de visserij en handel. Het belangrijkste overblijfsel is de tempel van de “Descending God”. Die had te maken met de zonsondergang, regen, onweer en bijenhouderij. Op het strandje komen jaarlijks vele zee schildpadden hun eieren leggen. Het uitzicht over de oceaan was van bovenaf weer prachtig. Wij hebben verder hier genoten van het zwembad, het strand (met de gratis fietsen snel bereikbaar) en de aanwezige Cenotes.
Dit laatste behoeft wat toelichting. Een Cenote is de naam voor een grot of poel vol water, wel of niet ondergronds alleen in Yucatan. Er zijn er in Yucatan ruim 1.000 bestudeerd maar er zijn er vele meer. Cenotes komen voor in regio's waar geen bovengrondse rivieren zijn. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit via ondergrondse rivieren naar de zee. Men noemt dit in de geologie een karstverschijnsel. Nog steeds worden ontdekkingen gedaan waardoor het gangenstelsel inmiddels tot 319 kilometer onderzocht is.
Cenotes zijn voor de Maya's heilige plaatsen omdat het de ingang naar de onderwereld is. Door de Maya's werden de poelen gebruikt om offers te brengen, waaronder ook mensenoffers.

Wij zijn er klaar voor om het binnenland in te trekken, hopelijk nu wel op weg naar het echte Mexico. Wij zijn nieuwsgierig tot heden alleen maar een deel van Amerika bekeken lijkt wel. De bussen zijn luxe hier in Mexico, er zijn twee soorten 1ste en 2de klas. Het verschil is dat 1ste klas rechtstreeks door gaat en de andere overal stopt waar mensen in en uit moeten.  De prijs is navenant daar aan gerelateerd, maar voor onze begrippen zo en zo niet duur. € 7,50 pp om zo’n 150 km af te leggen wat ongeveer twee uur reizen in houdt. Wij rijden bijna alleen maar door een gebied met struiken en lage bomen van niet hogere dan 3 meter. Het is een groene waas, weinig aantrekkelijk. Af en toe rijden wij door een klein dorpje waar de armoede van afstraalt. Vervallen huizen en her en der een half lege winkel. Onderhoud wordt er nauwelijks gepleegd. Volgens zeggen is Yucatan ook een van de armste staten. Veel inheemse bevolkingen leven hier, van wel honderden verschillende afkomst. Allemaal oorspronkelijke bevolking velen met de o.a. de Maya’s als voorouders. De regering doet weinig of niets voor deze mensen. Wij passeren Valladolid en moeten overstappen van bus. Het blijkt een uur tijdsverschil te zijn plotseling met als gevolg dat wij de bagage in een locker hebben gestopt voor 15 minuten i.p.v. 1,5 uur. Zo gek was het dus niet dat de beambte snel akkoord ging met mijn afgedongen prijs 20 i.p.v. 40 peso’s.
Ons hotel in Chichen-Itza lag langs de snelweg in de middle of nowhere. Wel mooi met een lekker zwembad. Aan de overkant lag de IK KIL Cenote waar ik heerlijk in kon afkoelen aan het einde van de middag. Het aantal bussen was behoorlijk afgenomen en de drukte werd allengs minder. Het niveau van het water was zo’n 40 meter lager en was ingekapseld in een gat van niet meer dan 20 meter in het rond. Langs een glibberig pad kon naar beneden voordat ik kopje onder kon. Judith bekeek het allemaal van boven en zag de gele blub beneden drijven….

Heerlijk uitgerust op weg naar een van de belangrijkste ruïne overblijfselen van de Maya’s  Chichen-Itza. Uiteraard waren wij er vroeg bij, maar de twee bussen van Tui waren ook al gearriveerd. Wij besloten om een gids te nemen vandaag zodat wij flink wat achtergrond informatie konden krijgen over de diversen pracht gerenoveerde hoogtepunten. Direct werd duidelijk dat het hele complex waar wij konden lopen eigenlijk boven op de oorspronkelijke stad lag van de Maya’s. De Maya's waren hier gevestigd vanaf zo’n 400 jaar N.C. Zij hebben zich hier gesetteld omdat er voldoende ruimte was om in het droge seizoen cacao te verbouwen en in het natte seizoen maïs. Verder waren er verschillende Cenotes aanwezig voor de watervoorziening.  Al vrij snel zo’n paar honderd jaar later werden de Maya’s vergezeld door de “Tol tecs” een vrij agressieve bevolking. Zij overrulden De Maya bevolking omdat zij vrij vredegezind waren. In opdracht van de Tol tecs moesten er nieuwe gebouwen komen. De Maya’s kregen de opdracht om die te ontwerpen en te bouwen. Zij waren daar opnieuw hun belangrijkste details in de nieuwe bouwprojecten. Ook werden er meerderen piramides over hun eigen piramides heen gebouwd. Wij kregen heel veel interessante informatie maar ik zal het beperkt houden. Zal wat meer vertellen over de volgende drie overblijfselen hier:
1.) Juego de Pelota  waar de spelen plaats vonden.
2.) Castillo de Kukulcan: waar meerdere piramides onder blijken te zitten.
3.) The temple of the warriors: waar het hart werd geofferd.

Juego de Pelota :
Dit imposante gebouw is zo’n 200 meter lang en aan weerszijde geflankeerd door een soort tribune die alleen door Vips mocht worden beklommen. Aan de kopse kanten stonden tempels aan de ene kant zat de Opper priester en aan de andere kant de scheidsrechter. Zij hadden contact met elkaar door de ingenieuze akoestieke structuur van beiden gebouwen.
Het jaar bestond uit 19 maanden, 18 van twintig en 1 van vijf dagen. Tijdens de eerste maand van twintig dagen vonden de bal spelen plaats die eigenlijk meer een ceremonie was dan een spel. Er waren twee partijen die bestonden uit 6 priesters die geleid werden door een captain. De bal was van latex en mocht alleen gespeeld worden met de schouder, heupen en rechterknie. De captain was de enige die mocht proberen de bal door een hoepel te werken. Langs de gehele zijkant van het gebouw liep een platform en in het midden stak die hoepel naar buiten. Hij was de enige die daar mocht lopen. Als de bal door een van de hoepels ging was de ceremonie voorbij. Het was niet duidelijk of de winnende of de verliezende captain daarna werd onthoofd en werd geofferd aan de goden. Dit gebeurde jaarlijks alleen de eerste 20 dagen dus. Het lichaam werd teruggegeven aan de familie om te cremeren en het hoofd gekookt zodat alleen het skelet overbleef. Deze twintig skeletten werden op een stok bevestigd en geplaatst op een nabijgelegen andere tempel. Als deze daar werden verwijderd, na een jaar voordat de nieuwe ceremonies weer begonnen, werden de skeletten door een vakman uitgebeiteld op een steen en voor eeuwig geplaatst in de “Wall of Skills”

Castillo de Kukulcan
Het kasteel of ook wel de piramide van Kukulcan is een van de hoogste en bijzondere voorbeelden van de Maya architectuur. De Piramide is van 4 kanten benaderbaar met een tempel op de top. De negen stapsgewijze opbouw verwijst naar het symbolische aantal van de onderwereld. De Maya hel. De  treden die naar boven leiden zijn redelijk hoog, zeker voor de relatief kleine Maya bevolking. Dit is ook met opzet gedaan zo omdat men dan zijwaarts naar boven en beneden moest  gaan, zodat men niet de rug toekeert naar de Oppergod. Als de hoge priester de ceremonie boven in de tempel beëindigde en naar beneden kwam dan klapten de bevolking die beneden stonden. De trap werd geflankeerd door een stenen balustrade van slangen lichamen die eindigde met de symbolische grote gevederde slangenkop beneden. De constructie van de trap en de tempel boven zorgde ervoor dat het klapgeluid een echo veroorzaakte dat klonk als een vogelgeluid. Dit werkt nog steeds en is goed hoorbaar als je recht voor de trap gaat staan. Onder de huidige piramide zijn nog steeds twee andere piramides aanwezig.

The Temple of the Warriors
Dit gebouw was zo’n 12 meter hoog en ruim 40 meter breed. De stenen zijn voorzien van krijgers met of de adelaar of de jaguar als symbool. Deze twee dieren waren de twee groepen waar de krijgers in opgedeeld waren. Zij vochten gezamenlijk tegen de vijand. Als de Tol tecs terugkwamen met hun gevangenen dan werden boven in deze tempel de harten er uitgesneden. Deze werden dan geofferd aan hun goden.

Wij hebben best wel wat langer hier rondgelopen omdat het aanzienlijk interessanter was met de uitleg van de gids.

Op naar Merida, nu wel de hoofdstad van Yucatan. Onze route daar naar toe liep weer door een en al groen. Weinig aantrekkelijk landschappelijk, nee zelfs erg saai. Hoop dat het allengs wat interessanter gaat worden verderop tijdens onze reis. Hier en daar, maar wel zeer weinig, zijn er wat bloemen in de bomen. Als die er zijn dan zijn deze wel mooi vel gekleurd, rood, oranje en geel. Redelijk op tijd arriveren wij in deze stad. De historie van de Spanjaarden is hier wel heel duidelijk herkenbaar. Rechte straten horizontaal en verticaal calle’s genaamd allemaal met nummers. Er zijn meerdere plaza’s met de nodige monumentale gebouwen en kathedralen. De  main plaza ligt vlakbij ons hotel en is lopend makkelijk bereikbaar. Het is een gezellig centrum en zeker  als het begint te schermen en alles wordt verlicht. Morgen gaan wij een auto huren om de omgeving voornamelijk aan de kust te bekijken. Meer daarover de volgende keer.

Voordat ik dit eerste verslag afsluit moet ik nog even wat toelichten. Bartje is de bijnaam die Gijs, een van mijn beste vrienden die veel te vroeg overleden is, voor mij bedacht heeft. Charlie is het koosnaampje die alléén ik gebruik voor Judith.