2021 - 10 (2) Oost Duitsland, Saksen (o.a. Dresden)

Tijd om de boel weer in te pakken. Adieu Apfelstadt op naar Dresden. Een rit van 232 km maar weliswaar niet in één ruk. Wij rijden eerst naar Weimar en niet zo maar omdat het op onze route ligt. In Weimar ontstonden ideeën en kunstwerken die zich over de hele wereld verspreidden. Ook nu nog zijn de grote namen uit het verleden nooit vergeten. Dan hebben wij het over grote schrijvers, componisten en filosofen zoals Goethe, Schiller, Bach en Liszt. Allemaal met binding met Weimar, of geboren maar zeker minstens daar gewoond.
Wij arriveren in een parkeergarage in het centrum van de stad. De lift van de garage komt uit op de begane grond in een kledingwinkel midden tussen de sokken, broeken en overhemden. Gelukkig is Judith geen shopper anders zou het parkeren wel eens heel duur hebben kunnen uitpakken. De winkelstraat is aardig gevuld zonder te zeggen dat het druk is. Wij slenteren wat door het centrum en bekijken de gezellige winkelstraten tussen de Markt en Goethe Platz. Niet alleen de grote merken zitten hier maar ook kleine originele winkeltjes en galeries.  Wij bekijken het Residentiële paleis en de Sint Peter en Paul Kerk. Wat mij al eerder was opgevallen maar hier nog werd versterkt is dat de Duitsers gek zijn op ijs. Van de vijf terrassen zijn er vier Eiscafé’s en deze zijn allemaal bijna vol.

Wij zijn klaar voor onze geplande tweede stop het voormalige concentratiekamp Buchenwald. Deze ligt op enkele kilometers afstand van Weimar en wordt daardoor veel met Weimar geassocieerd. Het kamp werd, door de gevangenen in opdracht van de SS, in het geheim aangelegd midden in het bos. Dit bos werd oorspronkelijk voor recreatie gebruikt door de lokalen bevolking. De toegangswegen werden afgesloten en het kamp was vanaf 1937 de plek waar de SS mannen, jongeren en kinderen heen brachten voor wie geen plaats was in de nationaalsocialistische volkerengemeenschap. Het waren o.a. politieke tegenstanders van het Naziregime, Criminelen, Homoseksuelen, Jehova’s getuigen, Joden, Sinti en Roma die werden afgevoerd. Toen de 2e wereldoorlog uitbrak deporteerden zij mensen uit nagenoeg alle Europese landen. Bij de bevrijding in 1945 was 95% van de gevangenen niet afkomstig van het Duitse Rijk. Totaal werden er tijdens die periode 280.000 mensen gevangen gehouden. Er kwamen ongeveer 56.000 gevangenen om het leven. Zij kwamen om van de honger, overleden aan ziektes of aan de gevolgen van medische proeven. Ook werden er willekeurig gevangenen gedood waaronder z’n 8.000 Sovjet Russische krijgsgevangen.
De laatste 4 km naar de entree van Buchenwald rijden wij over de “Bloedweg” hoe toepasselijk kan je het maken. Boven op het poortgebouw tevens de toegangspoort, die nog geheel in tact is, bevindt zich de klok die is stopgezet op de tijd kwart over drie. Dit was de tijd dat de geallieerden het kamp hebben bevrijdt. Dit poortgebouw herbergde ook het kantoor van de kampcommandant en kamers waar de SS bewakers in opdracht van de Gestapo gevangenen martelden en vermoorden.
Wij hebben hier bijna 2 uur rondgelopen het was een groot terrein en het was heel indrukwekkend om allemaal te lezen en als het ware te voelen wat voor leed hier heeft plaatsgevonden. Er waren geen gaskamers maar de doden werd ter plaatse wel gecremeerd. Overigens hebben de Russen in het geheim na 1945 nog 2 jaar de gevangen genomen Nazi’s en SS ers vastgezet in hun eigen kamp. Onder het motto wat jullie met ons kunnen doen kunnen wij ook met jullie doen!
Zeer onder de indruk reden wij daarna verder naar Dresden, waar wij om half zeven juist voor dat het donker was, aankwamen.  Ons hotel, het Dorint hotel, ligt op een kleine 5 á 10 minuten lopen van de Altstad van Dresden. Wij hoefden gelukkig niet meer op pad omdat wij voor vandaag halfpension hebben geboekt.

Tijd om ons klaar te maken voor een bezoek aan de Altstad. Voor vertrek nog maar even een schoon mondkapje gepakt, de oude vertoonde sporen van jam en jus d’orange. Soms weet je niet eens dat je zo’n rot kreng op hebt…..
Als wij op weg gaan naar de Altstad bedenk ik mij dat het misschien mogelijk is dat ik mijn correspondentie dame van 59 jaar geleden tegen het lijf kan lopen. Deze gedachte behoeft toelichting. Als 12/13 jarige kreeg ik een brief van een meisje uit Dresden, zij wilde corresponderen. Vermoedelijk heeft zij mijn naam en adres gekregen via een prijs die ik regelmatig heb gewonnen met een puzzel in de krant. Corresponderen in het Duits en dan nog wel met een meisje zag ik niet zitten. Google translate bestond nog niet en ik ging liever voetballen…. Overigens kreeg ik altijd meisjesboeken als prijs dus de redactie van de krant was ook in de veronderstelling dat ik een meisje was. Corrie ja dat roept verwarring op. Tiny was blij met de boeken. Als ik nu terug kijk heb ik er toch spijt van dat ik niet ben gaan corresponderen. Zij leefde op dat moment in een totaal verwoeste stad en onder het regime van de DDR.

Dresden is een zeer bijzondere stad met veel historie en zeker een roemruchtig verleden. De stad was halverwege de 19de eeuw al een vooraanstaande stad in het Duitse rijk. Dresden is gebouwd aan beide zijden van de rivier de Elbe. Deze rivier kronkelt zo’n 30 km door de stad en er zijn negen bruggen aanwezig. Dit geeft wel aan hoe uitgestrekte Dresden is. Het is een stad van kunst en cultuur en is tevens een van de groenste steden in Europa met zijn 3 natuurgebieden, 11 landschapsreservaten en talrijke stadsparken. Ook in Dresden vinden veel bekende personen hun oorsprong, ik volsta met maar één naam Richard Wagner.
Wij zijn hier drie volledige dagen en hebben alle gelegenheid om alles goed te bekijken. Wij zijn na een bezoek bij de toeristeninformatie allereerst mee gegaan met een Hop on en Hop off bus. Dat hield ons voor bijna twee uur zoet. Het geeft je zeker een goede eerste indruk van de belangrijkste delen van de stad. Aansluitend zijn wij meegegaan met een stadsrondwandeling. Die hebben wij na bijna een uur achter ons gelaten. Het zou een Engelse rondleiding zijn maar helaas dat blijkt foute informatie te zijn van de VVV. Sinds corona bestaan er uit veiligheid alleen nog maar rondleidingen in het Duits!  In eerste instantie dachten wij nog dat kunnen wij wel volgen, maar allengs werd het toch acacadabra.  

Wij hebben voor vandaag een bezoek gepland aan de Frauenkirche, het pronkstuk van de stad. Deze is pas vanaf 13.00 uur te bezichtigen. Judith weet raad wij gaan eerst naar de winkelboulevard “De Prager strasse”. Dit is een zeer moderne en prachtig aangelegde straat met vele fonteinen en zowel dure als interessante winkels. Ik heb nog een “zwak” van de Duitsers ontdekt. Bradwurst is overal verkrijgbaar en gaat grif over de toonbank. Er zijn de nuttige aankopen gedaan, servetten voor mijn verjaardagdiner, ballen voor de kerstboom en als klap op de vuurpijl een mooie trui voor Judith. Wij zijn allebei tevreden en gaan op weg naar de Frauenkirche.
Allereerst nog een stukje geschiedenis. Zoals algemeen bekend zijn er vele Europese steden in de 2e wereldoorlog gebombardeerd. Het centrum van Dresden is door de geallieerden op 13 februari 1945 volledig weggevaagd door er menige bommen op los te laten. Officieel zijn er 28.000 doden gevallen maar het is zeker dat er veel meer overledenen zijn vanwege de vele niet geregistreerde aanwezige vluchtelingen. De stad heeft vijf dagen in brand gestaan en velen zijn overleden door de hitte en het gebrek aan zuurstof ten gevolge van de brand. De DDR heeft nog wel iets gedaan in de 44 jaar daar aan herstel maar dan wel naar hun eigen maatstaven. Sinds de muur is gevallen in 1989 in Berlijn en het Oostblok geschiedenis is geworden, is het herstel pas goed opgang gekomen om de stadskern terug te brengen in de oude glorie. Men is nog steeds bezig maar in de jaren 1995 tot 2005 is er door de stad en regering veel geïnvesteerd om de uitstraling van weleer terug te halen. Wij zijn nog veen hijskranen die nog driftig aan het herstel werken.
Het is goed gelukt met de Frauenkirche deze is sinds 2005 opnieuw in gebruik genomen. Het is een zeer fraai barokke kerk wat men met oog voor detail heeft afgewerkt. Het gebouw is identiek aan zijn voorganger uit de 18de eeuw. Wij moeten in de rij zowel om de kerk te bezoeken en om de toren te mogen beklimmen. De kerk is inderdaad bijzonder mooi, zeker een knap stukje vakwerk. De toren heeft 281 treden en dan komt nog de koepel die via een schuine helling van 14 graden 2,5 keer moet worden geslecht. Het uitzicht is het zeker waard deze beproeving. Ben trots op Judith wat een kanjer. Ik ga een paar prachtig opgeknapte gebouwen opnoemen die wij uiteraard van de toren goed konden zien. Maar ook hebben wij tijdens onze wandelingen deze van beneden bekeken. Ik zal wat vertellen over m.i. de mooiste gebouwen in Dresden en gebruik daarvoor de wandeling van gisteren. De rondwandeling begon bij “Zwinger” dit voormalige paleis was ooit onderdeel van het Dresden Fort, nu is het een museum. Tegenover Zwinger ligt de “Semperoper” Een prachtig opera gebouw! Het draagt de naam van de architect Gottfried Semper die in 1838 is gestart met de bouw van deze eerste Koninklijke Staatsopera. Op 12 april 1841 werd het Opera gebouw geopend met een toneelstuk van Goethe. Wij arriveren dan op het “Theaterplatz“ . Dit is het belangrijkste en meest bruisende plein van de stad maar er staat nu nog veel in de steigers. Aan dit plein bevindt zich het “Residenzschloss” één van de oudste gebouwen in Dresden, opgetrokken in verschillende bouwstijlen. Het was het paleis van de keurvorsten en koningen van Saksen. Tegenwoordig is het een museum. Er bijna tegen aan gebouwd ligt de “Hofkirche” deze katholieke kathedraal stamt al vanuit 1740. Even verderop komen wij dan bij de “Neumarkt” dit is het plein waar de al genoemde “Frauenkirche” zich bevindt. Oud en nieuw gaat hier prima samen. Hoewel nieuw vaak toch reconstructies van oud zijn. Niet ver daar vandaan arriveren wij op de “Altmarkt”, het is een mooi groot plein met rondom statige panden. Hier  bevindt zich de 92 meter hoge Kreuzkirche. Verder zijn er veel terrassen waar veel mensen genieten van het uitzicht. Als laatste wil ik nog noemen het “Brühlische Terrasse” dit bijzondere terras is te vinden boven de oever van de Elbe. Dit architectonische hoogstandje wordt ook wel het balkon van Europa genoemd. Vanaf hier is er zicht op veel oude gebouwen en ook uiteraard op al de activiteiten op de Elbe. Wij sluiten de dag af met een heerlijk glas wijn en een mocktail voor Judith.

De voorspelling voor de laatste dag hier was niet hoopgevend. Regen en bewolking. Als wij buiten komen worden wij verrast met een heuse kleine windhoos. De herfstbladeren waaien van de bomen en verspreiden zich door de hele straat. Brandweerauto’s rijden af en aan. Met sirenes die bijna permanent te horen zijn. Takken waaien van de bomen. Het is gelukkig maar van korte duur en de zon komt zo waar weer te voorschijn. Er blijft een fikse wind waaien.  Tijd voor het Stadtsmuseum waar wij de historie voorgeschoteld krijgen van voor, tijdens en na de 2e wereldoorlog. Hier slijten wij bijna vier uur van onze tijd door veel van de zeer interessante materie tot ons te nemen. Onder andere reeds beschreven hierboven. Judith wilde graag daarna de kroonjuwelen bewonderen in het Residenzschloss maar helaas was dit uitverkocht voor vandaag en morgen. Gevolg een wat rustige dag en vroeg terug in ons hotel. Ook wel een keer lekker.

Morgen door naar Keulen een stop halverwege onze terugweg.