2019 - 05 (1) JORDANIË - EEN LAND VOL HISTORIE.

Jordanië een bestemming die al langer in onze planning zit. Iet wat vertraagd vertrekken wij van Schiphol de stoelen zijn ruim en het cabinepersoneel is heel vriendelijk. De start is goed.
De vlucht van ruim 4 uur vliegt, hoe toepasselijk, letterlijk voorbij en de “Eagle” landde gelukkig in Amman onze bestemming. Wij worden binnen gestempeld, de visumkosten zijn incl. in de door ons vooraf aangeschafte Jordan pass. Het is half tien in de avond, de aankomsthal is vrijwel leeg en de bagage staat al te trappelen op de band. De Airport bus blijkt net weg te zijn en driekwartier wachten is ons net even te veel. Er zit niets anders op om dan maar een taxi te nemen voor bijna 4 maal zo duur. Maar wat zeur ik nou voor € 27,-- worden wij direct naar ons hotel gebracht zo’n kleine 30 km verderop even buiten het centrum van Amman.
Het gesprek met de chauffeur gaat heel soepel. Ik vroeg of hij Engels sprak en ik kreeg als antwoord Mohammed, blijkbaar zijn naam. Hij moest eerst tanken en vervolgens stopte hij even verderop en vroeg ons of wij ook wat wilde??? Uiteraard in het Jordanees. Eerlijk is eerlijk Judith had het direct door omdat zij de combinatie maakte met de obers die buiten liepen met een dienblad. Heel apart alleen Arabische tekens op de pui en een soort drive in voor koffie en water. Dat noem ik nou echt een koffiehuis……
De weg is breed maar slecht verlicht. De huizen die af en toe langs de weg staan lijken zandkastelen, vierkante geblokte huizen. De afritten zijn bijna niet te zien en de bewegwijzering is ook minimaal. Dat gaat wat worden komende dagen. "Maps Me" bracht uitkomst, de chauffeur was even van slag en wist niet waar het hotel was.
Onze hotel was op het eerste oog zeer luxe. Binnen viel het ook zeker niet tegen. De kop is er af en nu gauw de oogjes dicht en snaveltje toe. Welterusten.

Wij blijven in Amman twee nachten. De hoofdstad van Jordanië ligt enkele kilometers verwijderd van de Dode Zee en de Westelijke Jordaanoever. Verder ligt het in het midden van het grootste broeinest van de wereld. Het grenst aan Syrië, Israël, Irak & Saoedi-Arabië. Desondanks is het al decennia lang heel stabiel en veilig hier. Jordanië snakt naar water en geld. Het is hier gort droog en het heeft geen grondstoffen, de olie die in de landen hierom heen rijkelijk vloeit, is hier afwezig. Gelukkig beschikken zij wel over genoeg cultuur en historie die door het toerisme voor de nodige inkomsten zorgt. De “Royal Jordanian” de landelijke luchtvaartmaatschappij vliegt dagelijks op en neer naar Amsterdam en stort de toeristen met bakken tegelijk het land binnen. Niet geheel onterecht want er is genoeg te zien. Het land heeft een nog al rijke en hectische geschiedenis.
Het moderne Amman werd gesticht in 1878, toen het Ottomaanse Rijk hier een groep immigranten huisvestte. Zij vormden tot halverwege de twintigste eeuw de meerderheid van de bevolking. De oorspronkelijke bewoners zijn de bedoeïen. Inmiddels zijn er vele vluchtelingen opgenomen van alle kanten. Maar de omvangrijke immigratie van de Palestijnen voeren de boventoon en hebben de stad een grote groei laten doormaken.
In de buurt van Amman zijn archeologische vondsten gedaan uit de Neolithische- en Romeinse tijd. Je kan hier niet om de Citadel heen, met o.a. de tempel van Hercules en het Archeologisch museum. Daarom is dit dus ons doel voor vandaag, met Uber zijn wij snel ter plaatse. De temperatuur is heel aangenaam  zo rond de 27 à 28 graden. De kleppen van Judith functioneren gelukkig wonderbaarlijk goed. Wij slenteren langs restanten stenen en het is duidelijk te zien aan de details dat het er fantastisch heeft moeten uitgezien. De citadel ligt op een van de hoogste heuvels van de stad. Dat maakt de wandeling makkelijk, wij lopen hoofdzakelijk naar beneden. Vanaf boven is ook het Romeins Amfitheater te zien, daar begint onze andere wandeling door downtown Amman. Doordat het Ramadan is zijn de vele koffietenten en restaurants  gesloten. De souk is druk en levendig met al de verschillende klederdrachten. De stallen met verse groenten, fruit, noten en kruiden zijn van bijzondere kwaliteit, het fruit is enorm groot van vorm en de kruiden ruiken heerlijk. Een stukje verder komt de koffiegeur ons al tegemoet. Verschillende soorten worden op verzoek gemengd en gemalen. Gedronken wordt er niets nu. De stem van Allah roept de mannelijke bevolking naar de Moskee. Het is gelijk wat rustiger binnen de souk.

Vanaf vandaag zijn wij voorzien van onze eigen “Cerre”.  Wij moeten onze Chinese vriendin eerst ophalen op de luchthaven. Zij is vol automatisch maar is niet vooruit te branden, lijkt wel. Ik heb het niet zo op de Chinese producten dus het is op voorhand al gelijk geen goede match. Misschien kunnen wij tot elkaar komen en er het beste van maken!
Wij hebben gepland om onze eerste bezoeken af te leggen ten Noorden van Amman. Wij verlaten de stad vrij soepel. De meesten verkeersborden zijn in het Arabisch, gelukkig hebben wij onze navigatie. Het landschap is vrij dor en daardoor lijkt het niet zo vruchtbaar, maar desondanks liggen de markt/souk stallen vol met goede kwaliteit groenten en fruit. Al snel wordt de begroeiing wat groener, wij blijken de Jordaan vallei te hebben bereikt. Hier moet water aanwezig zijn….. De wegen zijn redelijk op enkele vrij diepe potholes na. Gek genoeg ben ik in staat om regelmatig een van deze te pakken te krijgen. Verder zijn er vele bijna onzichtbare snelheidsbeperkende hobbels dwars over de weg. Wij rijden door het heuvellandschap vol met olijfboomgaarden en kleine pijnboombossen. Wij bereiken Ajloun Castle zonder kleerscheuren. Dit kasteel is gebouwd begin 12 eeuw om zich te beschermen tegen de kruisvaarders. Er is vrij uitzicht over een groot stuk van de Jordaanvallei. Zoals gebruikelijk ligt het kasteel boven op een heuveltop. Je komt binnen over een moderne brug. De gangen leiden naar de toren en zalen met gewelven en de nissen hebben vensters met banken. Het is zeer de moeite waard en wij hebben er geen spijt van het kasteel te bezoeken.
Op door naar het noordwestelijke gedeelte van Jordanië. Lunchen lukt niet alles is gesloten, wij doen noodgedwongen mee met de Ramadan. Maps Me heeft er zin in en stuurt ons regelmatig van de hoofdweg af naar een binnenweg. Geheel afhankelijk van onze navigatie laten wij ons leiden dwars door niemandsland. De onverharde weg is vol met stenen, gaten en een ongelijk wegdek. Wij rijden dwars door de heuvels en hebben een pracht uitzicht. Geen tegenliggers, gelukkig…. En hier en daar een huis waar totaal geen leven te bespeuren valt. Rond drieën bereiken wij het noordelijke puntje van Jordanië Umm Qais. Hier spraken wij iemand die ons wel naar een prachtig uitzicht over de omgeving wilden brengen. Het bleek een verstandige beslissing om hem mee te nemen al gauw kwamen wij bij een slagboom, die door vol bewapende Jordaanse soldaten bemand werd. Wij mochten passeren en waren een stukje in Israël. Hier vandaan  hadden wij uitzicht over Israël (Nazareth),  Libanon, Palestina en Syrië. Recht voor ons ligt de Golan hoogvlakte en het meer van Tiberias ( ook wel het meer van Galilea genoemd.)  Een indrukwekkende plek, een gebied die vol in de wereldpers wordt belicht met regelmatig het nodige wapengekletter in het verleden, heden & mogelijke toekomst….
Het stadje heeft o.a. een Romeinse ruïne. Wij hebben er niet al te lang rondgelopen en de belangrijkste bezienswaardigheden bekeken, zoals het “West Theater”.  Deze oorspronkelijke stad is in de loop der eeuwen in verschillende handen overgegaan. Om niet helemaal terug te moeten rijden blijven wij slapen in Jerash zo’n kleine 70 km verder.

Het is niet zomaar een overnachtingsplek omdat Jordanië behalve het bekende Petra ook Jerash heeft, een archeologische bezienswaardigheid van de eerste orde. De opgraving van deze antieke stad is een van de best bewaard gebleven provinciesteden van het Nabije Oosten. De bloei van de stad bereikte een hoogtepunt in de 2e eeuw na Chr. Toen de Romeinse keizer Hadrianus hier persoonlijk een bezoek bracht. Wij zijn redelijk vroeg aanwezig maar desondanks is het al heel heet als wij in de volle zon lopen. Judith gaat heel goed, maar water te kort doet bijna haar de das om. Gelukkig komt de redding snel nabij, een verkoper heeft bevroren flesjes water.
Wij dachten even snel door de archeologische site heen te lopen maar nee dat is hier niet mogelijk. Wat een pracht, wat een ongelofelijke historie is hier te zien. De een na de andere redelijk nog intact of gerepareerde ruïne is zeer de moeite waard om bij stil te staan. De hoogtepunten zijn, De poort van Hadrianus, Tempel van Zeus, het Ovale Forum, de Tempel van Artemis etc. Vooral het contrast met de huidige stad Jerash op de achtergrond maakt het fantastisch.
De ochtend is voorbij gevlogen, het is inmiddels lunchtijd. Dat betekend voor ons, tijd om wat te gaan drinken. Een vruchtensap van vers geperste watermeloen en een heerlijk ijsje van citroen en mint, die vanzelf op je tong smelt. Het wordt tijd om de westerse wereld te verlaten. Wij rijden oostwaarts op weg naar de kastelen in de woestijn. Wij worden weer van de prachtige asfaltweg af geloosd de hoogte in, over een B weg dwars door de heuvels. In de vallei stroomt een heuse rivier. De eerste die wij hier zijn tegengekomen. Het effect is meteen zichtbaar, ondanks dat er bijna geen huizen te zien zijn, rijden wij langs geïrrigeerde velden vol met akkerbouw zoals groene kool, olijven en allerlei groenten en fruit. De weg , nou ja weg het verharde pad wederom weer heel ongelijk vol met stenen en kuilen, gaat weer dwars door de heuvels. Het uitzicht is spectaculair. Gelukkig zien wij bijna een uur later weer een asfaltweg lopen. Al snel verandert het landschap in een dorre droge vlakte de woestijn is begonnen. Onderweg zijn er vele tentenkampen die zich midden in de droge vlakten bevinden. Tenten vol met Syrische vluchtelingen volgens zeggen meer dan 35.000. De verkeersborden zijn inmiddels bijna geheel in het Arabisch maar wij zien wel dat de grens van Irak en Saoedi-Arabië niet al te ver meer zijn.
Tegen drieën arriveren wij in Azraq waar onze eerste kasteel zich zou moeten bevinden. Wij rijden rond een ruïne maar zien geen activiteiten en ingang. Enige navraag her en der levert het resultaat op, er is leven….  Er is een gids die ons wil rondleiden, verbazingwekkend nog heel interessant ook. De man is hier geboren en is niet gelukkig om ons te vertellen, wat de recente geschiedenis van deze omgeving hier was. Nog geen twintig jaar geleden was dit één grote oase. Een waterbron zorgde voor een groene vlakte met palmen en een wateroppervlakte waar het zonlicht weerkaatste. Foto’s werden getoond. De regering heeft bijna al het water laten wegpompen  t.b.v. de bevolking in Amman. Het toont de hoge noot die  in Jordanië binnen niet afzienbare tijd voor grote problemen zal gaan zorgen. Het spanningsveld tussen Israël en Jordanië zal toenemen. Nu staan beide landen nog op goede voet met elkaar. Maar bv de hoeveelheid water in de rivier de Jordaan wordt bijna dagelijks minder. Oplossingen zoeken de Israëlisch alleen voor zichzelf en Jordanië wordt buitengesloten. De andere twee kastelen vergeten wij maar het is al laat en wij rijden door naar Madaba onze overnachtingsplek voor vanavond.