2014-01 (1) MALEISIË,  Langkawi.

Even een kleine inleiding, het is inmiddels half Oktober 2020.
Vanaf begin maart zijn wij beland in een andere wereld. De Pandemie  “Corona” heeft de wereld in zijn greep. Ons leven is geheel overhoop gehaald en wij zijn min of meer “veroordeelt “ tot thuis te blijven. Reizen, zeker buiten Europa, is iets wat voorlopig niet meer kan. Inmiddels is de eerste golf enigszins verdampt maar de tweede golf is in aantocht. Vooral veel jongeren krijgen het op hun heupen en eisen tegen beter weten in de vrijheid. Voorzichtig zijn en voorzorg maatregelen nemen is nog steeds de tendens. Vandaar dat ik heb besloten om in delen onze reis naar Maleisië, Borneo en Bali van 2014 ook uit te werken en te plaatsen hier op Reislogger. Hiermee hoop ik het reisgevoel een klein beetje levendig te kunnen houden voor mijzelf en misschien als bijkomstigheid ook leuk voor jullie?

Met de vlucht vanuit MELBOURNE gaat ons avontuur in Maleisië beginnen.
China Southern is wel een van de mindere luchtvaart maatschappijen, vind ik. Dit geldt zeker voor deze vlucht naar Guangzhou, wat voor ons een tussenlanding is.  Het vliegtuig is helemaal vol en de vlucht duurt negen uur. Al vrij snel na het eten krijg ik pijn in mijn buik en moet ik herhaaldelijk naar de wc. Vermoedelijk is de kip, waar ik maar een paar stukjes van heb gegeten de boosdoener. Daarbij komt nog dat ik licht verkouden wordt van de airco en mijn oren dicht poppen. Je begrijpt dat ik niet zo’n lekkere vlucht heb gehad. Vervolgens hebben wij daar een 2 uur durende overstaptijd voor onze aansluitende vlucht van vier uur naar KUALA LUMPUR.
De luchthaven ligt zo’n 70 km buiten het centrum van de stad en het begint te regenen. Wij nemen een luchthaven taxi, die een vaste prijs berekenen. Volgens de chauffeur is het heel gebruikelijk hier, neerslag later in de middag. Ons hotel is heel luxe en met heel veel extra faciliteiten, vermoedelijk ons duurste hotel op de reis. Het is tegen drieën s’ middags en Judith gaat even relaxen. Zelf verken ik het hotel, neem mijn rust in de bar en het stoombad. s’ Avonds hebben wij in het Indiase restaurant gegeten wat beneden gevestigd is in ons hotel. Onze eerste kennismaking met Kuala Lumpur is al zeker geslaagd en wij zijn klaar voor Maleisië.

    
Wij blijven hier twee volle dagen en hebben ons voorgenomen het rustig aan te doen. Even een pas op de plaats, een relax moment ingelast tijdens onze mooie maar ook intensieve reis.  Wij komen immers hier in Kuala Lumpur nog meerdere keren terug en hebben dan gepland hier langer te zijn. Voor dinsdag as. hebben wij al een korte binnenlandse vlucht geboekt naar het noorden van het Maleisische vaste land. Dit avontuur gaan wij ook weer samen met Jan beleven. Hij is inmiddels ook gearriveerd hier en heeft nog ruim een week voordat hij terug gaat naar Nederland.

Bellen is duur en lastig wij hebben contact met elkaar via de e-mail. Hij blijkt in wijk Bukit Bintang te verblijven en wij in Chow kit. Dat is met de monorail drie stations van elkaar verwijderd. We spreken af in een Franse cafetaria “Tout les Jours” tegenover de H&M. Klinkt vrij gemakkelijk maar het blijkt wat lastiger, omdat de meeste stations van de monorail in verbouwing zijn. Deze cafetaria is al een favoriete bestemming van Jan. Hij is al eerder in Kuala Lumpur geweest. Wij hebben de “hernieuwde” kennismaking gevierd met een gebakje van uitstekende kwaliteit. Hij geeft ons een kleine introductie van het centrum. Er rijden twee gratis bussen door het centrum, waarmee wij een goedkope citytour kunnen maken.  Wij gaan wat sfeer proeven en lopen door “China Town” en de “Central Market” en krijgen zo een goede eerste indruk van het centrum. Dat zelfde geldt voor het luxe shopping centrum van KLCC met zijn mooie fonteinen. De rest laten wij allemaal voor als wij terug zijn.
Judith en ik gaan terug naar ons hotel en maken gebruik van de vele faciliteiten. Elke ochtend een krant en de roomservice werkt heel goed. Een bezoek gebracht aan de nachtclub, op de elfde verdieping. Blijkt heel rustig te zijn en de meeste dansers en danseressen hebben geen ritme gevoel. Daar zijn Judith en ik al vrij snel uitgekeken. Uitzicht op de Twin Towers is vanuit ons hotel bij dag en bij nacht spectaculair. De eerste indruk van de stad komt op ons over als, vrij druk en wat chaotisch, het is een warboel veel bussen en auto’s die de straten vullen. De wegen zijn vaak slecht onderhouden en het afval wordt blijkbaar al lang niet opgehaald. Overal wordt aan de wegen gewerkt (nieuwe metro!) en dat met het vele verkeer, maakt dat alles herhaaldelijk vast staat. Daarentegen zijn er gebouwen en straten/pleinen die er grandioos uitzien met overal groen o.a. veel palmbomen er tussendoor. De mensen zijn heel vriendelijk en gemoedelijk. In China Town spreken wij met een eigenaar van een klein winkeltje met van alles en nog wat. Als wij hem vragen  wat hij verkoopt, antwoordt hij Rubbish!! Door wat langer met de man te praten blijkt dat hij 75 jaar is en zijn hele leven van alles heeft verzameld en dat nu aan het verkopen is. Hij is heel gelukkig, voor het geld hoeft hij het niet te doen. Zijn twee kinderen zijn niet geïnteresseerd, zij hebben gestudeerd en hebben goede banen. De waarde van zijn kleine winkelpand is inmiddels veel geld waard geworden. Maar verkopen is hij niet van plan. Hij woont immers nu tussen zijn vrienden…..
 

Het wordt tijd om de hoofdstad te verlaten. Lekker uitgeslapen. Vandaag kunnen wij niet zo veel meer doen voordat wij vanmiddag vertrekken. Wij hebben al vroeg onze taxichauffeur gebeld om ons op te pikken en naar de luchthaven te brengen. In de eetzaal rennen de bedienden al naar de keuken om voor ons kaas te halen, als zij ons zien aankomen, voor het ontbijt. Iedereen is heel vriendelijk en wij worden gastvrij ontvangen, het geeft ons een comfortabel gevoel om zo behandeld te worden. Voor ons vertrek sorteren wij onze bagage, wat wij wel en wat wij niet nodig hebben om mee te nemen. Het is namelijk mogelijk een deel van onze bagage gratis op te slaan in dit hotel en weer op te halen als wij teruggaan naar Nederland. Wij laten uiteindelijk zo’n 5 kilo achter wat scheelt slepen…..
Als wij op de luchthaven aankomen staat Jan al op ons te wachten. Het vliegtuig is vertraagd en vertrekt bijna 45 minuten later. De vlucht doet er maar 1,5 uur over om de 450 kilometer te overbruggen. Het is nog vrij warm als wij in LANGKAWI aankomen. Dit is het grootste eiland van deze archipel, die ligt in het Noordwesten van het vaste land Maleisië, vlakbij de grens van Thailand. Deze archipel bestaat uit maar liefst 99 zichtbare eilandjes. Lang niet alle eilanden zijn bewoond. Sterker nog, het zijn er maar enkele waar leven op is. Deze worden omringt door een deel van de Indische Oceaan. Dit deel wat stroomt tussen Maleisië en het eiland Sumatra van Indonesië heet de “Strait of Malacca”. Langkawi ligt op ongeveer zo’n 30 kilometer van het vasteland en is een populaire bestemming voor reizigers.
Wij nemen een taxi naar ons hotel, openbaar vervoer rijdt hier niet. Het is inmiddels bijna 7 uur s’ avonds en wij gaan op zoek naar een geschikt restaurant. Het wordt ons al vrij snel duidelijk dat wij een juiste beslissing hebben genomen om naar het plaatsje PANTAI CENANG toe te gaan. De eerste indruk is zeer gemoedelijk. Het lijkt warempel wel alsof de tijd stil heeft gestaan. De sfeer is zoals wij die kennen nog van 30 jaar terug in Azië.  Alles zeer ontspannen en geen overlopen gevoel van te veel toeristen. Na een goed diner die wordt weggespoeld met een “Tiger” biertje gaan wij terug naar ons hotel om de bedden uit te proberen.

De bedden blijken van goede kwaliteit te zijn. Wij worden pas om kwart voor negen wakker. Jan zit al te wachten in de lobby. Ons ontbijt wordt geserveerd in een ander restaurant zo’n 300 meter verderop. Het is een ontbijt op Chinees/Maleisische basis. Afgekoelde ooit geroosterde toast of koude chappati’s, eieren die een beetje te lang geleden al zijn gekookt, kip in een heerlijke saus waarschijnlijk van gisteren over, jam, kaas, limonadesiroop en een kop hete thee. Een ander ontbijt dan dat wij inmiddels van Kuala Lumpur gewend waren. Vreemd genoeg smaakt het toch nog redelijk. Na het ontbijt bespreken wij wat wij vandaag en de komende dagen zullen gaan doen. Wij besluiten om een auto te huren, eerst maar voor één dag, om de omgeving te verkennen. Daarna kunnen wij beter beslissen wat wij zelf op eigen gelegenheid kunnen doen en wat eventueel georganiseerd. Voor maar twintig euro hebben wij de beschikking over een kleine maar fijne auto. Wij rijden eerst naar de andere grotere plaats hier op het eiland “Kuah Town”. Hier arriveert de ferry en veel toeristen blijven hier hangen. Het heeft lang niet de uitstraling van ons dorp. Al snel wordt het dus voor ons opnieuw duidelijk dat wij de juiste plek hebben gekozen. Bij ons hebben wij een uitstekend zandstrand met veel verschillende leuke barretjes, waar je een lekkere cocktail in de zon kunt drinken en/of kunt relaxen aan de waterkant. Nu wij hier toch zijn kopen wij meteen de ferry kaartjes, om over een paar dagen naar Penang te varen. Op een plein in de haven, waar de Ferry's aankomen, staat een groot beeld van een arend die een ieder als het ware welkom heet. Lijkt mij een prachtig gezicht wanneer je met de ferry aankomt hier. Wij rijden door naar het noorden en stoppen bij de ingang van het “Kilim Karst Geoforest Park”. Dit gebied dat bijna 100 vierkante kilometer beslaat, is opmerkelijk vanwege haar mangrove moerassen, ongerepte stranden en verticale kalkstenen heuvels die doorlopen tot in de Andamanen Zee. Als wij aankomen is het midden op de dag en duidelijk lunchtijd. Het is niet mogelijk nu om bij een standaard tour aan te sluiten, dus besluiten wij met z’n drieën een boot individueel te huren. Wij varen geruisloos door de mooiste plekken van de mangroven en passeren ook talloze grotten. Hier en daar spotten wij een prachtig gekleurde ijsvogel. Het wemelt hier van allerlei soorten beesten. Varanen van wel zo’n 40 cm groot, zwemmen voor onze boot uit. De begroeide hellingen van de grillige kalksteenformaties, die meer dan 500 miljoen jaar oud zijn, zijn een fantastisch gezicht vanuit de boot. Wij zien grijze makaken aan de kant scharrelen tussen het struikgewas. Grote krabben en ratten kruipen over en onder de aanwezige boomschors van de mangrove. Wij varen op een brede inham van de Strait of Malacca die op zich een onderdeel is van de Andamanen zee. Hier passeren wij verschillende eilanden, groot en klein, maar allemaal begroeid met de mooiste bomen en struiken welke doorlopen tot in het water en bij ondiepte overgaat in mangroven. Witbuik zeearenden duiken naar beneden om de toegeworpen restanten kip etc. uit het water op te pikken, op een afstand van zo’n 20 meter van onze boot.
Wij komen bijtijds terug in ons eigen dorp Pantai Cenang. Als wij gegeten hebben in “The Yellow Beach Café” drinken wij nog een “Tiger” biertje aan het strand. Wij constateren dat wij het nog niet zo slecht hebben… Wij zitten in een comfortabele hangstoel en genieten van de ondergaande zon aan de horizon. Een plek om terug te gaan een dezer dagen. Zon, zee, zand en lekker eten wat wil je nog meer?

Ons bijzondere ontbijt is vandaag identiek aan die van gisteren incl. de koude geroosterde boterhammen. Gebakken eieren in plaats van gekookte! 
Vandaag kijken wij uit naar een ander hotel, onze kamer was maar voor twee nachten geboekt.  Er moet dus het een en ander geregeld worden, niet alleen een ander hotel maar ook willen wij tickets kopen voor een reguliere excursie “Island Hoppen” voor komende middag. ( 25 MR is € 6,- pp )
Tegen tweeën zitten wij bij de receptie van het boekingskantoor in afwachting van onze transport. Helaas zien wij donkere wolken in de lucht zich langzaam opbouwen. Het is de hele ochtend al heel benauwd en drukkend dat belooft dus mogelijk niet veel goeds. Er staan drie eilanden op de planning om te bezoeken. Als wij net op de boot zijn aangemonsterd breekt de hemel open en stort de regen met bakken naar beneden. De motoren van de tweemaal 140 pk die achteraan de boot hangen, gaan op volle toeren draaien. Dat betekent dat wij half uit het water komend, over de steeds grotere golven met witte koppen vliegen. Het boegwater komt met bakken naar binnen en dat doet de regen die ons ook nat maakt vergeten. De meeste andere op de boot zijn Chinezen en Indiërs. De Chinese dame naast mij grijpt mij herhaaldelijk vast om haar evenwicht te bewaren. Zolang wij blijven lachen, lacht zij mee. Ondanks het slechte weer blijft het zicht nog steeds heel goed en kunnen wij de eilanden goed bekijken. Na een half uur varen, het is inmiddels droog geworden, gaan wij aan land van het grootste eiland “Dayang Bunting”. Hier zijn ook weer de nodige dieren zoals de makaken, varanen, krabben, modderkruipers (vissen) die de hoofdbewoners vormen. Wij klimmen de duin op naar boven en daarna weer naar beneden om bij een zoet water meer te komen, die gevoed wordt alleen door regenwater.  Oorspronkelijk is dit een grot die lang geleden ingestort is. Het is heerlijk verfrissend om een duik te nemen in het meer. Tegen de tijd dat wij moeten vertrekken begint het weer te regenen en het wordt niet meer droog. Wij varen door naar het verst gelegen eiland “Pulau Payar”. Dit eiland is een van de weinige plekken aan dit deel van de kust om goed te kunnen snorkelen of te duiken. De kwaliteit van het koraal is helaas inmiddels wat minder. Het weer is er niet naar en er is geen interesse om te snorkelen. De arenden worden gelokt met voedsel en vliegen af en aan. Het laatste eiland “Beras Basah” is normaal gesproken bestemd om te genieten van het heerlijke witte zandstrand en te zwemmen. De regen is een spelbreker en wij besluiten nu om daar van de nood een deugd te maken en bestellen een hete chocomel. (Niet zoals bij wintersport met rum dit keer.)
Als wij terug zijn en de boot verlaten is het weer snel helemaal droog, te laat voor onze tocht helaas. Wij worden weer netjes bij het hotel afgezet. Vanavond is er een “Night Market” bij ons in het dorp. Wij zijn daar lopend naar toe gegaan om te eten. Onderweg scheelt het maar een haar of één van ons krijgt een kokosnoot op z’n hoofd. Hij ploft, met een luid kabaal op de grond, nog geen halve meter van ons vandaan. Enigszins van de schrik bekomen komen wij aan op de Market. Wij bestellen Nasi Goreng met Saté Ajam wat verrukkelijk smaakt en ook nog bijna niets kost. Op de terugweg drinken wij een biertje in de Backpacker “The Rainbow”. Dat komt goed uit omdat wij meteen de dependance kunnen reserveren voor over drie dagen in Georgetown, op het eiland Penang. Ik loop nog even buiten en geniet van de wolkenlucht. Als ik terug kom in onze kamer slapen Jan en Judith al, de kleding hangt te drogen overal in de kamer.


 

Wat een nacht!! Bloedheet geen airco aan, geen fan aanwezig, met de deur open en dan nog veel te heet. Judith begint last te krijgen van airco’s dus die wilden wij vermijden. Jan besluit om terug te gaan naar het oude hotel. Onze overnachting is zonder ontbijt en dat vinden wij niet zo erg omdat wij het nu in eigen hand hebben. Wij gaan weer een auto huren, auto’s huur je hier voor een tijdsbestek van 12 uur. Onze bestemming is het Oriëntal Village vanwaar de “Sky Bridge kabelbaan” vertrekt hoog de bergen in. Judith besluit om mee te gaan, wat heel bijzonder is voor haar. Ook al omdat het een hele hoge kabelbaan is. Wij komen er al snel achter dat de baan gesloten is i.v.m. te harde wind. Als wij het later na een kop koffie nog eens proberen dan is het weer wel mogelijk. Gelukkig want het blijkt zeer de moeite waard, wat een uitzicht. De kabelbaan brengt ons in een kwartiertje tot het hoogste punt van de Mount Matchinchang. Overal groene vlaktes vol met bomen, de een nog hoger dan de andere. Vanuit de gondel hebben wij daar een goed zicht op. Eenmaal boven aangekomen gaan wij deze overwinning van Judith vieren met een lekkere mocktail (is een alcoholvrije cocktail). Hier vandaan kun je de vele omringde eilandjes van Langkawi zien, het uitzicht is prachtig. Dan hebben wij ook nog de mogelijkheid om over de Sky Bridge te lopen. Judith laat het aan ons over, het uitzicht is waanzinnig. De bergtoppen, waar wij nu op neerkijken, zijn allemaal zeer verschillend van hoogte. Ook de kustlijn met zijn witte stranden is van hieraf goed te zien. Verder hebben wij een mooi overzicht over een groot stuk van het noordwestelijk deel van het eiland, een deel zonder wegen en dus plekken die je moeilijk kan bereiken.
Wij verlaten Oriëntal Village, het is niet druk op de wegen, die van prima kwaliteit zijn en meestal goed berijdbaar. Wij rijden bijna alleen maar tussen bomen die aan beide zijden van de weg groeien. Regelmatig passeren wij kleine dorpjes. Er wonen hier op het eiland meer mensen dan dat wij oorspronkelijk hadden verwacht. Wij besluiten om op tijd terug te rijden, om de ondergaande zon opnieuw te beleven en wel nu met een “echte” cocktail in de hand. Je heb hier veel watersportactiviteiten zoals, parasailing, jetskiën, kanoën etc. Recht voor ons zien wij herhaaldelijk een banaan voorbij komen, waarvan de passagiers onder luid gejuich er steevast van afgegooid worden. Vervolgens hebben wij gegeten in de strandtent “Oasis,” dit keer inclusief een Irish Coffee. Vooral ’s avonds is dit dé ideale plek voor een gezellige sfeer.


 

Wij hebben wat beter geslapen, alle ramen open dat scheelt een hoop warmte. Al vroeg op pad, de was naar de wasserette en opnieuw ons kleine race monster gehuurd. Wij gaan het “binnenland” verkennen en de wegen op zoeken die wij nog niet gehad hebben. Nou dat is niet zo’n probleem, Judith die normaal de navigatie doet, houdt een rustdag en laat het over aan Jan. Wij hebben alle wegen gehad en dat zonder probleem, gaat van zelf!! Rechtsaf telt bij Jan als rechtdoor wanneer er een afslag naar links komt.….. Vreemd genoeg passeren wij meerdere malen hetzelfde punt, het blijft interessant? Tegen het einde van de ochtend bereiken wij “Mardi Agro Park”, dit is een fruitfarm waar je een rondleiding krijgt langs alle bomen en struiken met allerlei soorten fruit. Je mag overal alles uitgebreid proeven. Is leuk, lekker, interessant enne wij hoefde niet meer te lunchen!
Daarna door naar het noordoostelijke deel van het eiland “Tanjung Rhu Beach”. Het heeft een rustige strand wat gereserveerd is voor gasten van de luxe ressorts, die hier zijn gehuisvest. Het is mooi maar volgens ons zijn de stranden op de eilanden die wij twee dagen terug in de regen hebben bezocht mooier. Terug nog even langs “Black Sand Beach” en de cementfabrieken en dan hebben wij het hele eiland Langkawi wel gehad, klaar voor vertrek. Oh nee toch nog niet. Niet eerder dan dat wij onze laatste gezamenlijke avond hebben afgesloten in ons geliefde “Yellow Café” met een subliem diner.

 

   
Vandaag samen nog naar de Duitse buren van Easy Hotel voor een goed ontbijt. Vervolgens het goede internet op Jan z’n kamer uitgetest. Het is zo een rustige morgen geworden ter afsluiting van onze geslaagde “gezamenlijke reis” van ruim 7 weken. Wij gaan nu alle drie LANGKAWI verlaten. Jan richting Amsterdam via Kuala Lumpur per vliegtuig en wij naar Penang per boot voor onze verdere avonturen hier in Maleisië. 

Tegen elf uur moet Jan er vandoor en wij zwaaien hem uit. Vervolgens gaan wij terug naar de lobby van ons hotel. Het zal toch even wennen worden zonder Jan, wij gaan weer verder op pad met z’n tweeën tijdens deze lange maar ook zeer zeker mooie reis. Wij hebben nog even omdat wij per taxi pas om half twee naar Kuah gaan. Vanwaar de ferry vertrekt naar Penang zo’n uur later.

Wordt vervolgt