2019 - 09 (1) LITOUWEN - HERE WE COME:

Dinsdag 10 september 2019.
Meerdere malen bereikte ons de laatste dagen de kreet: “Zijn jullie er klaar voor”. Deze vraag is aan ons niet besteed, wij gaan immers morgen pas weg!
Vanmorgen nadat wij het nieuws van 7 uur hebben gekeken, zijn wij begonnen onze kleding te verzamelen en onze koffers te vullen. Mijn nacht is kort geweest nog even programma’s gedownload naar mijn notebook en de laatste nog belangrijke mails beantwoord inzake accommodaties in Zuid Afrika voor januari as.
Kwart over negen gaat de deur op slot en met “Gloria” onze auto verlaten wij onze vertrouwde omgeving op weg naar de Baltische Staten. Er wacht ons een rit van krap 600 km naar de boot. Deze vertrekt vanuit Kiel, ten noorden van Hamburg. Ondanks dat wij flink kunnen doorrijden via Groningen, bijna allemaal 130 km wegen, komen wij door de vele wegwerkzaamheden later aan dan verwacht. Maar ruim op tijd staan wij als derde in de rij voor de ferry. Onze boot ligt gedwee te wachten aan de kade van de Baltische Zee ook wel de Oostzee genoemd. De ferry is veel groter dan de ferry’s naar Engeland en lijkt daardoor als een grote walvis die tientallen knotsen van vrachtwagens opslokt door zijn wijd geopende bek. Wij mogen uiteindelijk ook naar binnen rijden en achter hun aansluiten. De maatschap moet het duidelijk hoofdzakelijk van dit vrachtverkeer hebben, gezien het geringe aantal personen auto’s.
Net aan boord hebben wij gelijk al een uur van de dag verloren. Hier hanteren zij de tijd vanuit Litouwen. Wij hebben onderweg al gegeten in een wegrestaurant. Daardoor kunnen wij genieten van een glas wijn en een cocktail, in de pluche  stoelen van de vrij lege lounge. Slapen doen wij languit over drie slaapstoelen in de schaars verlichte, door airco kille ruimte.

Redelijk tot goed (uit) geslapen begint onze “cruise”. Wij zitten de hele dag op de boot en verwachten aan te komen in Klaipéda in Litouwen om 18.00 uur.  Zodoende tijd genoeg om ons te oriënteren wat te doen in de Baltische staten. Het eten op de ferry is bovenverwachting  kwalitatief uitstekend en goed van smaak. Het personeel vermoedelijk uit Litouwen is heel vriendelijk en behulpzaam. Na een rustige overtocht, ondanks de aanwezige witte koppen op menige golf, komen wij weer aan land. Wij blijven in Klaipéda voor de nacht dus hoeven wij niet ver te rijden.

Klaipéda is met ruim 150.000 inwoners de derde stad van Litouwen. Vanwege de ijsvrije haven is het de belangrijkste havenstad van het land. Ons hotel heeft van buiten een uitstraling van  “hoge” klasse. De kamer is groot en comfortabel. Echter de faciliteiten laten wat te wensen over. Communiceren is wat moeilijker men spreekt gebrekkig of niet Engels. Wij hebben natuurlijk nog geen idee hoe het verder in het land is. Een land in opkomst?
Het oude centrum valt helaas ook wat tegen.  Er is nog wel een interessante landtong, de Koerse Schoorwal, met mooie stranden volgens de boeken, maar die laten wij voor de laatste dag voordat wij weer op de ferry teruggaan.
Wij verlaten de stad en de kust op weg naar Kaunas, een tussenstop, zo’n 200 km richting de hoofdstad Vilnius. Kaunas is de op één na grootste stad in Litouwen en heeft een frisse uitstraling. In begin 20ste eeuw was het tijdelijk de hoofdstad van onafhankelijk Litouwen. Er rijden hier nog trolleybussen. Er zijn speciale busbanen waar de elektrische auto’s ook op mogen. Parkeren is geen probleem kost een fractie van de Amsterdamse tarieven.  Als wij lopend naar de “Oude” stad gaan zie ik regelmatig elektrische autopeds onbeheerd staan. Veel jongeren met abonnement tuffen erop rond door de stad. Op het grote plein staat de interessante Petrus & Paulus Kathedraal, wij zijn getuigen van een “snelle” trouwpartij. Binnen 20 minuten staat men weer buiten. De bruid zag er mooi uit en was gelukkig zo te zien met haar partner. De witte beelden rond het altaar zijn werkelijk imposant.
Het oude witte raadhuis is een foto waard en staat fier pontificaal midden op het plein omringt door 15de eeuwse koopmanshuizen. Het heeft vele functies gehad zoals brandweerkazerne, munitiedepot etc. maar is nu een museum. Het zonnetje schijnt en de terrasjes zijn redelijk bezet. De consumpties zijn absoluut niet duur. Wij lopen door een gezellige winkelstraat met vele cafetaria’s. Judith wist de weg….. achteraf bleek dat wij daardoor een paar duizend stappen extra hebben gelopen voordat wij de auto vonden.
Trakai is onze overnachtingsplek. Het ligt in het midden van een interessante merendistrict. Ons appartement heeft geen restaurant. Wij lopen op aanwijzingen van de eigenaar naar een restaurant. Het blijkt niet zo eenvoudig te vinden, maar is gelukkig open. Wij zijn de enige bezoekers en het bestellen gaat redelijk eenvoudig met een lach wordt alles vrij snel duidelijk. De plafonds zijn voorzien van prachtige houtsnijwerken en er heerst een gezellig sfeer.

Vandaag op weg naar het kasteel, welke op een eiland is gebouwd in het Galvémeer, te bereiken via een loopbrug. Het is rond 1650 verwoest door de Russen tijdens een invasie. Maar gek genoeg zijn de Sovjets,  vlak na de oorlog in 1950, weer begonnen met de reconstructie. Pas in 1989 is die verbouwing afgerond en het eindresultaat is prachtig. Het kasteel heeft oranje daken en ziet er betoverend uit. Wij hebben er rondom heen gelopen en genoten van de mooie vergezichten over het meer. Was enigszins wat toeristisch. Ik heb hier misschien nog een extra passagier voor Afrika ontmoet……..Wij kopen nog een plaatselijke lekkernij “Kibinai” dit is een pasteitje met varkensvlees, kip of vegetarisch.
Wij rijden de buitenwijken van Vilnius binnen, de wegen zijn redelijk tot goed en men houdt hier ook van spaghetti, wat een samensmelting van wegen! "Maps me" helpt mij er door heen. Als wij ons uitgekozen hotel adres hebben bereikt zijn wij niet zo blij. Een achterbuurt met vervallen huizen, vaak van hout, vol geparkeerde straten. Nadat wij nog een rondje hebben gereden ontdekken wij de ingang. Daar achter blijkt een mooi boetiek hotel verscholen van een paar maanden oud. De kamer is perfect met een parkeerplek en lopend van het oude centrum. Kan uiteindelijk niet beter.

Wij gaan al vroeg op pad. Er zijn (gratis) VVV rondwandelingen die vanuit het toeristenbureau om 10 uur vertrekken. Onze gids is enthousiast en spreekt goed en duidelijk Engels en met een stemgehalte van Melody.  Het historische stadscentrum van Vilnius is ondanks alle oorlogen en invasies een lust om in rond te wandelen. Het staat vol met mooie prachtige gebouwen en imponerende kerken (60 stuks!) de één nog mooier dan de andere. Wat ons het meest aansprak waren de Kathedraal, de St. Anne en Bernardina kerk in de gotische wijk, evenals ook het Parlementsgebouw en de Universiteit. De gids heeft met ons gewandeld bijna drie uur en heeft bijna permanent gesproken. Ga dit niet herhalen……
Er is vandaag een grote markt met allemaal bijzondere kraampjes met eigen gemaakte artikelen of ambachtelijke producten. Ook veel eigen gebrouwen bier wordt aangeboden. Uit een grote gaar pot van zo'n twee meter hoog wordt gratis soep uitgedeeld.
Ik moet wel wat historie over Litouwen in een notendop aan jullie kwijt. Litouwen is anderhalf keer zo groot als Nederland en heeft ruim 3 miljoen inwoners, 20% daarvan woont in Vilnius. Na de 1e wereldoorlog in 1918 waren zij al onafhankelijk. Daar kwam aan het begin van de 2e wereldoorlog al snel een einde aan. De nazi's hebben behoorlijk huis gehouden en hebben grote zuiveringen uitgevoerd. De grote bevolkingsgroep van ruim 200.000 Joden zijn bijna geheel uitgemoord. Na afloop van de oorlog werd er een pact gesloten en leidde dat tot een korte onafhankelijkheid,  tot dat de Russische bezetting plaatsvond. De Sovjet regering begon gelijk met het deporteren van "staatsgevaarlijke elementen". Er werden meedogenloze methodieken toegepast, daar kwam een einde aan in 1953 toen Stalin overleed. De  tweede wereldoorlog en de bezettingen door de nazi- en Sovjetregime hebben een hoge tol geëist in dit land. Doordat in Rusland de teugels wat afzwakte eind tachtiger jaren, zagen zij kans om voor de tweede maal in maart 1990, als eerste van de 3 Baltische staten, weer onafhankelijk te worden. Nadat zij zijn toegetreden in de EU in 2015 is de welvaart toegenomen.
Terug bij Vilnius, de geschiedenis heeft wel invloed gehad. Het is heerlijk wandelen door de smalle straatjes van de oude Joden wijk bv. Verder heeft het een betoverend oude middeleeuwse binnenstad. De stad straalt het optimisme uit van een democratie.
Wat niet onvermeld mag blijven is dat kunstenaars hun zelf verklaarde "eigen Boheemse mini staatje de republiek "Užupis" hebben uitgeroepen.  Er is een eigen regering, vlag, president, burgemeester en grondwet. Die grondwet zorgt voor een lach op menig gezicht, met regels zoals “Iedereen heeft het recht om lief te hebben”, "Elke hond heeft het recht om een ​​hond te zijn", “Iedereen heeft het recht om voor de kat te zorgen.” en "Soms heeft iedereen het recht om zich niet bewust te zijn van zijn plichten”. Deze grondwet is vertaald in wel 30 talen, elk land heeft een eigen plaquette laten maken en die hangen naast elkaar aan de muur. De rivier vormt de grens van de republiek. Als wij de brug oversteken, kan je een stempel krijgen in je paspoort. Uiteraard hebben wij dat, als enige overigens, laten doen. Het is heel apart om hier door deze ludieke, levendige vrolijke  wijk heen te wandelen. Er zijn ook vele bijzondere dingen gebeurd zoals: Enige tijd geleden is de burgemeester illegaal parkeren tegengegaan door met een tank over de auto’s te rijden. Hij is inmiddels burgemeester af….. Talloze kleurrijke kunst zoals muurschilderingen sieren de straten. Langs de smalle straatjes staan kunstateliers naast boetieks van lokale ontwerpers, hippe cafés en internationale restaurants. Nieuwbouwprojecten blazen deze leuke republiek nieuw leven in. Ik heb mij laten vertellen dat zij 1 dag per jaar “baas” zijn over heel Vilnius.
Wij lopen terug naar ons hotel en vooral Judith is moe, niet zo gek het is pas 2 weken geleden dat haar gips van haar voet is verwijderd. Ben trots op haar.