2017 – 04 (4) ECUADOR - OFF THE BEATEN TRACK.

Overn.plek nr.24: Cuenca ( 2.570 meter.) – Macondo Hostal.

Wij laten de vulkanen nu achter ons en zullen het nu moeten doen met het hoog gebergte van de Andes. Nadat wij eerst nog verblijven in Cuenca zullen wij daarna het minder toeristische zuidelijk deel van Ecuador gaan opzoeken. Vanwege ons geplande programma voor vandaag hebben wij Freddy nog een dag  ingehuurd. Sandra,  de vijfentwintig jarige dame van ons Guesthouse, heeft vandaag en morgen geen nieuwe gasten dus hebben wij haar uitgenodigd om met ons mee te gaan naar Cuenca. Freddy moet inmiddels toch terug naar Banos. Zij is heel enthousiast en gaat zich meteen verkleden. Zij woont en werkt in het Guesthouse voor vier weken aan een stuk en heeft  dan één dag vrij. Kan mij dus voorstellen dat het heel  leuk is om een dagje eruit te mogen en dan zonder betaling naar Cuenca etc. mee uit te kunnen. Freddy pikt ons op om half tien. De rust is teruggekeerd in Guamote en de straten zijn weer na genoeg leeg.  Wij gaan naar Alausi voor de treinrit “Nariz del Diablo” dit is bijna een uur rijden. Alausi ligt aan de Pan American Highway op een hoogte van 2.607 meter. Het is een klein dorpje maar bekend geworden door de toeristische  treinrit  langs hele steile berghellingen en uiteindelijk naar beneden naar de vallei langs het hoge rotsmassief “De Duivelsneus”. Het is een mooie rit door een pracht berglandschap en met een geweldig uitzicht op het dal. Speciaal is ook het zigzag rijden langs de steile helling omdat er een hoogteverschil van bijna 500 meter moet worden overbrugd op een relatief korte afdaling. Om naar boven en weer terug te gaan moet de trein zigzaggen, afwisselend voor- en achterruit, omdat er geen ruimte is voor haarspeldbochten. Het spoor stijgt/daalt zo’n 5,5%. Oorspronkelijk was dit een onderdeel van de trein verbinding Quito – Guayaquil maar door de stormen van El Niño van 1997/1998 is er een gedeelte van het spoor verwoest. Beneden aangekomen heb je een mooi zicht naar boven op de rots uitstulping wat lijkt op een gezicht met een grote neus. Er is een klein stationnetje, met de naam Sibambe, het ligt in de middle of nowhere en er is alleen wat te drinken en te eten. Wij worden opgewacht met een lokale dansgroep en een drietal muzikanten. Vervolgens rijden wij weer terug langs dezelfde weg. Totaal zijn wij onderweg met deze treinreis z’n 2,5 uur. Als wij terug zijn staan Sandra en Freddy op ons te wachten. Op naar Ingapirca een oude Inca nederzetting. Maar daarvoor moeten wij eerst nog 2,5 uur rijden hoog door het gebergte van de Andes. Al vrij snel rijden wij door de laag hangende wolkendek en begint het te regenen.  Het zicht is niet meer dan vijf meter max.  en wij stijgen en dalen flink. Dit is o.a. de reden van onze autohuur, hier zijn de weeromstandigheden altijd hetzelfde, heel slecht dus. Bussen rijden als gekken hier en passeren te pas en te onpas. Er zijn inmiddels vele doden gevallen hier. De overheid heeft op het asfalt, op de plekken waar slachtoffers gevallen zijn, een groot wit hart laten tekenen ter nagedachtenis en om de automobilisten te attenderen. Gek genoeg kregen wij weer stralend mooi weer bij aankomst bij Ingapirca. De invloed van het gebergte bepaald een hoop.
De ruïnes van Ingapirca zijn de grootste archeologische vondst in Ecuador. Het complex bestaat zowel uit Inca ruïnes als uit Cañaris ruïnes. In deze streek wonen nog vele afstammelingen van de Cañar indianen met hun schitterende klederdracht. De Inca’s zijn zoals jullie weten uitgestorven.  De ruïnes liggen op de top van een heuvel omringt door bergen. De Cañaris hebben hier al duizenden  jaren gewoond. Rond begin 1450 kwamen de Inca’s vanuit het zuiden Bolivia en Peru naar het noorden om hun rijk uit te breiden. Toen kwamen zij in contact met de Cañaris en konden het niet van hun winnen dus hebben zij vrede gesloten en langzaam aan de boel overgenomen. Het is zeer indrukwekkend om de ruïnes te zien en nog meer om de verhalen van de gids te horen, die zeer enthousiast is. Ik zal jullie niet te veel in details de verhalen vertellen. Maar de meest markante ruïne, namelijk de Zonnetempel, behoeft wel nog een toelichting. De nog zichtbare restanten zijn origineel en daar is de intelligentie van de Inca bevolking duidelijk te herkennen. De bouwstijl en de plek zijn uniek. De Cañaris hadden hun heiligdom boven op een rots en de Inca’s hebben daar omheen hun ovale zonnetempel gebouwd. Door middel van de binnenkomende zonnestralen, bij zonsopkomst en zonsondergang , door de vensters konden zij bepalen welke maand het was. Dat was weer belangrijk om te weten of de grond voorbereid moest worden of gezaaid of geoogd moet worden. De rondleiding van 1,5 uur was zo voorbij dat zegt genoeg. Om het plaatje compleet te maken rond 1530 bereiken de Spanjaarden de kust van Ecuador en slaagden erin diep door te dringen in het Inca-rijk. Voor de komst van de Spanjaarden, was het Inca-rijk al verwikkeld in een burgeroorlog en niet veel later zijn zij dus uitgestorven. De Cañaris daarentegen heulden met de Spanjaarden en hebben het overleefd.
Gauw weer in de auto want er is nog een rit te maken van ruim 1,5 uur naar Cuenca. Dit gaat door een spectaculair landschap maar dat komt ook door de ondergaande zon in samenwerking met de laag hangende bewolking. Tegen zeven uur arriveerden wij in Cuenca, de derde stad van Ecuador. Wij namen afscheid van Sandra en Freddy en die moesten nog terug naar Guamote resp. Banos. Zij liever dan wij…..daar zou ik geen trek meer in hebben. Ik weet zeker dat Sandra niet bepaald de dag van haar leven heeft gehad maar wel een heel aparte met veel mooie nieuwe interessante dingen.

In Cuenca blijven wij drie nachten, tijd genoeg om de stad een beetje te leren kennen. Helaas hadden wij beide middagen veel regen afgewisseld met zon. De eerste ochtend hebben wij wat door de stad gewandeld en uiteraard de Nieuwe Kathedraal op het grote plein “Parque Calderón” bekeken. Wij zaten daarna in een taxi op weg naar een museum Pumapungo.  Deze taxi stond in het verkeer vast zonder ook maar enigszins te verplaatsen voor ruim een kwartier. Volgens de chauffeur waren er protesten in het centrum i.v.m. de corrupte presidentsverkiezing  afgelopen week. Gisterenavond hadden wij ook al enkele waargenomen. In Quito hoorden wij dat er ook grote protesten gaande zijn. Men is bang dat het leger ingrijpt!! Wij zijn dus maar verder gegaan te voet. In de verte zagen wij de politie en veel mensen staan en zodoende hebben wij een andere weg gekozen. Na nog een paar blokken zagen wij wel verkeer rijden voorbij de vermeende demonstraties. Dus wat is wijsheid wij besloten te proberen de demonstraties te doorkruizen. Groot was onze verbazing toen bleek dat het een parade was van allerlei jongenlui die al dansend door de straten gingen. Bij nadere informatie kregen wij te horen dat het verschillende hoge scholen zijn waarbij de afgestudeerden het op deze manier vieren. Het was heel leuk en mooi om te zien. Veel later dan gepland kwamen wij aan in Pumapungo en viel het nog tegen ook. Het museum hebben wij helemaal niet gezien. De tuin was wel mooi aangelegd. Verder hebben wij “Jan de wafelman” ontmoet uit België. Wij zijn wat langer blijven hangen omdat het gezellig was met hem, de globetrotter net als wij, te praten. De nodige bakken koffie en wafels later wilden wij vertrekken. Helaas de regen kwam met bakken naar beneden dus nog maar een tosti genomen. Daarna terug naar het walhalla van de kerken, er zijn er 52 in de stad Cuenca. Wij stonden te kijken bij een straatschilder die prachtige schilderijen maakt met spuitbussen. Terwijl wij daar stonden zag Judith de Ecuadoriaan die wij in Medellin Colombia hadden ontmoet, die ons had meegenomen naar het hippiefeest.  Leuk hem hier weer te ontmoeten. Later in de avond waren er wel weer demonstraties maar nu voor vrouwen rechten. Er zijn recentelijk verschillende vrouwen vermoord door huiselijk geweld en daar wordt niet of nauwelijks tegen opgetreden. Opvallend was dat er alleen vrouwelijke agenten aanwezig waren om de zaak in de gaten te houden.

Vandaag is het palmzondag en zijn al de kerken de gehele dag open. Hierdoor hebben wij ook de gelegenheid om de Kathedraal en meerdere andere kerken van binnen te bekijken. Groots en mooi en modern zijn de beste woorden die bij de Kathedraal passen. De Kathedraal  is bomvol, dat kan ook niet anders als 80% van de bevolking katholiek is. Bijna iedereen heeft bloemen cq palmtakken bij zich, de bloemenmarkt om de hoek draai dubbele omzet/uren. Als de dienst is afgelopen lopen de meesten al zwaaiende met de takken/bloemen om de priester  naar buiten te begeleiden. De rest blijft zitten voor de volgende aansluitende dienst!!  Wij zijn daarna in een soort dubbeldekker Hop on & off bus gestopt. Het is prachtig weer, warm en een hoofdzakelijk blauwe lucht. Dit was een mooie gelegenheid om het centrum wat beter te leren kennen. Een van de bezienswaardigheden was de “Touri “ een kerk boven op een heuvel vanwaar je een mooi overzicht hebt over de stad. Bij terugkomst hebben wij ons weer verder vermaakt door langs de rivier te wandelen vanwaar je vele mooie oude huizen kan bewonderen. Koffietenten in overvloed dat hadden wij een tijdje gemist dus dat hebben wij hier ingehaald. Cuenca is ons zeker bevallen. Het was ons al eerder verteld dat het een leuke stad is en dat kunnen wij nu zeker beamen. Jammer dat wij drie dagen te vroeg vertrekken op woensdag de 12 april is er een groot feest omdat Cuenca dan 460 jaar officieel die naam hebben gekregen van de Spanjaarden.

Overn.plek nr.25: Saraguro ( 2.575 meter.) – Hostal Achik Wasi.

Wij reizen nu zuidelijk, de meeste toeristen gaan naar Guayaquil of de kust. Het is ongeveer 150 km naar Saraguro maar alsmaar door berg en dal, waardoor wij toch drie uur nodig hebben. De rit gaat kris kras door het Andes gebergte. Wij zien niet veel vanwege de regen maar tussendoor nemen wij toch wel een mooi landschap waar. Het zicht was vaak volledig weg door de laag hangende bewolking. Toen wij  Saraguro naderde zagen wij het dorp liggen in de vallei beneden ons, wij waren al lang blij omdat aankomen in een plek met regen en dichte bewolking is geen pretje. Gelukkig konden wij direct overstappen in een gele taxi, die ons voor 1 dollar naar ons hotel bracht. Het hotel lag op een heuvel met zich op het dorp. Het zag er prachtig uit met een mooi tuin, groot en verzorgt. Alles was open, receptie tuin etc. maar wij zagen geen mens. Uiteindelijk vond ik de eigenaresse in de keuken. Kamers in overvloed en het was nog vroeg, even over tweeën. Na een uurtje of wat gerelaxt te hebben kwam ik er achter dat de markt niet morgen maar gisteren was geweest. Wat een teleurstelling, Saraguro is een dorp met een locale markt waar maar weinig toeristen komen. Maar helaas dat zullen wij dus moeten missen. Het was inmiddels gestopt met regenen. Dus wij besloten naar beneden af te dalen het dorp in, om ons te mengen tussen de locale bevolking. Het is heel leuk sinds Judith een hoed met een veer heeft gekocht in Guamote worden wij constant aangesproken. Ondanks dat wij geen Spaans spreken en dat kenbaar maken, gaat men gewoon door in gekwebbel zonder dat wij het begrijpen. Heel leuk om op die manier contact te krijgen. Je merkt ook dat men hier minder afwijzend staat tegenover buitenlanders.  Het is Goede Week dus veel kerkelijke activiteiten en dat is hier dus ook het geval. Er zijn wat processies hier en daar en zodoende kan ik ongestoord wat foto’s maken en is de traditionele klederdracht goed zichtbaar. Het dorp heet Saraguro maar de bevolking ook. De Saraguro is een indianenstam die vermoedelijk door de Inca’s is verplaatst de stam komt oorspronkelijk uit het zuiden, uit Peru of Bolivia. Het was de gewoonte van de Inca's om veroverde stammen te verplaatsen naar een andere uithoek van hun rijk. De hoofdkleur in hun klederdracht is zwart. Mannen dragen zwarte kniebroeken en zwarte poncho's en een hoed. Vrouwen dragen zwarte rokken met fijne plooien,  een onderrok, geborduurde bloezen en een “Reboso” (wollen doek). Ze dragen juwelen van zilver of goud, afhankelijk van hoe arm of rijk men is. Waarbij de grote broche om de “Reboso” bij elkaar te houden, het belangrijkste is. Maar ook oorringen en veelkleurige halssnoeren zijn van de partij. Vrouwen dragen eveneens een zwarte hoed   of wit met een koeienmotief aan de onderkant van de rand.  Wij hebben voor 13,50 dollar gegeten incl. een grote fles bier en twee glazen witte wijn. Wij besluiten om morgen maar door te reizen naar Vilcabamba. Het heeft geen zin om hier twee nachten te blijven.

Overn.plek nr.26: Vilcabamba ( 1.570 meter.) – Jardin Escondido.

Vanmorgen werden wij wakker van de geluiden van de hanen en kerkgezang. Heerlijk zo’n landelijk sfeertje met de nodige religieuze klanken. Er is duidelijk alweer een activiteit in de kerk. Men is lijkt wel meer in dan uit de kerk in deze tijd vlak voor Pasen. Wij kunnen een bus nemen om even voor negen uur naar Loja daar zullen wij dan moeten overstappen naar Vilcabamba. Totaal ook weer zo’n 140 km. Het eerste stuk is vooral weer spectaculair.  Ik zal proberen het landschap te beschrijven zodat jullie een beeld kunnen vormen van wat wij zien. Allereerst zijn er weer de nodige glooiingen, maar dan weer zeer wispelturig alle kanten op. De aarde worden bedekt met struiken, bomen en diverse andere grond bedekkers voorzien van allerlei kleuren groen in vele tinten. Maar deze worden nog verder geaccentueerd door de flarden zonlicht, die de groene kleuren weer diverse andere tinten meegeven.  Daarboven hebben wij dan, in dit geval witte laag hangende wolken in mooie vormen die van tijd tot tijd de donkere schimmen van de achterliggende hoge Andes toppen zichtbaar laat. De kleur van de blauw lucht tussen die witte flarden door maken het plaatje compleet. Beneden in het dal tussen de groene scharkering loopt dan regelmatig nog een snel stromend riviertje. Her en der zie dan ook nog wat grillige afkavelende donkere rotspartijen er tussendoor. Hoop dat het wat voor jullie is gaan leven!
Het ene moment kijk je in een (diepe) ravijn en het volgende moment rij je weer langs hoge berghellingen. Zeer afwisselend, in elk geval heel anders dan rijden door het Zwitserse berglandschap bv. De busrit gaat zeer voorspoedig, de overstap is zeer snel de ene bus uit de andere in. Her en der krijgen wij weer de nodige regen voor onze kiezen. Wij zijn een dag te vroeg voor onze reservering in Vilcabamba. “No problem” is het antwoord, om even terug te grijpen op een reeds vaak gebruikte term in ons reisverleden! Vilcabamba is een zeer rustig stadje gelegen in een vallei met een zeer mild klimaat. De omgeving is een lust voor het oog: groen en heuvelachtig. Er leven hier vele oudere kerngezonde plaatselijke mensen van 70-, 80-, en 90-jarigen. Het moet dus een wel een gezonde streek zijn, daar staat het ook om bekend. De stad zelf heeft zich ontwikkeld tot een populaire toevluchtoord voor bezoekers die hun reis tijdelijk willen onderbreken of voor mensen die zich hier willen vestigen. Vele bejaarden zijn hier neergestreken, op zoek naar de eeuwige jeugd!  Dan kom ik gelijk even op het volgende. Vanmiddag heb ik een massage gehad van een “halve” goeroe. Hij heeft mij fantastisch gemasseerd dat moet ik zeggen. Maar hij gebruikte wel de nodige bijzondere middelen. Het begon dat ik een lepel San Pedro marmelade moest slikken vooraf aan de massage. Dat bevorderde de behandeling van binnen volgens hem. Verder had hij de vlam gezet in een kaars en een stuk palissanderhout met een of andere steensoort erop, wat de nodige geur verspreide in de kamer. Hij besprenkelde mij met twee verschillende natuur drankjes vanuit flesjes vol met wat bladeren en stengels/lianen van diverse planten, die hij mee had genomen. Na de behandeling voelde ik mij wel anders en fitter??  In hoeverre de nodige geestverruimende middelen invloed hebben gehad hier om de mensen aan te trekken is moeilijk te zeggen. Wel heeft men volgens zeggen met de gedachte geleefd om een platvorm te maken voor de vele ufo’s die gezien zijn hier!  Het is bekend dat er een cactus extract is die heet “San Pedro” waar je hallucinaties van krijgt. Zou het dan toch??

Na een onrustige nacht waarbij ik zeker twee uur wakker ben geweest sta ik toch redelijk fit weer op. Ik heb besloten de goeroe morgen nog een keer langs te laten komen voordat wij door gaan naar Guayaquil. Het heeft de hele nacht weer geplensd en alles is doornat in de natuur. El Niño heeft het weer ook hier goed te pakken maar dat is nog niets vergeleken bij de situatie in Noord Peru. Wandelingen zijn uitgesloten wegens de vele modderige paden in de bergen. Wij overwegen morgen misschien een paard rijtocht te boeken. Wij beginnen volwaardige ruiters te worden, denk ik…. Na een kop koffie op de Plaza rijden wij met een pick up (taxi) een stuk de berg op. De bedoeling is te gaan naar daar waar twee rivieren samenstromen. Helaas dat is niet te doen het is een en al modder en wij besluiten terug te lopen. Onderweg komen wij de nodige Yoga tenten tegen en steeds meer hippie achtige figuren, jong en oud. Zij zijn hier duidelijk de jaren 60/70 van bij ons in Europa aan het herhalen. Geflipte lui zien wij overal. Wij praten er met een en die geeft ook aan dat de cactus overal groeit en het drankje “ajawaska” om in tranche te komen is overal verkrijgbaar. Die wordt opgehaald vanuit de amazone en wordt samengesteld uit bepaalde lianen soorten. Dat is hetzelfde drankje wat de Sjamaan gebruikt die wij bezocht hebben op onze jungle tocht. Ook mijn Goeroe gebruikt dit duidelijk.  Wij bezien dit alles en denken dit hebben wij allemaal al gehad/gedaan……en gaan terug naar onze hangmat en nemen een rum/coke.

Paardrijden gaat helaas niet door, zijn te grote groepen en gaan vele uren rijden, dat zien wij niet zitten. Judith heeft besloten wij blijven niet hier permanent wonen, zij kan niet aarden tussen het gespuis. Ik sluit mij daar bij aan. Het is werkelijk onze relaxte dag van de hele reis. Hebben niets gedaan. Op een terras alles zitten opnemen. De Hari Krishna’s, de mondmaskers, de yoga goeroes en aanhangers, de vega en godsdienst fanaten. Goed voor een dag!! Gelukkig speelt Ajax vanmiddag en heb ik de wedstrijd live kunnen volgen. Nog 2-0 gewonnen ook. Aansluitend mijn goeroe ontvangen, hij heeft dit keer mij een relaxerende massage gegeven, geheel in stijl met de dag. Zonder mij te bespuwen met ajawaska drankjes. Ben benieuwd vannacht.  Vanavond ga ik een Spa opzoeken met een sauna en lekker zwemmen. Morgen trekken wij ons terug en gaan naar Guayaquil.