2017 - 03 (4) COLOMBIA - IN MEMORIAL PABLO ESCOBAR.

1 maart 2017 - Neiva, Colombia

Onze relax periode op het zonnige en vreedzame eiland MUCÚRA is voorbij gevlogen. Wij hebben vanmorgen nog even tijd om lekker te zwemmen. Om half negen zal er iemand ons ophalen om ons te begeleiden naar de boot.  Het is maar een kwartier lopen naar de andere kant van het eiland. De begeleider is er vandoor gegaan en er is geen boot..... Een klein half uur later komt er zowaar een boot aanvaren die ons oppikt. Het water is wederom een spiegel zo glad, er zitten maar een paar mensen op de boot maar dat zal snel anders worden. Op een van de volgende eilanden stappen er nog 10 passagiers aan boord en de boot zet koers Santiago de Tolú. Het is een genot om heerlijk te genieten van de frisse wind en wat opspattend water in je gezicht en verder alleen maar licht blauw water en zo af en toe een klein eiland met wel of geen huisjes erop. 
Eind van de ochtend zetten wij voet op de vaste bodem en zijn wij veel te vroeg voor onze aansluitende reguliere bus naar CARTAGENA. Tijd voor een kop koffie en lunch op het dorpspleintje. Het verbaast ons weer dat het hier zo rustig is, af en toe een auto of tuk tuk maar wandelende mensen zijn er amper. De bus doet er drie uur over om ons af te zetten bij het busstation niet ver van het historische centrum. Gelukkig kunnen wij ons "eigen" appartement weer betrekken, al geboekt voor vertrek.... Het voelt als een warm bad om weer terug te zijn hier.
 

Wij blijven nog een dagje in Cartagena om nog even af te kikken. Alleen maar rondgeslenterd en genoten van al de activiteiten die overal permanent gaande zijn. Muziekgroepjes die serenades brengen aan verliefde koppeltjes, een dame die in haar eentje een salsa dans midden op straat houdt, mime artiesten en dan nog de jongleurs tussen de auto’s die wachten voor het rode stoplicht. Oh ja nog even een kapper bezocht met een nieuwe ervaring, op het einde van de knipbeurt een shampoobehandeling. Was lekker, moet ik het toch eens met Melody over hebben!!
Vanavond voor de derde keer terug naar ons Indiaas restaurant. Het eten was uitstekend dat zullen jullie begrijpen. 
 

Eind van de ochtend nemen wij een taxi naar de luchthaven. Met het vliegtuig op weg naar de stad van de drugs. Hier regeerde Pablo Escobar tijdens zijn “werkzame” leven. In de jaren tachtig en negentig was het drugskartel van de beruchte Pablo aan de macht hier in MEDELLIN. Veel mensen haten de man omdat hij opdracht heeft gegeven aan ontelbaar veel liquidaties, martelpraktijken en het plaatsen van bommen. Veel overheid medewerkers als politici en agenten werden omgekocht door Pablo, maar wie het smeergeld niet accepteerde werd geliquideerd.  Vele andere, met name armere mensen, zien hem als dé Robin Hood van Medellín, aangezien hij veel geld gaf aan hen en banen regelde en veel geld investeerde in liefdadigheids-projecten. Op een gegeven moment leverde zijn cocaïne handel hem 60 miljoen dollar per dag op!  Het klopt dat Pablo Escobar de "armen" huizen heeft geschonken in de sloppenwijken. Om precies te zijn 300 huizen waardoor 300 gezinnen ook een dak boven het hoofd hadden. Maar wat zijn 300 gezinnen in een stad met miljoenen mensen. En vraag je jezelf niet af, wat die 300 gezinnen daarvoor in ruil moesten doen? Want die 300 gezinnen hadden ook plotseling een beroep. Als smokkelaar, als cocaplukker, als bewaker,… En de jobaanbieding weigeren was voor die arme mensen niet echt een optie! Pablo Escobar en zijn drugskartel behoren hoe dan ook tot de geschiedenis van Medellín. Maar de meeste bewoners hier in Medellin willen die tijd liefs zo snel mogelijk vergeten. Terecht ook, want niet alleen was hij verantwoordelijk voor de moord op meer dan 30.000 mensen, hij heeft ook grote schade aangerecht in Medellin. De overheid en de stad zelf zijn hard aan het werk om de stad los te koppelen van Don Pablo. Er zijn de laatste jaren talrijke veiligheidsmaatregelen genomen en er is veel geld geïnvesteerd in projecten om de armoede in de stad tegen te gaan. Het is moeilijk te bevatten dat dit ooit een van de gevaarlijkste steden ter wereld was. Het schijnt dat je huurmoordenaars (sicarios) kon inhuren  voor slechts $30. Gelukkig is die tijd voorbij. Medellin, en met name het centrum, is vandaag de dag een van de leukste steden in Colombia, komen wij al snel achter.
Wij landen op een redelijk plat plateau op een hoogte van ruim 2.100 meter. Als wij, het is al laat in de middag,  met de bus richting het centrum van Medellin rijden zien wij de stad beneden ons in een kom tussen de berghellingen liggen. Om het centrum te bereiken moeten wij eerst wel ruim 500 meter dalen, wat de nodige tijd kost.
Medellín is een geliefde stop omdat de stad een ideaal klimaat, een bruisende atmosfeer, een ideale ligging in het land heeft. Het ligt in de uitlopers van het Andesgebergte, waardoor er een ideaal klimaat heerst. Hierdoor wordt Medellín ook wel ‘de stad van de eeuwige lente’ genoemd.
Onze eerste indruk wordt letterlijk wat overschaduwd omdat de zon verdwenen is achter een dikke laag wolken, die ook aardig wat donkere tinten vertonen. Ons hotel ligt in het uitgaanscentrum Parque Lleras vlakbij de wijk El Poblado, een perfecte keus blijkt. Het is hier bijna 24 uur volop leven met veel restaurants en barretjes. Wij komen er al snel achter dat 24 uur in Medellin niet voldoende is en boeken er direct een nacht bij in ons hotel. Wij hebben nu twee volledige dagen hier en besluiten een dag met een soort Hop on, hop off bus de stad te doorkruisen. De tweede dag gaan wij de metro daarvoor gebruiken.

De Turibus brengt ons naar de hotspots in het centrum. De tocht is interessant, hierbij een kleine samenvatting. Wij hebben de botanische tuin bezocht die heel interessant is vanwege zijn vlinderhuis en de lagoon met mooie fotogenieke plekken. Er zijn schildpadden, leguanen te zien in het water, diverse vogels vliegen af en aan. Een oase van rust heel gek zo midden in een miljoenenstad.
Op de Plaza Botero zien wij beelden van de Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero. Met zijn werken beeldt hij, op het imposante plein, mensen en dieren in vreemde proporties  uit.
Het Parque de los Pies Descalzos (Het Blote Voeten Park) ligt midden in Medellín en is voor menige inwoner de enige manier om wat van de natuur te zien en proeven. Op blote voeten door verschillende natuur fenomenen. Er is niet alleen een groot grasgebied, maar ook zijn er fonteinen, een grote zandkuil en een bamboebos. Het hele park is goed onderhouden en het vormt dan ook een leuke omgeving om wat rond te lopen. Het is zaterdag en het is redelijk druk bijna allemaal Colombianen. 
In het oude centrum is verder altijd wel iets te beleven. Schreeuwende verkopers, straatartiesten en eet kraampjes domineren de straten. Wat ons verder o.a. is opgevallen dat er fitnesstoestellen zijn geplaatst op veel straathoeken, waar men gratis op kan trainen en dus door veel Colombianen gretig gebruikt worden. Simpel maar wel direct voor alle lagen van de bevolking toegankelijk. De andere stops hebben ons de hele dag bezig gehouden.
Tegen half negen s’ avonds gaan wij op weg naar een van de vele restaurants. Het is zaterdagavond en een drukte van jewelste. Duidelijk stapavond voor de Medellin bewoners met geld. De politie doet ook goede zaken. Motoren her en der neergezet worden achterin een klaarstaande vrachtauto geladen en een takelwagen sleept de verkeerd geparkeerde auto’s direct weg. Een wel erg rigoureuze manier om het parkeerprobleem aan te pakken. De muziek van de restaurants doen een wedstrijd wie het meeste geluid maakt.

Medellín is de enige stad in Colombia met een metronetwerk, waardoor je gemakkelijk, goedkoop en snel door de uitgestrekte stad kan reizen. Hierbij horen ook twee kabelbanen die je beide kan nemen met hetzelfde ticket. Belangrijk voor een groot deel van de (arme) bevolking omdat zo gemakkelijk de woningen, voornamelijk sloppenwijken, bereikbaar zijn op de hellingen van de heuvels.  Er zijn al heel veel sociale appartementen hier gebouwd door de overheid, men is goed bezig. Wij hebben vanuit de kabelbaan een adembenemend uitzicht over de stad, die zich uitspreid over meerdere valleien. Als je bij het eindpunt van de reguliere kabelbaan uitstapt is er nog een extra kabelbaan mogelijk, die gaat naar het Nationale Park Arvi. Wij besluiten door te gaan met deze, dus op naar de groene natuur van Medellin. Het is zondag dus vrij druk met lokale toeristen. In de kabelbaan naar boven ontmoeten wij een jong stel die wat gebroken Engels spreken. Zij nodigen ons uit om met hun mee te gaan. Waarnaar toe en hoe ver is niet geheel duidelijk, wij stemmen in op zoek naar het avontuur...... Boven is het direct een en al groen, met heel veel "oorspronkelijke bomen en planten", de ideale plek om makkelijk te kunnen ontsnappen aan de hectiek van de stad. Er zijn veel wandel en fietspaden hier aangelegd maar ook veel recreatie plekken gecreëerd.
Als wij boven aankomen stellen onze "nieuwe vrienden" voor, direct de bus te nemen naar hun bestemming. Blijkbaar weten zij zelf ook niet precies waar zij er uit moetn want zij komen, na te hebben geïnformeerd, er achter dat wij er al voorbij zijn. Wij hebben al een aardig eind gereden maar zijn nog steeds omringt met het groen van het N.P. Weer per bus een stuk terug en in the middle of nowhere stappen wij uit. Achter een alleenstaand huis, schuin op de helling van een heuvel is de bestemming. Hier zijn inmiddels zo’n vijftigtal alternatieve (hippie)gasten, de meeste vol behangen met kettingen, tatoeages en de mooist gekleurde kleding. Velen hebben allerlei spul meegenomen om te verkopen en anderen hebben hun muziek instrument(en) bij zich. Het is een schouwspel een happening op zich. Hier en daar wordt er het nodige gerookt. Het zijn hoofdzakelijk natuur freaks. Wij spreken een dame waar wij empanadas, vegetarisch uiteraard, van kopen en een heerlijke onbekende thee drinken. Nee wij worden er niet licht van in ons hoofd!! Zij woont in de bossen, zoals veel aanwezige vrouwen hier, volgens haar. Wij hebben ruim een uur ons hier vermaakt en vertrekken uiteindelijk met een souvenir.  Judith is heel blij met de halsketting zijnde een dreamcatcher. Wij nemen afscheid van onze "nieuwe vrienden" en wat heel leuk is in Ecuador later op onze reis komen wij hem toevallig weer tegen. Het festival moet nog opgang komen en zal doorgaan tot vanavond een uur of negen, maar zonder ons (helaas). Wij nemen dezelfde route weer terug voordat het donker wordt.
 

Onze volgende bestemming SALENTO is zeven uur rijden met de bus verder zuidelijker in Colombia. Wij naderen al snel het Andesgebergte weer en dat betekent veel bochten en flink op en neergaande wegen. Wij doen er daarom vrij lang over om de 250 km te overbruggen en mede ook omdat de weg wordt verbreed zijn er files. De natuur wordt wel alsmaar mooier, groener en vruchtbaarder. Er is duidelijk veel meer regenval en dat merken wij ook onderweg, het zijn maar enkele druppels weliswaar, maar toch. Het hooggebergte wordt herhaaldelijk afgewisseld met lagere heuvels er tussendoor. Dit geeft een prachtig uitzicht over een soort wasbord van hobbels en bobbels. Wij zien diversen plantages vol met sinaasappelbomen en dan weer papajabomen en uiteindelijk worden dat koffiestruiken. Aan de woningen te zien verdienen de eigenaren goed, oude bijna monumentale goed onderhouden gebouwen maar ook nieuwe. Als wij de stad Pereira passeren merken wij al weer snel dat er ook nog veel arme mensen zijn in Colombia, de slums zijn goed vertegenwoordigd!! Mijn raam wordt door de chauffeur subtiel gesloten zonder toelichting bij het binnen rijden van de stad en weer geopend bij het verlaten, was dat toeval?
Het einddoel van de meeste toeristen die op deze weg rijden is het koffiegebied van Colombia. Koffie wordt verbouwd door heel Columbia maar heeft een grote concentratie binnen de driehoek Manizales, Pereira en Armenia. Colombia staat bekend als 3de koffieland van de wereld er wordt voornamelijk Robusta geteeld. Er zijn meer dan tienduizend families in Colombia die een koffieplantage bezitten, van kleine tot middelgrote. Colombia exporteert voornamelijk koffiebonen naar Amerika. Het is zwaar werk want de meeste plantages liggen op hellingen. Op de plantages staan tussen de koffieplanten bananenbomen en palmen om het ongedierte van de koffieplant af te houden.
Wij besluiten naar het bijzonder stadje Salento te gaan net buiten de "officiële" koffie driehoek. Wij passeren nu onderweg grote oppervlakten die zijn volgeplant met Eucalyptusbomen. Dit mooie en kleurrijke kleine stadje Salento is vol met historische gebouwen en charmante straten en ligt midden in de groene waas van de bergen rondom. Het doet erg veel lijken op een cowboystadje mede doordat er vele ruiters te paard door de straten galopperen, volledig met cowboyhoed en rijlaarzen aan, alleen het geweer ontbreekt. Uiteraard ontbreekt ook hier de Plaza niet, omgeven door de vele kleine winkeltjes met zelfgemaakt prullaria, fijne restaurants en natuurlijk het verse fruit op straat. Het stadje ligt gebouwd tegen een berghelling. Het valt aardig tegen omdat wij ongemerkt soms enkele meters moeten stijgen. Wat goed te merken is bij deze warmte en hoogte. Gelukkig is het hoogte verschil in de straten niet allemaal heel schuin en zeker niet als je in de breedte loopt. Salento is ook bekend vanwege zijn forelkwekerij. Wij hebben niet alleen hiervoor gekozen vanwege het stadscentrum maar vooral vanwege het natuurschoon rondom de stad, zijnde de Cocora vallei. In ons hotel is een soort huisvriend, die in het bezit is van een auto. Ik raak in gesprek met hem en die hebben wij kunnen overtuigen om morgen met ons op pad te gaan. Normaal ga je met een van de jeeps, die vertrekken vanaf de Plaza.  Die is dan gevuld met een groep van acht á negen personen om af te dalen in de vallei en vervolgens daar te gaan wandelen. Zo’n grote lange wandeling zit er voor ons toch niet in, vandaar dit alternatief.
 

Om elf uur staat onze chauffeur klaar bij de receptie, wij hebben met hem afgesproken voor ‘n uurtje of vijf. Het blijkt een perfecte deal te worden. Ondanks dat hij geen woord Engels spreekt, vermaken wij ons uitstekend. Hij brengt ons eerst naar het uitkijk platform bij Finca La Montaña, vanwaar wij een spectaculaire uitzicht hebben over de Cocora vallei beneden ons. Vervolgens dalen wij af in dezelfde vallei. Er passeren enkele Willy’s  (4WD jeeps) die de weinige toeristen, die door de weeks aanwezig zijn, transporteren. Wij zijn omringt door puntige pieken van de vele bergen rondom en de uitgestrekte groene valleien. Allereerst zien wij nog akkers vol met avocadostruiken. Vervolgens zien wij de eerste enorme slanke "Wax" palmbomen van soms wel bijna zeventig meter hoog.  Hij groeit alleen in de Andes in Zuid-Colombia en Noord-Peru. De manier waarop de toppen van deze nationale Colombiaanse boom boven het nevelwoud uittorenen, is adembenemend. De vallei is een onderdeel van het Los Nevados National Park. Wij hebben een behoorlijk eind gewandeld, wat een prachtig gebied is dit, zeker een tocht van vele uren meer dan waard.
Klaar voor ons tweede onderdeel het zuster stadje Filandia zo’n 20 km verderop. Niet veel mensen weten dat dit koffie district een schilderachtig stadje Filandia herbergt. Het is gelegen op een heuvel die uitkijkt over de glooiende groene velden. Het koppel die ons heeft meegenomen naar het hippiefeest hebben ons hierop geattendeerd om zeker niet over te slaan. Het blijkt een verborgen juweeltje te zijn. Filandia ligt op 1.600 meter boven de zeespiegel en heeft een perfect klimaat, de zon is gaan schijnen en geeft een magisch weerspiegeling op de vele prachtig versierde winkeltjes en restaurants. Het centrum, de Plaza is nog mooier dan Salento, volledig versierd met de mooiste kleuren bloemen. Er is duidelijk meer activiteit hier, de lokale bevolking maakt meer gebruik van de Plaza. De kerk "Iglesia Maria Inmaculada" is het aanzien meer dan waard op de Plaza. Wederom maakt mijn “SONY” overuren. Bijna alles is fotogeniek. Wij gaan lunchen en uiteraard koffie drinken want dat is wat je hier doet. Er is ook een uitzichttoren maar helaas is die in onderhoud vandaag dus geen zicht van een hoger standpunt over het stadje. De tijd is omgevlogen en voldaan trekken wij ons terug op ons eigen mooie balkon, naast onze kamer, met zicht over de vallei.

Wederom met de bus er vandoor! Het regent maar gelukkig heb ik onze chauffeur van gisteren, de huisvriend, kunnen warm maken om ons op te halen en zodoende de bagage naar de bus te brengen. Het is niet ver maar wel heuvel op..... Eerst met een echt lokale bus, waar planken liggen daar waar de kussens van de stoelen verdwenen zijn,  naar Armenia. Gelukkig is deze niet zo vol en alleen gevuld met lokale Colombianen. Hele gezinnen vrouwen, kinderen, beesten en veel tassen, dozen vastgebonden met touwen etc. In Armenia moeten wij 2 uur wachten op onze aansluitende bus door naar NEIVA. Het is koud in de bus omdat de airco op 17 graden staat. Als ik vraag of die wat hoger kan, krijg ik als antwoord, “trek maar een jas aan”, dat gaat helaas niet die zit in mijn rugzak. Ik krijg het idee dat de stand van de airco niet meer te verstellen is. Het Andesgebergte loopt Noord - Zuid en wij passeren het gebergte West - Oost. Wij rijden de eerste 90 km dus dwars door het gebergte, met hoogtes van meer dan 3.200 meter, vaak volledig in flarden mist (wolken) waardoor het zicht slecht is. Ondanks dat wordt er herhaaldelijk links, rechts gepasseerd, onverantwoord….. Wij doen over dit traject van 90 km zo'n 4,5 uur en over de overige  260 km,  als wij het hoog gebergte achter ons laten, maar 4 uur. Weldra zien wij de eerst rijstvelden weer en de nodige tarwe ranken. De vruchtbare streken worden langzaam wat droger en de vegetatie veranderd. Het wordt ook wat beter weer, droog en warmer en niet onbelangrijk de wegen recht ,vlak en goed geasfalteerd. Nadat wij ruim 8 uur door regen, wolken, mist, koude en warmte hebben gereden arriveren wij in Neiva. Wij komen aan om half acht s’ avonds, wij zijn in totaal 11 uur onderweg geweest maar hebben wel van de natuur genoten.
 

Wij hebben een rustdag voor ons zelf ingepland hier. De temperatuur is heerlijk, zelfs een beetje aan de warme kant, schat net boven de dertig graden!! Ons hotel ligt vlakbij het busstation en het centrum. Bij een rondwandeling door dit gebied komen wij in eerste instantie bijna alléén maar auto onderdelen van alle merken tegen, nieuw en oud. Onvoorstelbaar zoveel winkels, stalletjes en stoepen een wijk vol….. Op het plein voor de traditionele, maar nu eens een simpele kerk, worden wij geschokt geconfronteerd met de verkoop van neushoorn zalf voor de potentie!!! Het kleine tubetje was gefabriceerd in Caïro, Egypte….. niet eens in China. Onvoorstelbaar de potentiële kopers moeten eens weten wat een leed hierachter schuil gaat en wat een waardeloze troep dit eigenlijk is. Het is vergelijkbaar met gewoon verpoederende nagels. Wij genieten de middag heerlijk van ons zwembad,  in ons luxe vier sterrenhotel en laten alles van ons afspoelen.

Wordt vervolgt
 

Foto’s

9 Reacties

  1. Marianne:
    10 maart 2017
    Ik word helemaal meegezogen in je verhaal. Wat een leuk boek maak je er van. Gezellig om te lezen! Nog heel veel plezier!
  2. Amber:
    11 maart 2017
    Zo te horen moet Afrika jullie een tijdje missen! Het enthousiasme spat ervan af en er is nog zoveel meer
    Ik wil al die mooie plekken die je beschrijft ook zeker met eigen ogen zien ooit! Blijf genieten van elke dag X
  3. Gerard:
    11 maart 2017
    Het klinkt weer allemaal heel bekend voor mij, reizen afzien en genieten.
    Bet komt allemaal heel kleurrijk over gezellige plaza,s en huizen.
    Judith ik ga je vast feliciteren en je een gezellige dag wensen met en op je verjaardag, neem maar iets lekkers van mij, Cor betaald het wel.
    Groetjes Gerard
  4. Max:
    11 maart 2017
    Nou weer een heel mooi verhaal geniet er van nog 30 daagjes dan ga ik ook weer 14 dagen naar ...Kololi kijken of mijn auto er nog staat ha ha
    Veel plezier gr. Mat en Max
  5. Netty van Rossem:
    12 maart 2017
    Wat prachtig allemaal, en leuk dat jullie als oude hippies ook nog konden meedoen
    Een boeiend verslag weer hoor met prachtige foto's en film. Veel plezier nog samen de komende weken.
  6. Robin en Mirthe:
    12 maart 2017
    Hoi Cor en Judith,
    Leuk jullie ontmoet te hebben in Medellin. Bedankt nog voor alle tips! Wij zijn vandaag terug gekomen van Isla Mucura en het was geweldig!!
    Fijne reis nog.
    Groetjes Robin en Mirthe
  7. Tiny:
    12 maart 2017
    Hoi Cor en Judith
    Wat een leuke selfie is dat van jullie, en ik lees het al jullie genieten en ik zie het voor mij.
    Dat hippiefeest zal wel heel leuk geweest zijn, en Cor zeker op de dansvloer.
    Nou wachten we maar weer op de volgende maille groetjes van mij Tiny.
  8. René:
    14 maart 2017
    Ha Judith en Cor het is 14 maart dat ik reageer en dus de verjaardag van Judith. Dus ik begin met Judith te feliciteren en een te geven en natuurlijk een dikke pakkert.
    Fantastisch om met jullie mee te reizen en op te hoogte te worden gebracht van jullie ervaringen daar.
    Een hele fijne (verjaardag ) dag en ik blijf jullie volgen. Ik krijg trouwens jullie verslagen via Gerard, ik heb me wel aangemeld maar dat werkt nog niet, maar zo kan het ook hoor.
    Lieve groet vanuit een langzaam lenteachtig wordend Amsterdam.
    René
  9. Gerard:
    15 maart 2017
    Hoy Judith en Cor ,judih nog gefeliciteerd met je verjaardag, ik lees de verslagen bij Gerard, geniet er van groetjes van Jan Gordeau