2014-02 (5) MALEISIË, Bali & Malakka (met 'n Portugees, Nederlands en Engels koloniaal verleden.)

Om elf uur krijgen wij een lift van de eigenaar van het Resort die ons brengt naar de luchthaven van SANDAKAN. Het vliegveld ligt maar 11 km van ons Resort, maar wij hebben wel bijna vijfenveertig minuten nodig om er te komen. De slechte weg en het verkeer zijn de boosdoeners. Het inchecken is zo gebeurd omdat het een kleine luchthaven is, gaat alles gemoedelijk. Stress kent men niet hier lijkt wel.  Het vliegtuig is helemaal vol en nog geen veertig minuten later landen wij in KOTA KINABALU.
Hier moeten wij overstappen en voor onze internationale vlucht naar Bali naar een andere terminal. Na het inchecken en afgeven van onze bagage hebben wij ruim tijd over, onze vlucht vertrekt pas om vijf uur. Bij KFC hebben zij de beste stoelen dus dat is de geschikte plek om te relaxen. Een kleine snack met veel kippenvlees is toch verleidelijk, het verbaast mij telkens weer waar zij die dikke vette kippen vandaan halen…..
De vlucht naar het eiland BALI  in Indonesië duurt maar twee en half uur. Wij zijn gearriveerd in ons vierde land.  In de aankomsthal hebben wij bijna net zo veel tijd nodig. Ter plaatse moeten wij een visum kopen en dat samen met de grenscontrole duurt bijna anderhalf uur. Met gevolg dat wij pas om over tienen in de taxi naar ons geboekte hotel onderweg zijn. Het regent pijpenstelen en dat hebben wij nog niet eerder gehad op de reis, zo hard en zo lang. Het stadje KUTA bestaat uit een en al kleine straatjes, vol met gemotoriseerd verkeer waarbij de brommers en scooters als gekken er tussen door rijden. Het hotel is zoals verwacht een echt 4 sterren hotel, redelijk rustig met een kamer met zicht, vanaf het balkon op het zwembad. Nog even wat eten in het restaurant van het hotel en dat smaakt niet alleen lekker maar is ook niet al te duur. Wij hebben gekozen voor een luxe hotel en een paar dagen rust en relaxen in een weer geheel andere cultuur. Met veel plezier gaan wij terug naar onze super ruime kamer, een upgrade van de receptionist omdat het niet al te druk is.

Wij schuiven aan en maken lekker gebruik van het uitgebreide ontbijt buffet, wat niet inclusief is. Het eiland Bali is een van de 13.000 eilanden van de Indonesische Archipel die zich uitstrekt van Maleisië in het westen en Australië in het oosten. Het eiland is redelijk klein, het heeft een doorsnee van zelfs minder dan 150 km op het breedste stuk. Het is voorzien van meerdere mooie zandstranden aan de indrukwekkende glooiende kustlijn. Het is vulkanisch, versierd met stukken extreem vruchtbaar land, waarvan een groot deel is uitgehouwen in terrasvormige rijstvelden. Bali is de enige overgebleven hindoeïstische samenleving in Zuidoost-Azië, en de religieuze naleving doordringt elk aspect van het moderne Balinese leven. Het over grootste deel van de Indonesische bevolking is Moslim. Een van de opmerkelijkste dingen welke duidelijk anders zijn dan in Maleisië is de gamelan muziek, die overal op de achtergrond te horen is. Verder de architectuur van de gebouwen,  muren, daken, meubels maar eigenlijk van alles van hout en/of steen is volledig anders. Het is allemaal voorzien van tierlantijnen, vaak met de hand uitgehouwen of extra toegevoegd. Al vroeg in de morgen is de temperatuur al meteen drukkend, de luchtvochtigheid is hoog. Af en toe heb je een regenbui, die meestal van korte duur zijn, maar soms wel heel heftig.
Na het ontbijt gaan wij op verkenning uit in Kuta. De straatjes zijn heel smal en kronkelen zich een weg tussen de huizen door. Overal zijn er winkeltjes en of stalletjes met van alles in de aanbieding. Wij worden wel herhaaldelijk uitgenodigd doch dringend verzocht toch vooral naar binnen te komen en iets te kopen. Dit is wel even wennen en vervelend. Verder zijn er heel veel mogelijkheden om je te laten verwennen. De winkels waar men voetreflexen, manicuren, pedicuren, visbakken en voet, been, rug of bodymassages aanbieden zijn legio.
Je krijg heel snel het idee dat het daardoor een soort Thailand is geworden. Ik heb tweemaal met mijn voeten in een vissenkom gezeten. Tegen inlevering van wat eelt en droge huidcellen moet je wel het kriebelen voor lief nemen. Het lopen door de straatjes is wel lastig vanwege het vele verkeer, auto’s maar vooral de vele scooters zijn heel hinderlijk. In de hoofdstraat zijn veel restaurants, barretjes en ook de nachtclubs, s’ Avonds is het heel gezellig en druk hier. Wij hebben veel rondgelopen door allerlei zigzag straatjes, soms dreigden wij zelf de weg kwijt te zijn, zoveel zijn er. Uiteraard hebben wij ook langs het strand gelopen. Kuta is populair voor de jonge rugzaktoeristen, die overdag allemaal terug te vinden zijn op het strand. Hier vind je lange rijen met gezellige strandbarretjes waar je goedkope Bintang kan drinken. Dit is een van de mooiste plekken om de zonsondergang te bekijken. In de zee zijn wij niet geweest, hoofdzakelijk omdat het redelijk druk is en mede doordat wij een heerlijk eigen zwembad hebben bij ons hotel. Wij houden niet zo van zand en golven. De eerste twee dagen hebben wij, later in de middag, gebruik gemaakt van ons zwembad. Mede doordat happy hour om vier uur start en dan de cocktails in de aanbieding zijn!! Bali wordt ook wel eens gekscherend het Salou van Indonesië genoemd. Niet geheel onterecht, want vanwege de vele faciliteiten, nachtclubs en goedkope accommodatie is daar meer het accent opgelegd. De Balinese cultuur is daardoor voor hun een beetje op de achtergrond geraakt. Wij zullen ons daar niet aan zondigen en gaan de laatste dag hier wel degelijk wat echte originele Balinese cultuur opsnuiven.


Voor vandaag hier op Bali hebben wij een rondtoer gepland. Direct na ons ontbijt gaan wij al vroeg op pad met een eigen auto met chauffeur. Pas dan blijkt al snel hoeveel groter het stadje Kuta is en zeker ook als je dat vergelijkt met Sanur.  Om negen uur arriveren wij in Batubulan, even ten noorden van de hoofdstad Denpasar, voor onze eerste dans de “Barong en Monkey” dans.  Het is nog vroeg, bij aankomst is het parkeerterrein helemaal leeg. Onze chauffeur krijgt al snel gelijk binnen een mum van tijd is het helemaal gevuld en stroomt het publiek (toeristen) de tribunes op. De Barong dans  is een van de inheemse Balinese cultuur dansen die zijn oorsprong vindt in de Balinese mythologie. Het is een verhalende dans, die de strijd tussen goed en kwaad vertelt. In deze dans wordt de beweging afgestemd op het ritme van de gamelan, een percussie-instrument dat specifiek is voor Bali en Java. De maskers die de Barong dansers gebruiken, worden beschouwd als heilige voorwerpen en voordat ze worden gebruikt, moet een priester ze zegenen door ze te besprenkelen met heilig water van de berg Agung. Op Bali heeft elke regio van het eiland zijn eigen Barong, de  beschermende geest voor hun bossen en landerijen. Dit soort dansen vond zijn oorsprong als er sprake is van ziekte of ongeluk in het dorp. De dorpelingen geloven dat ze de slechte dingen uit hun dorp zullen verjagen door deze dans uit te voeren. Dit is nog steeds gebruikelijk in het dagelijks leven op Bali. Voor de toeristen wordt deze dans 2x daags aangeboden. De voorstelling is toch zeer de moeite waard. Dit  soort culturele dingen moet je meegemaakt hebben, anders heb je Bali niet gezien lijkt mij.
Het wordt tijd om weer op pad te gaan. Wij rijden door een prachtig landschap de vulkanische hellingen zijn begroeit met allerlei bomen en struiken, zodat het lijkt alsof je door een groene oase rijdt. Wij passeren een vallei waar de Ayung rivier doorheen stroomt, dit is een mooi stukje natuur waar de rust en stilte je tegemoet komt. Via allerlei kleine dorpjes wel of niet voorzien van goud/zilver smeden, houtbewerkingen, poppenmakers, tempels en leuke kleine dorpskernen komen wij aan in Ubud. Dit is de bekendste stad “inland” met vele tempels, paleizen, boetieks, marktjes en een overvloed aan restaurant en overnachtingsplekken. Maar wat mij wel opvalt is het angstaanjagende aantal toeristen dat door de straten loopt. Het straalt toch veel gezelligheid uit en heeft zeker een culturele en ambachtelijke kant. Uiteraard maken wij een rondwandeling door het centrum. Wij bezoeken twee van de belangrijkste architectonische hoogtepunten. De eerste is een watertempel “Pura Taman Saraswati” gewijd aan de hindoegodin van wijsheid en kunst. Vervolgens het paleis van de Koninklijke familie, “Puri Saren Agung”. Als wij de menigte echter een beetje negeren, moet ik zeggen dat de steegjes van Ubud vol zitten met kleine winkeltjes, de een mooier en origineler dan de ander. Hier vindt je sculpturen op hout of steen, prachtige schilderijen, meubels, sieraden, originele souvenirs en nog veel meer. Voor ons blijft het verder bij een heerlijke lunch op een overdekt terras.
Onze volgende bestemming is de berg/vulkaan Batur, zo op het oog op de kaart een kilometer of dertig verder. Maar om er te komen via al die kleine binnen weggetjes is dat al gauw één uur rijden. Wij gaan hier naar toe vanwege het mooie uitzicht over het landschap. Dit uitzicht valt letterlijk een beetje in het water. De grijze wolken vol met waterdamp hangen boven de top van de berg en strekt zich uit tot over de vallei. Deze berg, in de Kintamani regio, is nog steeds een actieve vulkaan met een binnenkrater op 1.717 meter boven zeeniveau. De trektocht ernaar toe duurt ongeveer 4 uur dat doen wij de volgende keer. Wij zijn nu niet voorbereid voor deze steile tocht naar boven!
Het volgende bezoek is een hoogtepunt, zeker voor onze chauffeur. Het  is de Besakih tempel, ook wel de Moedertempel genoemd. Deze hindoeïstische tempel ligt op de hellingen van een andere vulkaan de Gunung Agung en is de grootste tempel op Bali. Het is een heilig tempelcomplex die bereikbaar is door een lange trap. Het dateert vanaf de 14e tot de 18e eeuw en het is een kolossaal gebeuren en bestaat uit circa 200 bouwwerken, verdeeld over 30 complexen. Deze liggen verspreid over meerdere terrassen met vele pagodes die vervolgens ook weer bestaan uit drie tot wel elf verdiepingen. In de pagodes bevinden zich de binnentempels met een altaar. Deze symboliseren de voor hindoes heilige berg Meru of een andere heilige berg. Onze chauffeur heeft zich hier duidelijk op verheugd en leeft zich uit met allerlei gebeden en laat allerlei meegebrachte spullen achter als offergave. Wij lopen met hem mee en hebben zodoende ook geen officiële gids nodig. Er is op dat moment ook een stoet mensen, allemaal gekleed in het wit. Het blijkt een ceremonie te zijn ter ere aan een crematie van een familielid. Zij worden begeleid door een groep muzikanten, die allerlei muziekinstrumenten bespelen. Er wordt dus veel gezongen en gedanst, een vrolijk gebeuren, de overledene gaat immers op naar zijn of haar volgende level. Op meerdere plekken wordt er het nodige aan eten en gedroogde bloemen geofferd. Ik volg dit interessante geheel wat langer en constateer dat nadat zij vertrokken zijn, alles netjes wordt opgeruimd door de aanwezige dames (medewerksters!). Negentig procent wordt weggegooid en de rest wordt uitgesorteerd in zakken en staat klaar om meegenomen te worden. Ik ben blij dit te zien dan wordt het tenminste opnieuw gebruikt voor de mensen die het vast harder nodig hebben. Na bijna twee uur vertrekken wij weer, doordat het zeer interessant is hebben wij geen idee hoe snel de tijd voorbij is gegaan.
Op naar een andere dansvoorstelling, om half zeven begint de “Kecak and Fire” dans opnieuw in Batubulan. Volgens planning zouden wij naar Uluwatu gaan waar de dans in de openlucht wordt uitgevoerd met uitzicht over de zee. Maar aangezien het veel geregend heeft vandaag is het niet verstandig daar naar toe te gaan, met de mogelijkheid dat het alsnog wordt afgelast daar. Deze dans is een van de bekendste traditionele dansen van Bali. Het was oorspronkelijk een trance ritueel begeleid door een mannenkoor, die geruite stoffen om hun middel dragen. Zij beelden een gevecht uit bij het bestrijden van de slechte koning Ravana. Duisternis doemt op over het podium. "Cak-cak-cak." Dit obsessieve geluid van een koor zwelt aan en vult plotseling de ruimte. Tientallen mannen met een ontbloot bovenlijf zitten in een cirkel rond het flikkerende licht van een olielamp. Zij beginnen te dansen op het ritmische geluid van hun eigen stemmen, hun handen heffen zij in de lucht en hun lichamen beginnen tegelijk te trillen. Er volgt ook nog een dans van twee prachtig aangeklede dames. Het is inderdaad een indrukwekkende waarneming. Er is uiteraard ook weer een heel verhaal aan verbonden.
Tegen half negen zijn wij weer terug bij het hotel. Wij besluiten om opnieuw te gaan eten bij de Belg vlakbij. Mijn biefstuk van gisteren is voor herhaling vatbaar. Wij zijn amper net binnen en een onweersbui breekt los, met een donderslag en bliksem recht boven ons. De regen komt met bakken naar beneden. Wij komen zo goed als droog terug in ons hotel, de regen is weer bijna voorbij. Net als ons culturele uitstapje van vandaag om een klein beetje de sfeer op te snuiven van Bali. Nog even onze hotelkamer beschrijven. Die is ruim, schoon met een prachtige badkamer en een airco die niet over de bedden staat maar heerlijk verkoeling geeft van om een hoekje. Het balkon is niet groot maar heerlijk om op te zitten lezen, met zicht op het zwembad. Al met al zijn de drie dagen Bali dus veel te kort.

Wat is de tijd snel gegaan, wij gaan vandaag al weer Bali verlaten. Nog even gauw een massage voor dat de taxi ons naar de luchthaven brengt. De luchthaven van DENPASAR is heel modern en slim opgezet. Iedereen moet door al de taxfree winkels om bij de boarding gates te komen. Wij vliegen dit keer met Air Malindo die heeft mooie moderne vliegtuigen. Leren stoelen en veel ruimte voor de benen verder is de vlucht maar half vol, dus wij kunnen beschikken over meer stoelen.
Op de luchthaven van KUALA LUMPUR staat onze taxichauffeur al op ons te wachten. Hij belt ons terwijl wij nog in de lucht zijn en net de landing hebben ingezet. Vanmorgen voor vertrek hebben wij een hotel geboekt in Bukit Bintang. Wij hebben nog niet eerder overnacht in deze wijk maar het is de favoriete stek van Jan in Kuala Lumpur. Het bevalt ons direct goed als wij aankomen. Het hotel ligt midden in het centrum van de wijk. Rondom het hotel zijn veel straten met vol op leven en bedrijvigheid tot laat in de nacht. Nadat wij onze bagage op de 16de verdieping in een geüpgrade kamer hadden gedropt zijn wij het hotel en de omgeving gaan verkennen. Het restaurant wat vlak naast het hotel ligt spreek ons gelijk aan dus daar zullen wij zo direct wel kunnen gaan eten. Wij slenteren wat rond tussen het levendige straatgewoel en belanden in de bekendste straat van Kl. In verband met voedselstalletjes.  (Jalan Alor) Wij hebben inmiddels aardig wat dorst gekregen en een grote fles bier kunnen wij wel aan. Van het een komt uiteraard het andere, met het gevolg dat wij heerlijk hebben gegeten daar voor nog geen 10 euro. Judith vindt het welletjes voor vandaag en wil graag onder de wol. Nadat ik haar netjes heb thuis gebracht ben ik nog even op pad gegaan. Eerst nog wat door de straten gelopen, waar het wel al drukker wordt  maar het is pas negen uur dus vermoedelijk moet het echte (nacht)leven nog los barsten. Ik drink nog een glas bier in een gezellige bar maar vindt  het dan ook al snel genoeg geweest. Het is vandaag al met al toch een vermoeiende dag als je niets doet en alleen maar wat zit te wachten.  Tegen half elf schuif ik zachtjes naast Judith in bed. Beneden is het straatrumoer zelfs op de 16de verdieping goed te horen. Maar dat is snel over voor mij, zij doen maar…..

Vandaag hebben wij wat meer tijd en hoeven dus niet vroeg op. Wij kunnen ontbijten tot tien uur,  ruim op tijd zijn wij daar. De keus is uitgebreid en ook op Westerse gasten afgestemd. Vervolgens gaan wij weer wat kleding uitzoeken die wij meenemen voor twee dagen naar Malakka. De rest blijft achter in ons huidige Radius Intern. hotel, het wordt ons derde hotel in KL. waar wij bagage gaan opslaan. Op 6 januari in het Grand Seasons Hotel en op 20 januari in het Hotel Arenaa Star. Dat wordt over een paar dagen een hele klus om alles te verzamelen en dan in te pakken voor onze reis terug naar Amsterdam.
Het busstation waar de bussen vertrekken naar Malakka ligt weer ver buiten het centrum van de stad. Het schijnt heel lastig te zijn om met het openbaar vervoer daar na toe te gaan. Er zit niets anders op dan een taxi te nemen. Het is een modern nieuw station en er vertrekken regelmatig bussen naar Malakka. Wij laten twee bussen vertrekken, zodat wij voorin kunnen zitten en op onze gebruikelijke manier weer ruim zicht hebben naar buiten en naar voren. Wij doen er ruim twee  uur over om het traject van ongeveer 150 km te overbruggen. Bij aankomst in MALAKKA is ook dit keer weer een station ver weg van het centrum. De temperatuur is een stuk warmer hier dan in Kuala Lumpur. Wij horen dat het al drie maanden niet geregend heeft en dan te bedenken dat de regentijd juist is afgelopen. Normaal regent het alléén in december en januari. Het is meer dan 35 graden nu. Lonely Planet adviseert een gezellig en goed guesthouse aan de rivier, gelukkig is er nog plaats als wij aankomen. Wij zitten midden in Chinatown een gezellige buurt met gezellige straatjes met veel lampionnetjes aan de gevels. Naast de vele Chinese bouwwerken vind je er veel winkels en restaurants. Bovendien staat Chinatown sinds een jaar of tien op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Morgen zijn de laatste festiviteiten van het Chinese Nieuwjaar. Het wordt ons al snel duidelijk dat het plaatsje Malakka een gemoedelijk sfeertje heeft en heel relaxed is. Malakka is rond 1400 gesticht door een voormalige prins uit Sumatra en is gelegen in de gelijknamige deelstaat, in het zuiden van West-Maleisië. Malakka blijkt een zeer goede strategische ligging te hebben aan de Straat van Malakka, en niet lang na de stichting start de toeloop van handelsschepen uit India en China. Malakka groeit in die tijd uit tot één van de belangrijkste handelscentra in het huidige Zuidoost-Azië. In 1511 zetten de Portugese handelaren voor het eerst voet op de bodem van Malakka; om er zich vervolgens permanent te vestigen. In 1641 geven de Portugezen hun machtsstrijd (en oorlog) met de Nederlanders op; en vanaf die periode valt Malakka onder Nederlands bestuur. Pas vele jaren later krijgen de Engelsen het er voor het zeggen (nadat Nederland de regio met de Engelsen ruilde voor delen van Indonesië). De Engelse overheersing duurt tot 1957; toen werd Maleisië opgericht en gaat Malakka als semizelfstandige provincie verder.
Malakka heeft tegenwoordig ongeveer 370.000 inwoners en is een moderne havenplaats geworden. Wij besteden vanmiddag niet al te veel tijd om het centrum te verkennen. Morgen hebben wij alle tijd. De warmte is voor Judith een beetje te veel. Het is ook de overgang van al de verschillende weertypen die haar de das om doen. Vroeg gegeten en het plan is om vroeg naar bed te gaan. Dat is niet gelukt het is heel gezellig zitten op ons gezamenlijke terras, met zicht op de Sungai Melaka, de rivier die dwars door de stad stroomt. Herhaaldelijk komen er andere guesthouse bewoners langs voor een praatje. Maar vooral met twee dames van de kamer naast ons hebben wij een lange tijd zitten babbelen.

Wij hebben beiden een slechte nacht achter de rug. Veel wakker en het was te warm, de airco en de fan waren samen niet voldoende om ons af te koelen. Vermoedelijk was er ook wat met de airco aan de hand. Halverwege de nacht is deze gestopt, de temperatuur is daardoor aardig opgelopen. Buiten op ons terras is het een stuk beter en ook heerlijk om even bij te komen. Het is Valentijnsdag vandaag, wij feliciteren elkaar. 31 jaar waar is de tijd gegaan??  Fris en fruitig vertrekken wij op zoek naar een ontbijttent. Wij hebben gehoord over een klein restaurant vlakbij die geadviseerd wordt door meerdere guesthouse gasten. Bij aankomst blijkt die ook al behoorlijk vol te zijn, goed dus vermoedelijk. Er is niets te veel gezegd, het smaakt ons fantastisch. De yoghurt met honing is nog beter dan die wij gehad hebben in Kreta – Griekenland. Terug naar ons guesthouse omdat de simcard vol is en wij de opname op mijn notebook gaan zetten. Dat komt bijzonder goed uit de combinatie Judith en yoghurt is geen perfectie match. Nadat de simcard en Judith leeg zijn gaan wij weer op pad. Ha ha…
Er zijn vele historische interessante plaatsen te zien hier. Wij lopen een stuk langs de rivier en daarna door naar Dutch square, ook wel het rode plein genoemd. Hier vind je “het Stadthuys” gebouwd in 1650 en staat bekend als het oudste Nederlandse bouwwerk in Azië. Tegenwoordig is er een historisch museum in gevestigd.  Op het plein, direct naast het Stadthuys, vind je ook de “Christ Church”. Dit was van oorsprong een Ned. Hervormde kerk maar behoort nu tot de Anglicaanse Kerk. Deze zijn helaas niet te bezichtigen omdat er een verbouwing plaatsvindt. Het locale vervoer gaat hier in riksja’s die heel mooi versierd zijn, de een nog mooier dan de andere. Vaak ook nog met een scala aan muziek apparaten aan boord, met een hels kabaal passeren zij ons, dat is wat minder. Judith wil ook graag in zo’n ding rondgereden worden. Oké, wij onderhandelen en hebben afgesproken voor één uur met bezoek aan de vijf interessantste plekken. Wel geteld drie minuten later stopt hij met de mededeling: “Hier rondom zijn de vier van de vijf mooiste plekken, daar kan je wel een uur rondlopen!”. De vijfde zijn wij onderweg al gepasseerd en daar zullen wij op de terugweg wel stoppen! Enigszins verbaast stappen wij uit, maar wij laten ons ook niet zo snel belazeren en geven hem een klein deel van het bedrag en nemen afscheid van hem. Hij kan er gelukkig ook alleen maar om lachen en accepteert onze betaling. Oh oh een slechte voorbereiding van ons.
Wij gaan dus maar lopend op pad. Als eerste zien wij het beroemde “Fort A Famosa”, gebouwd door de Portugezen in 1511, wat later in Nederlandse handen viel. Het fort behoort tot de oudste nog bestaande Europese gebouwen in Azië. Helaas is er niet veel meer van over. Toen de Engelsen Malakka overnamen hebben ze het grotendeels opgeblazen. Alleen de poort “Porta de Santiago” is blijven staan. Door naar het “Huis van de Sultan” met zijn botanische tuin is zeer de moeite waard. Vele bloemen in bloei en met prachtige kleuren een waar genot. De hitte zorgt er voor dat het lopen wat langzamer gaat dan normaal. Na een late lunch zijn wij weer teruggegaan naar het centrum van de Chinese wijk omdat Judith een afspraak heeft gemaakt om een chocolade cursus te gaan volgen. Als ik daar ruim een uur later terug kom is zij nog niet klaar. Terwijl ik zit te wachten komt er een dame binnen en die vertelt mij dat wij naar de rivier moeten gaan omdat er een ceremonie plaats vindt i.v.m. de afsluiting van het Chinese Nieuwjaar. Oké dus wij gaan op weg. Nou de ceremonie houdt niet zo veel in. Wij worden uitgenodigd om een mandarijn in het water te gooien zodat je een persoonlijke wens kan uitspreken, die dan volgens zeggen mogelijk in vervulling zal kunnen gaan!! Heel interessant. Vervolgens mogen wij aansluiten bij de rij voor het gratis buffet. Het eten is heel gevarieerd en van zeer hoge kwaliteit. Het diner ter ere van onze trouwdag kunnen wij nu dus beter uitstellen. Ik koop nog wel een Valentijn roos, die het diner compleet maakt. Bij de dames rondom ons roept dat duidelijk bewondering op. Later op de avond, Judith is al vroeg naar bed, nog even het stadje ingegaan. Op de “Night market in Jonker Walk” is het aardig gezellig druk. In Chinatown is een podium geplaatst waar allerlei activiteiten plaatsvinden, zoals een leeuwendans en Chinese muziek en dans. Verder is er een optocht met vele uitgedoste  poppen in mooie kleuren en vormen. Het plein is stampend vol, maar omdat ik een kop groter ben dan driekwart van de bewoners hier, kan ik het redelijk goed zien. Nog een biertje in het Geographer café en dan ook maar snel naar bed.  

Wij hebben besloten pas vanmiddag terug te gaan naar KL. Judith gaat voor een aanvullende cursus truffels maken naar de chocolaterie. Geeft  mij de gelegenheid nog even de berg Bukit St. Paul te beklimmen om de ruïnes van de “St. Paul Church” te bekijken. Deze kerk is oorspronkelijk in 1521 gebouwd door de Portugezen en later in handen gevallen van de Jezuïeten en de Hollanders. Vanaf hier heb ik een schitterend uitzicht over de zeestraten van Malakka. Het gebouw is nu al meer dan 150 jaar lang een ruïne, maar het is nog steeds prachtig. De indrukwekkende muren staan grotendeels nog overeind en je ziet oude grafstenen langs de binnenmuren. Valt mij overigens op dat de mensen niet oud zijn geworden in de 17de eeuw. Velen stierven er in hun dertiger jaren en ook was er veel kindersterfte, vaak al van 2 á 3 jaar oud. Ik ga weer snel op zoek naar Judith. Zij zit al lang te wachten, wel met een grote glimlach en weer een zak vol met nieuwe bonbons. In de ijskast liggen er nog velen van gisteren te wachten op transport naar KL. Wij verlaten MALAKA en de bonbons heeft gelukkig het transport met deze warmte per taxi, bus en taxi goed overleeft. Wij zijn zo juist weer gearriveerd in KUALA LUMPUR in een van de hotels waar een deel van onze bagage staat. Het is het luxe Hotel Arenaa Star geworden.  De jacuzzi op het dak werkt deze keer wel volgens de receptionist. Hij heeft gelijk het is een vrij grote jacuzzi en aan de anderen kant kan je zwemmen met een diepte van 1,40 meter en dit alles in de open lucht op de 11de verdieping van ons hotel. Voor ons diner zijn wij naar de Indiër geweest en daarna vroeg naar bed.

Wat een nacht. De helft van de nacht heb ik wakker gelegen vanwege vermoedelijk aanwezige machines in de kamer naast ons. Nadat ik de nachtwaker erbij heb gehaald, krijg ik te horen dat hij en ook Judith niets horen, het ligt dus aan mij…… Maar het bed en ook het lichtje van de lampje aan de muur trillen ervan maar ik zal het wel verkeerd hebben…… Ik kan een andere kamer in een ander hotel krijgen die beschikbaar is, krijg ik te horen. Judith is er al snel klaar mee zij blijft daar. En ik dus ook. Slapen komt er voorlopig niet meer van. Om acht uur bel ik of zij de jacuzzi voor mij willen aanzetten. Tot mijn verbazing krijg ik te horen dat de jacuzzi weer “under maintenance” is, de tv geeft geen Engelstalige zenders meer en de code voor het internet werkt niet. Judith stelt voor dat ik het woordje luxe voor het hotel moet vervangen in SSZ ( wat betekend "Slecht, Sober en Zeurpiet") Dat laatste moet dan op mij slaan....  Na het ontbijt gaan wij nog op pad om onze koffer te laten repareren. Helaas lukt dat ook niet, omdat het zondag is en er alleen maar verkoopstalletjes open zijn en de vaklui een “vrije”dag hebben blijkbaar in Chinatown. Het is duidelijk mijn dag niet…
Wij nemen al ons bagage mee en verkassen met de gratis GOKL bus naar het Radius Hotel. Daar is de meeste van onze bagage nog omdat wij maar een klein deel hebben meegenomen naar Malakka. Wij kunnen nog niet inchecken in Radius en dus nemen wij de monorail naar het Grand Seasons Hotel om de ons overige laatste deel bagage op te halen. Uiteindelijk als wij terug zijn checken wij in met 9 stuks bagage naar boven naar de kamer. Dat wordt een hele uitzoekerij. Daar hebben wij nu geen zin in en wij besluiten dat morgen wel te doen. Het zwembad op de vijfde verdieping lonkt ons namelijk meer. Het is lekker hier in de buitenlucht te zitten en te relaxen en met een heerlijke watertemperatuur. Het wordt tijd om weer op weg te gaan naar de bekende straat Jalan Alor vol met lekkere eetstalletjes. Wij zijn tegen tienen naar bed gegaan en hebben de wekker gezet om half twaalf dus maar voor 1 ½ uur.  Omdat vermoedelijk Ajax op tv wordt uitgezonden maar ook om onze vlucht in te checken voor morgen. Tegen kwart voor twaalf de tv aangezet en er is alleen kickboksen. Als ik uiteindelijk mijn notebook heb opgestart wordt er net omgeswitcht naar de wedstrijd Ajax – Heerenveen er staat al 2-0 en de wedstrijd is al 33 minuten bezig. Inchecken voor onze vlucht kan wel even wachten…..

Wij hebben uitgeslapen, onze laatste dag in Kuala Lumpur. Het ontbijt is tot half elf en juist op tijd zijn wij beneden. Wij kunnen nog ontbijten.  Daarna hebben wij onze bagage gesorteerd en ingepakt. Om twaalf uur moeten wij uitchecken. Wij slaan de bagage hier weer op en dat wordt heel soepel en vriendelijk geregeld door de afd. housekeeping. Wij zijn nog een keer lopend naar het KLCC shopping center bij de Twin Towers gegaan. De vorige keer was de fontein gestopt en dat is nu gelukkig niet het geval. Het is een mooi gezicht. Maar helaas moeten wij het zonder de avondverlichting doen.  Komt de volgende keer wel weer Jan! De middag gevuld aan het zwembad en ik heb nog een massage gehad welke uiteindelijk de beste van allemaal was. Vermoedelijk doordat ik eerst een voetrefex massage van een half uur geboekt heb en daarna een bodymassage van drie kwartier. Zelfs mijn knieën doen  het weer als vanouds. Nog eenmaal naar Jalan Alor voor onze laatste keer te bestellen:  “Lemon Chicken en Chili Chicken met een pittige fried rice en een grote fles Tiger bier”. Van het vriendelijke personeel bij onze standaard eettent nemen wij afscheid.
Om acht uur rijdt onze “vaste” taxi chauffeur weer voor, om ons naar de luchthaven te brengen. Ook van hem nemen wij afscheid, maar niet zonder hem te vertellen ooit hem weer te bellen….. ( Dat wordt al gauw twaalf maanden later op weg naar Vietnam, Cambodja, Sikkim via KL. Weten wij nu!)

Zo eindigt onze 143 daagse reis door Nieuw Zeeland, Australië, Maleisië en Bali. Met veel plezier gaan wij terug naar AMSTERDAM en ons eigen huis.

Ik ben heel blij dat ik deze prachtige lange reis van nov. 2013 tot febr. 2014 nu in Corona tijd opnieuw heb beleefd. Het was zeker een compensatie voor onze “verplichte” periode van reisrestrictie. Doordat ik de gegevens heb moeten uitzoeken met een kleine hoeveelheid notities en aan de hand van de foto’s, heb ik de reis zelf weer intensief opnieuw beleefd. Dit heb ik gedaan primair voor ons zelf om er fotoboeken van te kunnen maken, maar hopelijk heeft het verschillende van jullie ook door de Corona reisdip heen geholpen. Tot ziens, op naar onze nieuwe reisavonturen!