2014-01 (2) MALEISIË, Rondtrip over het vaste land.

De spullen inpakken en de kamer leeg maken is op zich niet veel werk maar bij zo’n temperatuur gaat dit gepaard met minstens een halve liter vocht verlies. De taxi staat al op ons te wachten bij de receptie. Wij komen op tijd aan bij de ferry en het inladen gaat zeer georganiseerd en soepel. Met ruim 150 anderen passagiers aan boord verlaat de ferry precies op tijd LANGKAWI. De wind is iets toegenomen en er verschijnen verschillende witte schuimkoppen op de golven. Met een snelheid van 30 á 40 km per uur glijdt de ferry over het woeste water van de Andamanen zee. In het begin passeren wij nog wat eilandjes maar al snel hebben wij alleen maar water om ons heen. De ferry begint ook aan een langzame maar gestage deining, zolang je blijft zitten valt die wel mee. Lezen is er voor mij even niet bij. Uiteindelijk heb ik gelukkig ruim een uur geslapen van de drie uur durende tocht. In  de verte kan je de hoge gebouwen van GEORGETOWN, op het schiereiland Penang, al van een grote afstand zien. Wij zijn als een van de eerste van de ferry af en even soepel als het inladen gaat ook het uitladen. Dat gaat vaak in Afrika een stuk minder snel...... Op de kade het gebruikelijke tafereel van taxi chauffeurs die hun dagelijkse ritje willen scoren. Onze Japanse dame staat rustig aan de kant, op enige afstand van de taxichauffeurs, te wachten. Er komt een busje aanrijden, het kan niet missen dat moet ons transport zijn. Nog wel even wachten op de derde passagier en dan op weg naar onze Backpacker “The Rainbow”. Deze bijzondere stad wordt gekenmerkt door de koloniale bouwstijlen, welke te danken zijn aan de Engelse overheersing. Er zijn vele oude, vervallen gebouwen die misschien wel een opknapbeurt kunnen gebruiken, maar geven wel een bijzonder beeld van hoe het er in het verleden aan toe is gegaan. Sinds 2008 staat deze historische stad op de Unesco Werelderfgoedlijst. De stad is opgesplitst in drie delen. Een deel met o.a. Little India, het tweede deel met o.a. China Town. En het derde overige deel, in het algemeen de wat luxere zakenwijk. Onze Backpacker ligt in het tweede gedeelte aan de rand van China Town. Het is een kleine lodge met een stuk of 6 kamers waarvan 2 een dormitory zijn. In de gang liggen een heleboel schoenen/slippers omdat er binnen geen schoeisel gedragen mag worden. Onze kamer is redelijk groot, de fan staat aan en de warmte slaat tegen ons aan….. Gelukkig kunnen wij twee luiken openen naar een afgesloten binnenplaats dat scheel iets. Het is afzien zonder airco maar het is voor Judith wel de betere optie. Overigens gaat het met haar verkoudheid weer een stuk beter. Zij is weer zo goed als de oude! Rugzak en koffer aan de kant en wij gaan op zoek naar een drankje en ons avondeten. Voor beide was dat geen probleem. Een tijdje op een terras van een Indiër gezeten met twee glazen bier tegelijk, in verband met het aflopen van Happy Hour. Ongelofelijk maar waar, wij zijn hier niet blijven eten. Wij lopen door naar de ons geadviseerde voedsel Paradijs “Red Garden” geheten. Waar een twintigtal verschillende lokale en internationale eettentjes zijn gevestigd. Wij hebben wat naar onze gading uitgezocht en zijn aan een tafel op het middenterrein gaan zitten. Van drie verschillende eettentjes komen zij ons het bestelde voedsel brengen, smaakt voortreffelijk. Beide hebben wij daarna geen zin meer om terug te lopen. Wij huren twee aparte riksja’s, hierdoor hebben wij buiten ons twee andere personen gelukkig gemaakt. Het duurt wat langer dan normaal voordat wij in slaap vallen.

Het slapen is uiteindelijk toch wat minder, het is veel te heet in de kamer. Na een simpel ontbijt in het hotel gaan wij op pad. Het is al wat later en de meeste hotelgasten zijn al op excursie of vertrokken naar elders. Om elf uur is er een rondleiding in “The Cheong Fatt Tze Mansion House”. Het is al over half elf dus wij moeten opschieten. Juist op tijd hebben wij het gebouw gevonden en wij kunnen direct aansluiten voor de rondleiding. Dit is het grootste mansion house buiten China. Het is bewoond geweest tot 1990. Het is helemaal gerenoveerd. Maar er zijn nog veel oorspronkelijke onderdelen, wanden, deuren, vloertegels etc. van ruim 100 jaar oud te bewonderen. Het is gebouwd tussen 1896 en 1904 en was eigendom van Cheong Fatt Tze, destijds een van de rijkste mannen van Zuidoost Azië. Hij had de bijnaam Rockenfeller van het Oosten. De binnenplaats is open en de regen kan vrij naar binnen. Het regenwater vanaf het dak wordt opgevangen en via buizen door de wanden naar de binnenplaats geleid. Hiermee is er ook automatisch een koeling ingebouwd. Nu is het een hotel en tevens een museum. Interessant genoeg om gebruikt te worden voor de verfilming van een Franse film Indo China die een Oscar heeft gewonnen. Met de gratis bus, ja ook hier weer een door het hele centrum, de stad bekeken. Daarna bij het busstation overgestapt in de reguliere bus naar het tempelcomplex “Kek Lok Si Tempel”.  

     
De tempel staat op een heuvel en is voorzien van een 36 meter hoge bronzen beeld Boeddha beeld van Kuan Yin, de godin van genade en is daardoor van ver te zien. Ondanks dat het een boeddhistische tempel is, zijn er vele geloof stromingen hier samen gevoegd. Na het beklimmen van de trappen, omzoomd met de gebruikelijke toeristische kraampjes, is in de tempel een doolhof van verschillende tempels en gebedshallen. Heiligdommen, bloemen, fruitoffers, brandende wierookstokjes, kaarsen, rode lantaarns, ingewikkelde bogen, Chinese karakters, veelkleurig fladderende linten, gedetailleerd houtsnijwerk, gebeeldhouwde drakenpilaren en pagodes, het is er allemaal. Het onderste deel is Chinees, het middelste is Thaise en het bovenste is Birmese. De tempel dateert uit 1890 maar wordt nog regelmatig uitgebreid. Onderweg passeren wij een vijver vol met schildpadden en een andere vijver vol met vissen. 
Terug in de stad smachten wij om een biertje, de temperatuur is hoog en drukkend. Wij passeerden een Bob Marley reggae tentje waar dames van 16 uur tot 21 uur een gratis drankje krijgen. Wij bestellen twee bier en Judith krijgt er een rum cola gratis bij. s’ Avonds hebben wij toch maar bij de Indiër gegeten waar wij gisteren alleen bier hebben gedronken. Ik weet niet wat er in de drank van Judith zit maar op een gegeven moment zegt zij: “ Kijk daar zit een vent die vreselijk veel op jou lijkt.”  Zij had even niet in de gaten dat het een spiegel is en geen deur. Lachen……, wij gaan lopend terug naar onze regenboog. Onze kamer is een sauna en het loopt met straaltjes van mij af.

Al vroeg op zodat wij vanmorgen nog wel wat kunnen ondernemen voordat wij vertrekken. Om half twaalf zullen wij worden opgehaald door een minibus bij onze Backpacker. Ik heb gisteren een massagesalon gezien die gerund wordt door blinden. Ik wil die ervaring wel meemaken en ga op weg. Helaas de tent is nog gesloten. Daarom samen met Judith nog even in de shopping Mall geweest. Wij zijn op tijd terug en zitten netjes te wachten het busje komt maar zo’n 20 minuten te laat ons oppikken. Wij zijn in totaal met negen passagiers in het busje. Wij rijden de stad uit en passeren eerst een 3 kilometer lange brug die het eiland verbindt met het vaste land. De rit naar TANAH RATA (District Cameron Highland) duurt 4 uur. In het begin zien wij hoofdzakelijk Palm plantages, allen voor de palmolie. Als de heuvels en bergen langzaam steeds dichterbij komen wordt het een stuk minder met die plantages. Wij naderen de Cameron Highland waar, door de ligging op zo’n 1500 meter boven zeeniveau, een aangenaam klimaat heerst. Echt koud wordt het gelukkig niet. De temperaturen liggen meestal rond de 20-25 graden. Een prettige afwisseling tijdens onze reis door de tropen. De theeplantages zijn de absolute highlighs van dit gebied, maar door de vruchtbare landbouwgrond hebben de Cameron Highland veel meer te bieden. Eenmaal hoog in de bergen is het een en al grote kassen die ons omringen. Dit gebied is bekend om zijn aardbeien en veel ander fruit en ook allerlei soorten bloemen die in deze kassen groeien. Wij arriveren bij onze Backpacker Daniel die een uitstraling heeft van echt jaren her. Erg gezellig en wij hebben een grote kamer met eigen douche. Wat zullen wij hier kunnen slapen vannacht in dit Hillstation door de prettige lagere temperatuur. Wat al snel als heel aangenaam wordt ervaren door ons. In het begin van de avond gegeten bij een Maleisiër die jaren in Nederland in Assen een restaurant heeft gerund. Helaas trek hij daardoor een groot aantal Nederlanders naar zijn restaurant en die zijn ook aanwezig. Judith ergert zich verschrikkelijk aan hen. Zij omschrijft het als Salou/Lloret publiek. Tot overmaat van ramp gaat de eigenaar nog ( vals ) zingen ook. Wij zijn weggevlucht.

De wekker gaat weer vroeg af. Wij hebben namelijk een excursie geboekt die om half negen vertrekt. De nacht is koud geweest en de extra vliegtuigdeken is goed van pas gekomen. Het  ontbijt is niet inclusief in de prijs, onvoorstelbaar en dat terwijl wij een bedrag van € 14 voor onze kamer hebben betaald! De food market op de hoek van de straat brengt uitkomst. Een verse roti gevuld met een gebakken ei smaakte perfect en daarbij een heerlijke dampende kop thee en dat alles voor € 0,65 pp. De excursie vertrekt vanuit onze lodge. Eerst rijden wij naar de top van "Mount Brinchang" op 2.031 meter hoogte, vanwaar je normaal gesproken een mooi uitzicht hebt over de omgeving. Helaas vandaag niet het is een en al mist, alleen maar laag hangende wolken en de temperatuur is nog lager op deze hoogte. Wij zijn daarom niet al te lang hier geweest.

Een stukje terug op de bergweg zijn wij gestopt voor een jungle wandeling in het “mossy forest”. Dit mysterieuze bos lijkt net een filmset uit Lord of the Rings. Zeker nu het zo mistig is. Wij lopen tussen de bomen door volop behangen met baardmossen. De sfeer is erg feeëriek. Een fantastische fotogenieke plek. Fijn om dit mee te maken. Wij vinden hier ook de vleesetende pitcher plant. 
De hellingen zijn allemaal volledig begroeid met theestruiken. Het kan dus niet anders dan dat wij ook een theefabriek gaan bezoeken.

  
Aansluitend stoppen wij bij een vlindertuin waar ook een heleboel andere beesten te bewonderen zijn. Vooral slangen, schorpioenen, wandelende takken en bladinsecten. Last but not least lopen wij een Aardbeienfarm binnen waar Judith al de hele ochtend naar heeft uitgezien. Verse aardbeien sap en aardbeien gedoopt in chocolade zijn haar deel. Een geslaagde tocht en tegen half twee zijn wij weer terug in ons dorpje. ’s Middags wat rond geslenterd in het dorpje. Het is niet zo groot en wij informeren wat bij de plaatselijke VVV aangaande de volgende plaatsen. Het is een vriendelijke dame die ons te woord staat hier. Ik vraag haar wat er nog meer te zien is in het dorp buiten haar? Judith vindt het niet zo gepast van mij deze opmerking, waar ik het niet mee eens ben, zij ziet er namelijk best mooi uit. Gelukkig antwoord zij: "Buiten mij niets". Alle drie lachend verlaten wij de VVV.  Een rustige middag is het gevolg en dat vinden wij uiteindelijk ook zeker voor een keer geslaagd.

De wekker gaat nog vroeger te keer vandaag, omdat wij weer door reizen vandaag en al vroeg zullen vertrekken naar Taman Negara. Acht uur wordt echter een half uurtje later, heerlijk die mentaliteit en zeker als je zelf ook geen haast hebt. Het wordt een vier uur durende rit met een busje naar onze eerste stop in het dorpje Jerantut. Wij rijden dwars door het binnenland van Maleisië. Het wegdek is wat minder met heel veel opgevulde gaten die niet met een bulldozer zijn afgevlakt. Het betekende dat Judith en ik achter in de minibus herhaaldelijk de lucht in vliegen. Kan mij best voorstellen dat er niet veel onderhoud gepleegd wordt aan deze weg.  Het is heel stil op de weg en wij komen de eerste 2 uur amper verkeer tegen. Ook passeren wij in die eerste 2 uur amper huizen. Wat mij op valt is dat een groot deel van de oorspronkelijke jungle verdwenen is en vervangen door de wel al bekende palmbomen. Daar waar nog wel originele begroeiing te zien is, zien wij hoofdzakelijk veel bamboe. Het tweede deel van de rit is er wat meer bevolkt, maar nog steeds niet veel. Onze tussenstop is in de stad Jerantut, waar wij van busje wisselen en hier moeten wij 1,5 uur wachten op ons aansluitend vervoer. KFC brengt uitkomst en verkoopt  ook hier heerlijke sappige stukjes pittig kip. De volgende minibus brengt ons in ruim een half uur door naar de Jetty in Kuala Tembeling vanwaar de boot naar Kuala Tahan gaat. Dit dorpje ligt tegenover de ingang van het Taman Negara National Park. De boot ligt al op ons de wachten en er komen nog twee meisjes aan ergens anders vandaan. Totaal zijn wij nu met tien mensen op de boot. De boottocht duurt bijna drie uur mede omdat wij de stroming tegen hebben. De rivier verplaatst zoveel water en dat is ook niet zo gek omdat een dag of zes geleden door hevige regenval de rivier bijna zes meter gestegen is. Gelukkig zijn de oevers begroeid met grote verschillende soorten weelderige bomen. Wij zien af en toe een mooie (roof)vogel en ook een paar apen.

   
Even over vijf uur arriveren wij in KUALA TAHAN. Dit dorpje ligt midden in het groene hart van Maleisië het Nat. Park Taman Negara een uitgestrekt tropisch regenwoud dat naar verluidt 130 miljoen jaar oud is. Ja maar waar komen wij eigenlijk aan?  De boot stopt bij een paar drijvende vlotten waar restaurants op zijn gevestigd en verder is er een steile zand/modder helling. Het is geen pretje om de koffer naar boven te sjouwen. Boven zien wij her en der wat paden alle kanten oplopen. Er blijken verschillende kleine Guesthouse’s te zijn. Aan de andere kant van de rivier is de jungle, waar wij van gescheiden worden door de snel voort jakkerende rivier. Wij vinden wat naar onze gading en hebben zodra dat mogelijk is cola gekocht, zodat wij later de aankomst kunnen vieren met een heerlijke rum cola. Voor ons diner moeten wij terug klauteren de helling af naar de vlonders op de rivier. Het is de moeite waard met gelukkig uitstekend eten.

Het ontbijt valt wederom wat tegen. De gekookte eieren zijn zelfs na tweemaal koken nog zacht. Toast wordt aan een kant geroosterd in de koekenpan en smaakt slechter dan voordat zij waren geroosterd. Maar een broodje jam gaat er altijd wel in…. De groep voor de jungle tocht bestaat uit acht personen. Mooi aantal en een gezellig groep blijkt later. Wij vertrekken net na negen uur om te gaan genieten van de prachtige natuur hier. De kans dat wij beesten tegen komt, is heel erg klein. Diep in het Nat. Park leven veel wilde dieren zoals olifanten, tijgers, luipaarden en neushoorns. Maar uiteraard blijven die ver van de paden waar toeristen lopen. Met de boot passeren wij verschillende stroomversnellingen om vrij snel al weer aan wal te gaan. Wij moeten omhoog via traptreden en dat valt aardig tegen, achteraf blijkt dat er 732 treden te beklimmen zijn. De zon komt niet door het bladerdek heen maar de temperatuur is er niet minder om en het voelt warm, benauwd en vochtig aan. Je begrijpt er blijft geen droog stukje kleding meer over aan ons lichaam bij terugkomst. Onze gids doet het heel goed, vertelt veel en staat herhaaldelijk  stil om iedereen te laten aansluiten. Wij bereiken het begin van de Canopy loopbrug, na een uitgebreide instructie mogen wij die aanvallen. Judith staat niet te popelen en overlegd met haarzelf wat wijs is en zij gaat overstag.

   
Wat een ervaring, hoog tussen en over de bomen lopen wij van platform naar platform. Het blijkt een van de hoogste en langste ter wereld te zijn. De hangende touwbruggen zijn 570 meter lang en geloof mij er zijn stukken bij die wat moeilijker begaanbaar zijn. Het zicht over de jungle is indrukwekkend, maar helaas geen bijzondere beesten buiten de makaken en vele vogels. Wij genieten van de prachtige panoramische uitzichten en de vele verschillende soorten bomen en planten. Helaas zien wij niet de enorme rafflesia bloem, dit is een plant zonder bladeren, geen wortels, geen stengel en heeft de grootste bloem ter wereld. Deze groeit in Zuidoost Azië maar dreigt uit te sterven. Onze gids heeft de twee Noorse meisjes nog beschilderd met een soort henna (bestaande uit poeder van kalkstenen geschraapt en water) Overigens lijkt een van de twee meisjes sprekend op onze Saskia van zo’n 10 jaar geleden. Wij zijn als eerste groep vertrokken en komen als laatste terug. Maar dat komt alleen omdat onze gids veel te vertellen heeft en daar ruim de tijd voor neemt. Een heel geslaagde tocht. 
Ter plekke hebben wij geboekt voor de “night walk” vanavond vertrek 20.45 uur. Wij relaxen wat op onze kamer. Als wij weer op pad gaan zijn de spieren wat stram. Onze night walk valt zwaar tegen. Het lijkt de Kalverstraat wel tijdens de uitverkoop. Drommen mensen in groepen passeren ons. Tot overmaat van ramp zelfs een groep waarbij de één na laatste zelfs een IPod aan heeft staan met muziek. Je begrijpt dat wij geen beesten hebben gezien. Jammer maar niets aan te doen. Het ligt niet aan onze gids die deed zijn best. Gevolg laat naar bed!!

Wekker gaat al weer af om 7 uur, wat een verschrikking zo vroeg op tijdens onze vakantie! Onze bus vertrekt om 8 uur. Het is onduidelijk van waar deze vertrekt. Ruim op tijd staan wij aan het begin van de weg. Tegen achten nog niemand anders gezien dus lopen wij maar wat verder. Ja hoor, daar staat een “grote” bus van NKS met alleen maar 4 passagiers. Wat een weelde deze grote bus omdat er gisteren toevallig een behoorlijk grote groep is gearriveerd. Er komen nog 4 andere aanlopen en wij vertrekken. Wij rijden weer naar dezelfde stadje vanwaar wij met de boot zijn vertrokken. De weg is heel slecht met meer gaten dan asfalt. Ook hier weer een groot gedeelte van het oorspronkelijke regenwoud gekapt voor palmbomen. Bij aankomst blijkt dat wij weer bijna twee uur moeten wachten op ons aansluitende vervoer naar Kuala Lumpur. In Taman Negara is geen internet daarom hebben wij nog geen hotel geboekt voor vanavond. Terwijl ik hier nu zit te wachten ga ik het alsnog proberen maar ook hier valt het internet steeds weg. Eenmaal zelfs het hele boekingstraject doorgelopen, incl. creditcard gegevens en dan bij de laatste stap, floep alles weer weg. Dus wel tijd genoeg maar geen mogelijkheid om er door heen te komen. Er zit niets anders op dan alles maar in Kuala Lumpur te regelen. Kwart over drie worden wij gedropt voor het Mandarin Hotel, in het centrum van KUALA LUMPUR, binnen bestellen wij een kop koffie en openen het internet op onze laptop. Wel vreemd om in een hotel, een ander hotel te boeken. Maar ook hier valt internet steeds uit. De verbinding is uitstekend, maar het netwerk heeft problemen. Omdat de vlucht voor morgen naar Kuching nu een stuk duurder is en die over twee dagen bijna de helft kost, besluiten wij drie nachten hier in Kuala Lumpur te blijven. Met rugzak en koffer gaan wij lopend op pad naar ons hotel. Die is volgens de kaart namelijk vlakbij. Wij lopen de bewuste straat in en die blijkt over te gaan in China Town. Dwars tussen alle stalletjes en mensen door zoeken wij nummer 79. Aan het einde van de straat blijkt het nummer niet te bestaan. Al snel komen wij er achter dat dit onze straat niet is, die is zo’n 200 meter verderop. Het verschil is maar één letter…… maar het is wel de reden dat wij er bijna een half uur langer overdoen om ons hotel te bereiken. Wij zijn aangenaam verrast door onze eerste indruk van het hotel, receptie is heel modern en fris. Onze kamer is nog mooier met o.a. een design badkamer en een strak zwart, wit en zilver interieur. Wij zijn niet meer weggegaan en hebben gegeten in het hotel zelf. Is zeer smakelijk, niet duur maar helaas valt het bediend personeel zwaar tegen. Onvriendelijk en geen idee van de menukaart. Wij zijn de enige gasten in het restaurant, die prachtig is ingericht met mooie paarse fluwelen stoelen. De Chinese eigenaren hebben er duidelijk veel geld in geïnvesteerd.

Wij beginnen onze dag in Kuala Lumpur met een kop koffie in “Tout Le Jours”, het Franse koffiehuis van Jan, met de gratis bus. Daarna met de monorail naar ons eigen hotel Grand Seasons om het document op te halen van de tolorganisatie in Australië.  Wij zijn daarna lopend op weg gegaan naar het “Vogelpark”. Het is al dik in de middag als wij daar aankomen. Wij besluiten niet naar binnen te gaan omdat het van buiten af aardig tegen valt. Op de terugweg stoppen wij bij de toeristeninformatie op het Merdeka Square, waar een maquette is van Kuala Lumpur die minstens zo mooi als die in Sydney is. Deze Merdeka Square is ongetwijfeld Kuala Lumpur's bekendste bezienswaardigheid. Het bevindt zich tegenover het Sultan Abdul Samad-gebouw (het voormalige staatssecretariaat). Direct ervoor is de Royal Selangor Club en in het noorden is St. Mary's Church, een van de oudste Anglicaanse kerken van Maleisië. Binnen deze koloniale kern van Kuala Lumpur, waar vooral de overblijfselen van het Britse rijk zichtbaar zijn, lijkt Merdeka Square niets meer te zijn dan een gigantisch veld met perfect onderhouden groene gazons en een middelpunt van de hoogste vlaggenmast ter wereld (95 m) die trots pronkt de Jalur Gemilang (Maleisische vlag). Op de hoek van het Merdeka-plein ligt een padang (veld) dat ooit het cricketveld van de Selangor Club was. Op tijd terug in ons hotel voor een skype sessie. Gelukkig iedereen gesproken. Wij besluiten verder vandaag en ook morgen wat minder actief te zijn en te relaxen. Zwemmen, lezen etc.

De tweede dag in Kuala Lumpur hebben wij gelopen van Bukit Bintang naar KLCC, het grote winkelcentrum van de Twin Towers. Alles is en wordt gereed gemaakt voor het Chinese Nieuwjaar, wat valt op 30 januari. Wel een heleboel tierlantijnen maar ook best wel leuk te zien. In het winkelcentrum hebben wij een rugzak gekocht voor Judith. Met het gevolg dat wij nu in een tweede hotel in KL, bagage kunnen achtergelaten. Wij genieten van ons heerlijke Indiase eten vlak achter ons hotel en daarna ga ik, twee metrohaltes verderop, terug naar mijn sauna, stoombad in ons vorige hotel Grand Seasons. 

Wordt vervolgt