2013-10 (1) NIEUW ZEELAND - Nrd. eiland, ONZE AANLOOP.

Even een kleine inleiding. Het is inmiddels eind April 2020. Wij hebben veel door de wereld gereisd. Van deze reizen hebben wij vanaf half 2014 een verslag geplaatst in dit reis blog. (Reislogger) In deze “Corona” tijd, waardoor wij min of meer “veroordeelt “ zijn thuis te blijven, mogen en kunnen wij niet reizen. Vandaar heb ik besloten om in delen onze reis naar Nieuw Zeeland, Australië en Maleisië van 2013 / 2014 uit te werken en te plaatsen. Mede doordat het onduidelijk is wanneer reizen weer mogelijk is, hoop ik hiermee het reisgevoel een beetje levendig te houden.

Wij zijn gearriveerd….. Hebben inmiddels weinig besef of het nu ochtend of middag is. Sterker nog wat voor dag is het? Onze vlucht naar Istanboel van 3 uur verloopt naar wens. Na een tussenstop daar van enkele uren stappen wij nog redelijk fris in voor onze vlucht van 9 uur naar Kuala Lumpur.
Er is inmiddels een tijdsverschil van 6 uur met Nederland. Ons hotel is gelukkig maar 5 á 10 minuten rijden met de gratis shuttle. Ons vooraf geboekt hotel, is een goede keus geweest, met een mooie ruime kamer en een lekker zwembad. De temperatuur is rond de 33 graden, wij nestelen ons in de schaduw aan de rand van het water op een ligbed. De kop is eraf. Wij zijn blij met onze keuze, om hier een lange tussenstop te maken, alvorens door te reizen naar Auckland - Nieuw Zeeland.

Het is 4 uur verder als wij landen in Guangzhou in China met onze vlucht uit Kuala Lumpur. Wij moeten hier bijna 7 uur wachten op onze aansluiting. Helaas is onze eerste kennismaking met China wat minder. Wij hebben niets te eten of te drinken, na veel aandringen bij de Airlines China Southern krijgen wij wat blikjes koude Porridge en crackers. Goede raad is duur. Wij moeten wachten tot het wisselkantoor open gaat, er is geen ATM hier. De “Golden Membership Lounge” accepteert alléén de Chinese yen, na veel geduld en moeite kunnen wij uiteindelijk onze €50 entreegeld wisselen en mogen naar binnen. Het is het geld wel waard en de tijd vliegt voorbij. Onze laatste vlucht naar Auckland duurt 11 uur en met een extra tijdsverschil van 5 uur komen wij daar aan. Wij beginnen ons langzaam te realiseren dat dit mogelijk niet de gemakkelijkste weg is naar Auckland.
Met de bus naar het centrum en daar vinden wij snel onze Backpacker. De receptionist is Nederlander. In afwachting van onze kleine camper verblijven wij hier 3 nachten. Wij slapen voor het eerst in een gemengde dormitory met 8 andere personen, 4 stapelbedden. Tegen 22.00 uur besluiten wij te gaan slapen. Wij zijn de eerste op de kamer. Buiten blijft het de hele nacht luidruchtig om niet te spreken van herrie,  het licht gaan aan en uit. Halverwege de nacht wordt ik wakker, niet van het geluid of het licht, maar omdat de latten onder mijn matras zijn verschoven en ik in een heus gat lig. Na een herstel operatie heb ik nog geslapen tot tegen achten.
De eerste dag in Nieuw Zeeland gaat beginnen…. 

Auckland op zondag.  De winkels zijn open en gelukkig ook een heleboel ontbijt tenten. Wij gaan na ons ontbijt snel op zoek naar een Burger King voor een milkshake en de gratis Wifi verbinding. Nodig om onze mail te lezen en het thuisfront te melden, dat wij goed zijn aangekomen. Ik heb wel een smartphone, maar ik heb nog geen idee hoe deze werkt, dus gebruik ik daarvoor mijn notebook.
Wij stappen in een “standaard” bus en rijden mee tot het eindpunt in downtown en het havengebied en terug. Wij hebben zo onze eigen rondtoer gecreëerd langs winkels, cafés, designerboetieks en kunstgaleries. Er zijn nog veel historische gebouwen van begin 19de eeuw of ouder. Het stadscentrum doet gezellig aan maar is niet druk met bezoekers en maar weinig verkeer. Wij passeren veel parken en pleinen, genoeg plekken om te relaxen.
Wij zijn weer terug waar wij begonnen zijn. De schotse doedelzakspelers zijn inmiddels vertrokken. Als wij het toeristenkantoor AA passeren halen wij nuttige informatie op en scoren de nodige handige landkaarten. Intussen hebben wij de oude haven bereikt. die volledig is opgeknapt met mooie restaurants, winkels etc. In de haven liggen honderden zeilboten niet zo verwonderlijk zeilen is na rugby een van de populairste sporten hier. Wij geven ons over aan de smeekbede van een vriendelijke “propper”. Hij loost ons een restaurant binnen met een terras met zicht over het water. Er zijn allerlei activiteiten daar, een lust voor het oog. Deze lunch blijkt  achteraf voldoende voor de rest van de dag. Daarna een lange wandeling gemaakt naar het Auckland War Memorial Museum. Auckland blijkt toch ook nog aardig wat steilere heuvels te hebben. Het museum ligt boven op een van die heuveltoppen. Het duurde wat langer maar wij komen boven. Het park voor het museum is prachtig met heel bijzondere bomen. Helaas hebben wij nog maar een half uur voordat het museum gaat sluiten. De begane grond is vol met Maori en Polynesische kunst en is indrukwekkend. Terug in de stad ben ik nog boven op de Skytower geweest op 220 meter, een van de hoogste ter wereld. Judith bleef beneden, ik heb vandaar een mooi zicht over een deel van de stad en omgeving.

Wij besluiten om vandaag al onze camper op te gaan halen en eerder te vertrekken. De dormitory is ons, vooral Judith,  toch wat tegengevallen. Zonder in details te treden moet gezegd worden dat Judith aardig zeeziek is geworden van de activiteiten op het onderste bed van haar stapelbed. Ik wil nog wel de opmerking toevoegen dat het hoogtepunt niet bereikt wordt, oorzaak drank….?
Het ophalen van onze camper duurt wat langer dan verwacht. Maar uiteindelijk kunnen wij met onze “Egypt” vertrekken. Onze nummerplaat is EGY931 vandaar! Er kan ons niets meer gebeuren want hij is voorzien van vrij nieuwe banden en nieuwe ruitenwisserbladen! De binnenruimte is handig in elkaar gezet en ondanks dat het inmiddels wel al een oude “man” is zijn wij zeer tevreden met hem. De bank kan je vrij snel veranderen in een comfortabel bed. Met de achterklep omhoog kan er op twee gaspitten gekookt worden en wij hebben stromend water rechtstreeks met een slang uit een emmer. Wat heb je nog meer nodig?
Wij gaan op weg, de plaatsnamen zijn allemaal in het Maori geschreven en bijna niet uit te spreken laat staan te onthouden. Al snel kunnen wij de snelweg naar het Noorden niet meer volgen. Een vrachtwagen met oplegger is gekanteld en blokkeert de volledige weg, wij moeten verplicht  omrijden. Wat meestal gebeurd in dit soort situaties is dat je op een onverwachte plek uitkomt. Onze eerste overnachtingsplek wordt Waipu Cove  aan het strand. Wij hoeven alleen maar een meter of tien het duin over te lopen om direct op het zandstrand aan de Stille Oceaan te staan. Egypt hebben wij opnieuw ingedeeld en al onze spullen een vaste plaats gegeven voor de komende 6 weken.

Onze volgende bestemming wordt Bay of Islands wat zo’n 85 km noordelijker ligt. Judith had gelezen over een humoristische en creatieve openbare toilet in het plaatsje Kawakawa. Deze is ontworpen door een Oostenrijkse kunstenaar Hundertwasser. Er zijn zuilen geplaatst van veelkleurige keramiek die de ingenieuze koepels ondersteunen. In de muren heeft hij als alternatief voor ramen groene en turquoise flessen ingemetseld. De wanden bestaan uit schots en scheve tegels. Het plasje wegbrengen kost overigens niets. Onze camping ligt enkele kilometers buiten het dorpje  Paihia en vanuit onze Egypt kunnen wij de Haruru waterval zien. Welke s’ avonds ook mooi sfeervol verlicht is.  Hier vandaan gaan excursies per boot langs allerlei eilanden. Er liggen hier ruim 140 eilanden op een betrekkelijk kleine oppervlakte voor de kust en daarom heet het hier ook “Bay of Islands”. Er is ook de optie om de ferry te nemen naar Russell op een eiland voor de kust.

Uiteraard gaan wij vandaag een halve dagtocht maken langs allerlei eilanden. De boot fungeert ook als onderdeel van NL Post en bezorgt de dagelijkse boodschappen en post bij de spaarzame bewoners op de eilanden. Helaas zien wij geen dolfijnen maar wat wel erg spectaculair is “the Hole in the Rock” bij het noordelijkste eiland. Doordat het weer niet meewerkt kunnen wij er niet doorheen varen. Er zijn zulke grote golven dat de boot behoorlijke slagzij maakt. s’ Middags gaan wij richting de westkust op zoek naar een camping, wij hebben geen idee welke? Wij zien wel! Na krap twee uur rijden staat er een bordje langs de weg die verwijst naar met camping/caravan plaats. Via een grindweg rijden wij een heuvel op en komen boven bij een oude boerderij, die er nogal op z’n zachts gezegd rommelig uitziet. Maar wat een fantastisch uitzicht over  het Lord of the Ring landschap. Wij mogen Egypt parkeren naast de moestuin en tot onze verbazing is er een prachtige keuken en bijgebouwen waar van alles gedaan kan worden. Een juweeltje van een spot, gelegen vlakbij Opononi en de meren van Hokianga. Judith heeft al een aantal dagen problemen en last van haar buik. De eetlust neemt ook steeds meer af. Zij wordt zelfs vrij snel misselijk van etensgeuren. Aandrang tot spugen zetten niet door. 

Na bijna het klokje rond te hebben geslapen zullen wij helaas weer moeten vertrekken. Wij kunnen moeilijk afscheid nemen van de fantastische plek bij de boerderij. Het is niet alleen het landschap wat uitzonderlijk mooi is, maar ook het feit dat wij daar alléén staan bij deze boeren familie. Bovendien zijn zij ook nog eens heel vriendelijk en behulpzaam. Al vrij snel rijden wij langs een meer die uitmond in de Tasman Zee. Het is moeilijk doch helaas bijna onmogelijk om de landschappen te beschrijven. De heuvels lopen heel onregelmatig in elkaar over met soms alleen maar gras en vervolgens allerlei dichte begroeiingen van meerdere boomsoorten. Dan weer passeren wij wat kleine riviertjes en waar het vaak oppassen geblazen is omdat de weg zich meestal versmalt tot één rijbaan. Weldra rijden wij door een dicht begroeid bos  “Waipoua Forest” de weg slingert zich hierdoor heen, een flinke slang zou jaloers zijn. Wij stoppen bij de grootste Kauri bomen van Nieuw Zeeland. Hier bewonderen wij een ruim 2000 jaar oude Kauri die een omtrek heeft van zeker 15 meter. Dit zijn de door mythes omgeven heiligdommen van de Maori’s. Wij besluiten snelweg nr. 16 te nemen die min of meer langs de kust gaat en veel minder verkeer heeft. Achteraf een juiste keus? De beoogde camping blijkt niet aanwezig te zijn, zodoende moeten wij dus langer doorrijden  dan dat wij van plan zijn. Voordeel is wel dat het veel sneller rijdt omdat wij buitenom Auckland gaan en ook daardoor geen last van het spitsuur hebben. Tegen 19 uur kunnen wij eindelijk de achterklep openen van Egypt op het Holiday Camp Miranda in Waitakaruru. Het blijkt een favoriete familie camping voor kinderen te zijn en die zijn er dan ook op een van de laatste dagen van de herfstvakantie….. Er is ook een heet water bron op de camping aanwezig. Judith is meteen naar bed gegaan.

Judith heeft slecht geslapen en wij zijn daardoor al vroeg op. Wij besluiten het 36 graden warme bronwater uit te proberen voor haar rugpijn? Daarom liggen wij al om 06.30 uur met z’n tweeën in het verder lege bad. Het bad is heerlijk maar het helpt niet Judith haar eetlust op te wekken en haar rugpijn te verlichten. Wij besluiten het vandaag wat rustiger aan te doen en niet zo ver door te rijden. Het weer is ook niet prettig. Bewolkt en veel regenbuien. Gelukkig blijkt dit erg plaatselijk en zien wij regelmatig ook de zon en dan is het gelijk ook een stuk warmer.  Het wisselt hier trouwens heel veel en snel van weertype. Verder is de temperatuur meestal niet slecht, rond de 20 graden met vrij veel wind. Wij rijden over een weg direct grenzend aan de Stille Oceaan op weg naar Coromandel. Het landschap is weer geheel anders maar zeker zo mooi. Wij komen rond lunchtijd aan en horen dat de treinrit om 12.45 uur vertrekt. Na wat overleg besluiten wij om die maar meteen te nemen en dan daarna te lunchen. De rails is aangelegd door een pottenbakker, die klei nodig had vanuit de omringende bergen.  Uiteindelijk heeft hij 27 jaar nodig gehad om de smalle spoorlijn met tunnels en spiralen door zijn 22 hectare grote, bergrijke stuk regenwoud aan te leggen. Omdat het vrij steil is moet er verschillende malen achteruit gerangeerd worden. Het is helder weer en het uitzicht is heel mooi. De machinist vertelt onderweg over de geschiedenis en de natuur van Coromandel.
Wij zijn daarna meteen doorgegaan naar de camping, omdat Judith voor het eerst aangeeft rustig te willen liggen. Zij ligt daarna bijna de hele middag in onze Egypt languit. 
s’ Avonds lukt het haar niet om in slaap te komen, de twee paracetamol helpen niet meer voor haar rugpijn. Wij besluiten een dokter op te zoeken. Dat blijkt, ondanks dat het vrijdagavond is, verbazingwekkend makkelijk te gaan. Wij moeten terug naar het stadje, wat zo’n 6 km terugrijden is vanaf de camping. De verpleegster, die was opgetrommeld door de eigenaresse van de camping, heeft Judith onderzocht en komt tot de conclusie dat er vermoedelijk wat met de galblaas mis is. Zij maakt een afspraak voor het ziekenhuis in Thames, wat bijna 70 km verderop ligt. Het is inmiddels al laat in de avond als wij daar aankomen. Alweer blijkt hoe bijzonder vriendelijk de Nieuw Zeelander's zijn. Zelfs op dit tijdstip is niets een probleem en alles kan. Al snel blijkt dat men de kans groot acht dat er misschien geopereerd moet gaan worden. Dus wordt besloten om Judith nog direct per ambulance over te brengen naar Hamilton zo’n 100 km verder. Heb uitgebreid met de Euro cross hulpdiensten gebeld in Nederland en alles doorgegeven. Dit kon allemaal bij de receptioniste, met de telefoon van het ziekenhuis. Om half twee s’ nachts rijdt de ziekenauto weg. Vervolgens besluit ik Egypt achter het ziekenhuis te parkeren om nog een paar uur te slapen voordat ik ook doorrij naar Hamilton.